Goodbye Netherlands, Hello United States (ON HOLD)

10. Sophia's

DIT IS DUS ongeveer HETZELFDE STUKJE ALS WAT JE LAS UIT DEREK ZIJN OOGPUNT. JUST SAYING... dat je niet in de war raakt en denkt dat het weer gebeurd >.< Dit gebeurt dus op hetzelfde moment!

10. Sophia’s.

Point Of View, Rosalyn.

Ik loop het restaurant binnen met mijn dienblad vol glazen drinken. Vandaag is het mijn eerste werkdag en ik ben er helemaal klaar voor. Ik bedoel maar, ik heb zelf thuis al geoefend om het dienblad recht te houden. Dat ging helaas niet altijd even goed… Maar ik wordt er wel steeds beter in. ‘Twee koffie?’ Vraag ik aan de klanten. Het is een ouder koppel en ze zien er echt heel schattig uit. Ze knikken allebei en ik zet de koffie neer. Daarna loop ik weer naar de toonbank om de bestelling af te vinken. Als ik iets even niet meer weet dan kan mag ik even naar mijn baas, Sophia, lopen. Ze is heel aardig en ze had alles lief uitgelegd. ‘Rosalyn wil jij de bestellingen even opnemen van tafel vijf?’ Hoor ik haar aan mij vragen. ‘Hmm hmm.’ Antwoord ik en ik pak mijn notitie blokje. Ik loop achter de balie vandaan en kijk naar tafel vijf. Even verstijf ik als ik zie wie aan die tafel zitten. De duivelse drieling… én Derek. Oh mijn god… Wat moeten hun nu weer heer? Wat drinken natuurlijk… logisch, mentale face palm. Oke, daar gaan we. ‘Kan ik vast wat voor jullie inschenken?’ Vraag ik dan een beetje bang voor wat ze zullen zeggen. Zouden ze gewoon hun bestelling geven, of zouden ze een gemene opmerking maken? ‘Ja, voor mij graag een proteïne shake zonder gluten.’ Begint Tiffany. Een opluchting gaat door mij heen. Geen gemene opmerkingen vandaag. ‘En snel graag.’ Misschien toch wat gemeen? Ik zie het niet als een gemene opmerking maar ik irriteer mij er wel aan. ‘Voor mij graag Ice Tea.’ Hoor ik Britney zeggen terwijl ik de bestelling op mijn notitieblokje krabbel. Terwijl ik dat doe zie ik dat Derek naar mij kijkt. Zijn ogen blijven maar op mij gefocust en ik krijg er kriebels van. Niet op letten Rosalyn. Niet op letten. ‘Voor mij ook graag een proteïne shake zonder gluten.’ Zegt Kelsey tegen mij terwijl ze mij arrogant blijft aan kijken. Waaraan heb ik dat nou weer verdient? Ik zet een tweede streepje achter de bestelling van Tiffany zodat ik weet dat ik er twee moet hebben. Oke, adem in, adem uit. Mijn ogen laat ik naar Derek glijden en ik kijk hem vragend aan en afwachtend aan. Waarom is hij hier… Waarom is hij overal waar ik ook ben? En waarom gaat hij bij dezen drie zitten als hij hen niet mag. Ik irriteer mij hier dus zo aan. Ik weet ook niet waarom, maar alles wat Derek doet irriteert mij opeens heel erg. ‘Cola graag.’ Beantwoord hij mijn vraag. Nou hèhè dat mocht eens tijd worden. Ik krabbel het op mijn notitieblokje en loop weer weg. Ik scheur het blad af en hang het met een knijper aan een touwtje. Goed, ik weet nog niet helemaal hoe deze proteïne shake machine werkt… maar ik ga het gewoon proberen. Ik klik op een knopje waar staat “zonder gluten” en de machine begint wat te brommen. Please gooi niet alles over mij heen lieve machine. Ik heb je nog niets misdaan. Gooi het maar gewoon in het bekertje! Oh god! Het bekertje. Snel gris ik een beker van het aanrecht achter me en plaats het onder de machine. Pff, net op tijd. De machine begint te schenken en ik ben blij dat alles goed gaat. Als de machine klaar is zet ik het tweede bekertje er onder en klik weer op het zelfde knopje. Ondertussen schenk ik wat Ice Tea in een glas en plaats een citroen schijfje aan de rand van het glas. Het verbaasde mij eigenlijk dat Britney Ice Tea nam… er zitten best veel calorieën in. En als ze haar platte buikje wil houden voor het chear leader team… dan… nou ja, een ice tea op zijn tijd is natuurlijk best lekker. En je word er heus niet in een keer modder vet van. Maar meestal neemt ze water… of ook een shake. Ach, wat maakt het ook uit. Ook schenk ik een cola in en zet alle glazen dan op het dienblad. Voorzichtig pak ik het dienblad op en even wankelt het op mijn hand. Val alsjeblieft niet. Voorzichtig begin ik te lopen met het blad naar de tafel. Oh fijn, alleen Derek zit er nog. ‘Ehm, een cola?’ Zeg ik eigenlijk meer dan dat ik het vraag. Ik pak het glas op en zet het neer op de tafel terwijl ik onhandig het dienblad recht probeer te houden. ‘Moet ik dit ook nog neerzetten of… komen ze niet meer terug?’ Ik wijs naar de twee proteïne shakes en de Ice Tea. ‘Nee, die komen niet meer terug.’ Antwoord Derek. Oh fijn, kan ik het weer weg gooien. Zo zonde is dat altijd. ‘Maar voel je vrij om er bij te zitten en het op te drinken.’ Gaat Derek verder en ik zie een speelse, ondeugende gijns op zijn gezicht verschijnen. ‘Ik…’  Dat kan ik nooit alleen opdrinken… ‘Jij…’ Hij meent het niet eens. Ergens wil ik hem klootzak noemen maar ik weet dat als ik dat doe dat hij dat weer zou kunnen gebruiken om mij te chanteren. Hoe dan denk je vast. Klant is koning. Als ik de klant uitscheld is dat niet zo goed voor mijn baantje. Dan kan hij tegen Sophia zeggen dat ik hem uitschold en dan kan ik dus dit baantje wel op mijn buik schrijven. Rustig antwoord geven. En vriendelijk blijven. Dat waren je instructies, dus dat ga je ook doen Rosalyn. ‘Ik kan niet drie glazen alleen opdrinken.’ Ja, dat antwoord klinkt logisch. ‘Ik kan altijd helpen als het te veel is.’ Antwoord hij dan weer. Hij heeft ook echt altijd zijn woordje klaar. En die grijns op zijn gezicht… ik wil die grijns er zo graag afslaan! Dan komt er een idee in mij op. ‘Oh… dat kan zeker.’ Zeg ik nu ook met een klein speels glimlachje. Ik zie hoe Derek zijn gezichtsuitdrukking verandert naar verbaasd. Ja, dat had hij natuurlijk niet verwacht. Voorzichtig buig ik mijn arm zodat het dienblad steeds schever komt te staan. Nog wat meer… De glazen beginnen te verschuiven en dan… Een dikke roze vloeistof glijd van Dereks haar steeds meer over zijn gezicht naar beneden en druppelt op zijn shirt. ‘Oeps, sorry.’ Zeg ik sarcastisch en ongemeend. Hij verdiende dit. Zeker na wat hij deed in de bezemkast. De bezemkast… Van schrik had ik mijn vuist op zijn kaak geslagen, maar toen ik boos wegliep… voelde het best goed. Zijn lippen op die van mij. Maar ik wist dat ik niet zo mocht denken dus had ik die gedachten weer uit mijn hoofd geschud. Ik dacht dat waarschijnlijk alleen maar omdat het zo kort was en ik niet wist hoe het voelde of wat ik dacht. Dan schrik ik wakker uit mijn dromenland door Derek die ineens heel dichtbij staat. Omg, veel te dichtbij. Ja, te dichtbij. Hij moet achteruit. Of ik moet achteruit. Nee, hij probeert mij alleen maar te intimideren. Ik ga niet achteruit stappen. Dan denkt hij dat hij weer de baas is, en dat moeten we niet hebben. Dan buigt hij naar voor en even ben ik bang voor wat hij gaat doen. ‘Ik krijg jou nog wel.’ Hoor ik in mijn oor gefluisterd. Ik verstijf even. Ik weet namelijk zeker dat hij dit niet op een manier bedoelt, maar op twee. Of meer… Fuck, wat gaat hij doen. Hij krijgt mij… hij… krijgt… mij… IEUW! Dan dringt het tot me door dat deze zin een hele foute betekenis heeft. Gatver! Ik moet serieus op mijn hoede zijn vanaf nu. ‘Dus… ga je nog sorry zeggen.’ Hoor ik Derek aan mij vragen en ik zie dat hij weer naar achter is gebogen. ‘J-ja s-sorry.’ Stotter ik. Ja, daar ging dus mijn “ik ben de baas” attitude. ‘Wat is hier gebeurd?’ Hoor ik Sophia’s stem achter me. ‘Het ging per ongeluk.’ Antwoord ik haar maar ik weet dat dat niet waar is. En Derek weet ook dat het niet waar is, maar gelukkig zegt hij niets. Hij zou eens moeten durven… ‘Breng die arme jongen maar even naar achter. Dan kan hij misschien wat uit zijn haren halen en andere kleren aan doen.’ Vertelt ze mij en ze legt even geruststellend haar hand op mijn schouder. Ik knik wat en maak dan een gebaar naar Derek dat hij mij moet volgen. Eigenlijk wil ik hem helemaal niet helpen. Ik wil gewoon dat hij over straat moet met Roze drab in zijn haar. Als we in het magazijn zijn vertel ik Derek dat hij zijn hoofd onder de kraan kan houden in de personeels wc. Dus terwijl hij dat nu aan het doen is zoek ik voor wat kleren. Niet veel later vind ik een paar shirts en broeken. Zou zijn broek ook vies zijn? ‘Derek ik heb hier een shirt voor je. Het zit niet op je broek toch?’ Ik krijg geen antwoord en verwacht dus ook niet dat er iets op zijn broek zit. Er liggen dus wel een paar shirts en ik zie dat er een zwarte tussen zit. Dat zou hij wel fijn vinden… Maar hij hoeft toch helemaal niet te weten dat er een zwarte tussen ligt? Ik schuif het zwarte shirt wat meer naar achter en kijk naar de overige shirts. Ik zie nog een donkerblauwe, een bruine, groene en oranje. En klein lachje vormt zich rond mijn lippen ik draai mij om. Meteen valt mijn mond open als ik Derek daar zonder shirt zie staan. Ik snap nu ook meteen waarom zijn bovenlichaam zo super hard is. Hij heeft echt een super sexy six-pack. Niet sexy! Ergens voel ik de drang om het aan te raken. Ik bedoel, wie wil dat nou niet. Zo gespierd en zijn armen! Ook gespierd! Zijn bovenlichaam is zo mooi gespierd, niet te erg als bij van die bodybuilders. Bodybuilders hebben echt enge spieren gewoon. Maar dit… wow wacht. Wat ben ik aan het doen? OMG. Met een ruk draai ik me weer om en ik voel dat ik rood word. ‘Waarom heb je je shirt al uit gedaan?’ Vraag ik hulpeloos en nog steeds beschaamd. ‘Omdat jij een schoon shirt voor mij hebt.’ Hoor ik hem antwoorden. Ik hoor hoe er een lach verstopt zit onder zijn stem. ‘Ja, die wilde ik dus aan je geven en dán pas kun je je omkleden. Niet nu al!’ Ik zou mijzelf wel voor mijn gezicht kunnen slaan. Het zag er waarschijnlijk ontzettend dom uit wat ik deed. Met open mond naar iemand zijn lichaam staren. Dat is zó niet oke! ‘Volgens mij vond je het anders niet zo een vervelend uitzicht.’ Hoor ik hem zeggen. AAAHH! Terwijl ik nog steeds met mijn rug naar hem toe sta weet ik gewoon dat er weer een grijns op zijn gezicht staat. ‘Jawel!’ Antwoord ik stug. ‘Ik weet dat je liegt.’ Waarom… waarom weet hij dat ik lieg? Een geïrriteerde kreun verlaat mijn mond. Hij ziet mijn gezicht niet, dus ziet hij ook niet of ik op mijn lip bijt of niet. Dus hoe weet hij dat ik lieg? Ik denk hij stiekem een leugen detector in zijn hoofd heeft laten zetten…. Oke, dat waarschijnlijk niet… laat ook maar. ‘Trek nou maar gewoon dit shirt aan.’ Ik draai me om maar houd mijn ogen gesloten. Ik steek mijn arm voor me uit met het shirt in mijn hand. Ergens wil ik zijn hoofd zien om zijn reactie te zien op het oranje shirt. ‘Je moet het shirt pakken als het dichtbij genoeg is. Dan weet ik dat ik mij weer kan omdraaien.’ Zeg ik serieus ik loop langzaam in de richting naar waar ik dacht dat Derek stond. Ik hoop echt dat hij dat shirt pakt want anders… ‘Ik meen het he!’ Ik loop wat langzamer omdat ik dacht dat ik inmiddels wel dichtbij Derek zou moeten zijn. Ik zet nog een stap en ik klap tegen wat hards aan waarvan ik nu dus weet wat het is. Derek zijn six-pack. ‘AU!’ Ik knalde tegen Derek aan… die geen shirt aan heeft… Oh Mijn God… ‘LUL! Waarom doe je dat?’ Zeg ik als ik weer stevig sta, met mijn ogen nog steeds dicht. ‘Dan had je je ogen maar open moeten doen.’ Ik rol met mijn ogen. Je wist misschien niet dat dat mogelijk was met ogen dicht, maar dat kan. ‘Je bent half naakt!’ Roep ik als excuus en ik gooi het shirt naar waar Derek zijn stem vandaan komt. Normaal zie ik ook jongens met een ontbloot bovenlijf. Bij het zwembad ofzo… maar dit is anders. Hij geniet ervan als ik mijn ogen open heb en hij zijn shirt uit heeft. ‘Goed al goed ik doe het aan.’ Dat mocht eens tijd worden zeg… Ik wil zo graag zijn gezicht zien! Die oranje kleur gaat hem zo niet staan. ‘Ik heb het aan hoor.’ Zegt Derek en voor de zekerheid wacht ik nog even een seconde maar open dan mijn ogen. Thank God! Hij heeft inderdaad het shirt aan gedaan. Dan als ik zie hoe het totaal plaatje er uit, zie barst ik in lachen uit. ‘Je… Jij ziet er niet uit!’ Probeer ik tussen het lachen door te zeggen. Ik voel dat mijn benen mij niet meer kunnen houden van het lachen en ik laat mijzelf op de grond vallen. Elke keer als ik denk dat mijn lachbui over is kijk ik weer naar Derek in zijn oranje shirt en dan begint het weer opnieuw. ‘Sorry hoor.’ Inmiddels lopen de tranen ook over mijn wangen van het lachen. Ik veeg de tranen weg en ga weer zitten terwijl mijn lachen afneemt. Maar serieus… hoe hij er ook bij kijkt. Eigenlijk kijkt hij wel zielig. ‘Dat was niet heel aardig weet je?’ Begint Derek terwijl ik op sta. ‘Ja sorry.’ Zeg ik zacht. Waarom praat ik eigenlijk zo zacht? Het was ook heel grappig. Oke ik snap waarom ik zacht praat. Misschien word hij wel helemaal boos over het feit dat ik hem aan het uitlachen was… Misschien ben ik dan wel bang voor zijn reactie. Dan voel ik opeens een aangename warme hand onder mijn kin. Even voel ik wat druk onder mijn kin zodat ik mijn hoofd omhoog moet richten en dan vallen mijn ogen recht in de zijne. Hij heeft… mooie ogen. Ze lijken gefocust maar ik kan niet bedenken waarop ze gefocust zijn. Ik zeg niets en wacht eigenlijk tot hij iets begint te zeggen, maar dat gebeurt niet. Ik kijk nog steeds in zijn ogen en hij in mijn ogen. Volgens mij heb ik nog nooit zo lang in die mooie ogen gekeken. Ze zuigen me een soort van naar binnen. Dan glijden zijn ogen over mijn gezicht naar benden en blijven hangen bij mijn lippen. Ik volg nog steeds elke beweging die hij maakt met zijn ogen. Het is een soort obsessie. Dan kijkt hij weer in mijn ogen, het lijkt wel of ze langzaam dichterbij komen. Ik blijf naar zijn ogen kijken die weer naar mijn lippen glijden. Dan weet ik dat het niet alleen lijkt of hij dichterbij komt, maar dat dat ook werkelijk gebeurd. Hij komt nog wat dichterbij en ik sluit mijn ogen. Een fractie van een seconde daarna voel ik zijn lippen dan ook werkelijk op die van mij. Het voelt… geweldig. Alsof het zo hoort. Alsof het altijd zo had moeten zijn. Ik sla mijn armen om zijn nek en ik voel dat hij zijn armen om mijn middel legt. Het voelt als het perfecte moment. Dan uit het niets voel ik een tikje tegen mijn lip. Ik weet dat het zijn tong is die toestemming vraagt. Ik open mijn mond een stukje en niet veel later voel ik hoe onze tongen elkaar vinden. Het is alsof ze dansen en we deze dans allebei tot in het uiterste perfect kennen. ‘Rosalyn? Heb je al een shirt voor deze jongeman gevonden?’ Onderbreekt Sophia’s stem die vanachter de deur komt. Mijn ogen schieten open en ik spring haastig achteruit. Oh nee, ik stond te zoenen met Derek! En ik vond het fijn. Oh Jezus! Wat is er mis met mij? ‘Sorry… ik…’ Ik weet ook eigenlijk niet wat ik moet zeggen. Ik liet me meeslepen in het moment. Ik geef mijn hormonen de schuld hiervan. Als zij mijn brein niet hadden overgenomen… dan had ik gewoon helder kunnen denken en had ik nooit gezoend met Derek. Ik zet een paar stappen achteruit en als ik zie dat Derek zijn mond opent om wat te zeggen sprint ik snel de deur uit. Ik wil niet eens weten wat hij wil zeggen. Vast weer zo een stomme opmerking als, zie je wel dat je mij wilt zoenen, zie je wel dat je het fijn vind, zie je wel dat jij mij ook wilt. Of, ik zei toch dat ik je zou krijgen… En dit is vast een enorme ego boost voor hem. Weer een meisje dat hij in de pocket heeft. Ik zie Derek deur de het restaurant weer in stormen. Hij kijkt om zich en ik weet wel wat hij zoekt. Hij zoekt mij. Ik duik snel achter de koffie machine als Derek deze kant op kijkt. Laat hem mij niet gezien hebben! Tot mijn geluk komt hij niet naar mij toe en zie ik hoe hij de zaak uit loopt. Eindelijk zit het me eens mee. ‘Rosalyn, er zijn nieuwe klanten. Wil jij hen even helpen?’ Ik word uit mijn gedachten gehaald door Sophia en ik knik naar haar.

Hoi Shirley…

Ik ben net thuis van mijn eerste werkdag bij Sophia’s. Het was wel haasten want ik moest meteen vanuit school daar heen. Dat wordt dus nog lastig als dat elke keer moet, maar ja. Het was wel leuk om te doen. Ik heb geleerd hoe alle machines werken en ik word ook steeds beter in het dienblad recht houden. Dus over het algemeen ging het erg goed. En daar ben ik ook wel blij mee, maar er is nog iets. Ik ging bestellingen opnemen bij een tafel en het bleek dus dat Derek daar zat. Jeej… Ik deed gewoon mijn ding, bestelling opnemen, inschenken, serveren. Alleen bij het serveren ging het dus mis want alleen Derek zat er nog. Daarvoor zat hij samen met de duivelse drieling. Bla bla bla, uiteindelijk gooide ik het drinken over hem heen en moest ik van Sophia een nieuw shirt aan hem geven uit het magazijn. (Derek heeft by the way echt een geweldige six-pack. Stiekem wil ik het aanraken maar dat zou hem alleen maar plezieren en dat wil ik niet. Stel je voor dat als hij wist dat ik zijn lichaam geweldig vond… dat zou hem echt een mega ego boost geven. Dat zal ik dus nooit aan hem vertellen, maar aan jou wel.) En ik weet niet hoe… maar even later stonden we opeens te zoenen. Ik weet niet wat mij bezielde! Ik was zo… in het moment. Het leek echt even perfect, alles om je heen maakt niet meer uit en je bent alleen nog maar samen. Allen wij twee. Maar zoals ik zei, het LEEK perfect. Het was het dus niet! Verre van. Ik bedoel niet dat hij niet kan zoenen… nee, hij kan geweldig zoenen. Misschien wel voor herhaling vatbaar. Omg… waarom schrijf ik dit op? Het was NIET voor herhaling vatbaar, Shirley! Echt niet. Toen kwam dus Sophia die deze zoen verbrak. Ergens was ik teleurgesteld dat het alweer af was, maar toen mijn hersenen zich weer tot mij keerde besefte ik dat ik juist blij moest zijn dat het af was. Ik wist echt niet wat ik moest zeggen toen ik achteruit was gesprongen. Volgens mij klonk het heel dom wat ik zei. Ik wilde zo veel dingen tegelijk zeggen dat ik uiteindelijk besloot het toch maar niet te zeggen. Bijvoorbeeld, sorry dit was een vergissing, ik had dit nooit moeten doen, waarom deed je dat, wat haal jij nou in je hoofd en als belangrijkste, maar dat kon ik niet aan hem vragen, wat haalde ik in mijn hoofd? Nou Shirley, als jij het weet… zeg het mij alsjeblieft want ik weet echt niet wat ik moet doen. Hoe kan ik hem nu ooit nog onder ogen komen? Juist, niet dus. Ik bedoel, wat zal hij zeggen? Hoe zal hij zich gedragen? En wat moet ik zeggen? Nee, ik kan hem echt nog niet zien! En morgen moet ik alweer naar school! Of toch niet… wat als ik… nee… Ik zou toch niet kunnen doen alsof ik ziek ben? Dat kan ik niet maken. Zeker niet tegen over Terry… of toch… Zucht… ik weet het niet Shirley. Ik denk dat ik gewoon moet gaan… maar als het me mee zit en ik echt een griepje krijg dan blijf ik natuurlijk lekker thuis, weg van enge mensen. 

Oei, zal Rosalyn wel of niet naar school gaan? wel of niet wel of niet :O

KUSJEEEESSSSSSSSS ♥x♥x♥x♥x♥