Goodbye Netherlands, Hello United States (ON HOLD)

22. Oh nee...

22. Oh nee…

Point Of View, Derek.

De bus komt langzaam tot stilstand en alle kinderen beginnen zich uit te rekken en te strekken. Ik kijk uit het raam en zie een paar ouders wachten. Je snapt het al, we zijn weer in de VS en bijna thuis. Alle leerlingen stappen uit de bus en kijken om zich heen. Opzoek naar zijn of haar ouders. Helaas geldt dat voor mij niet. Ik ga, eigenlijk moet, zelf naar huis. Plots voel ik twee armen rond mijn arm. ‘En waar zijn jouw ouders?’ Vraagt ze. Ik lach een humorloze lach. ‘Ik ga zelf naar huis.’ Antwoord ik haar. ‘En jij?’ Nu lacht zij een humorloze lach. ‘Mijn vader is druk aan het werk en mijn broertje kan niet auto rijden. Eigenlijk weet ik niet of hij het kan, maar het mag niet.’ Ze haalt haar schouders op. ‘Dus ik zou ook alleen naar huis moeten, maar gelukkig moet Troy dezelfde kant op als ik. Dus rijd ik met hem mee. Kom ik toch nog veilig thuis.’ Ik strijk een plukje haar dat voor haar gezicht hangt achter haar oor. ‘Mooi zo. Ik was al bang dat je hier de hele nacht in de kou zou blijven staan.’ Zeg ik sarcastisch met een grijns op mijn gezicht. ‘Jij zou mij dan wel mee nemen toch?’ Ze kijkt me speels aan. ‘Natuurlijk zou ik je meenemen. Ik zou je elke keer nemen als het kon, pardon, meenemen.’ Ik geef haar een knip oog wat mij een vuist tegen mijn arm oplevert. ‘Nu niet vieze praatjes hebben, hoor!’ Zegt ze nep boos met blosjes op haar wangen. Ik trek een pruillipje. ‘Dat deed pijn hoor! Geef er maar een kusje op…’ Ze trekt een wenkbrauw op. ‘Je wilt een kusje op je arm?’ Even kijk ik bedenkelijk. ‘Nee, geef me maar een kusje op mijn mond.’ Nu is het aan Rosalyn om bedenkelijk te kijken. ‘Nou, als je het zo graag wilt dan.’ En ze drukt haar lippen kort op de mijne. ‘Alsof jij het niet zo graag wilt.’ ‘Nou en…’ Ik trek haar in een knuffel en dan zeg ik haar gedag.

Zodra ik thuis ben pak ik een glas cola en plof op de bank. Mijn tas laat ik in de gang staan voor wat het is. Ook pak ik mijn mobiel en scrol ik wat door Facebook. Ik kom langs een post van Rosalyn; Net terug uit Italië. Was super geweldig en gezellig! Beste vakantie ooit. Nu op weg naar huis in Troy zijn auto.
Ik lees het wel vijf keer. Ze zei dat Troy dezelfde kant op ging als zij. Niet dat ze bij hem in de auto ging! Ik besluit om niet in twijfel te wachten en bel meteen. ‘Hey.’ Klinkt haar lieve stem door de speaker. ‘Hey.’ Antwoord ik terug. ‘Waarvoor bel je?’ ‘Ik heb een dringende vraag. Waar ben je?’ ‘Gewoon in de auto met Troy.’ Oh nee… ‘En hoelang ben je daar al?’ ‘Weet ik niet, lang… Maar hij zei dat hij een kortere route naar mijn huis zou nemen. Niet dat ik deze route ken, maar het lijkt gewoon wat langer te duren dan normaal.’ ‘Zo meteen ga je de snelweg op, bij het eerst volgende tankstation moet je me beloven dat je zegt dat je naar de wc moet!’ ‘Wat? Waar heb je het over? Hoezo gaan we de snelweg op? Derek wat is dit?’ Ik zucht… Ze heeft niets door. Maar ik weet wel beter. Troy… Troy slaat zijn slag. ‘Doe het! Doe het voor mij alsjeblieft! En ga niet terug naar Troy zijn auto!’ ‘Oke, ik beloof het. Maar zeg me wat er aan de hand is! Oh wacht, we rijden nu een tankstation op.’ Ik hoor Troy op de achtergrond wat zeggen, ‘Ik moest nog even tanken, vandaar deze route, niet erg hoop ik?’ Zijn smoesjes zijn door en door slecht. Wel goed bedacht, maar elk wel denkend mens… die snapt dat dit niet de goede kant op gaat. ‘Dus nu kun je vertellen wat er is want Troy is buiten de auto.’ Klinkt haar stem weer. ‘Ik kan dit niet zeggen! Ga uit de auto, nu!’ ‘Niet voordat je zegt wat er aan de hand is!’ Roept ze boos en ze klinkt in paniek. Woede en ongeduld begint in mij te borrelen. En dan kan ik het niet meer houden. ‘DIE KLOOTZAK GAAT JE ONTVOEREN GODVERDOMME! EN NU UIT DIE FUCKING AUTO NAAR DE TOILETTEN!’ Ik schreeuw het in een keer en meteen heb ik spijt. Gelukkig hoor ik wel dat ze de auto deur open maakt. Ik hoor haar weer op de achtergrond praten tegen Troy. ‘Ik moet eventjes naar de wc.’ Zegt ze. Haar stem trilt, dat hoor ik zelfs nu. ‘Hoe weet jij dit?’ Fluistert ze naar mij. ‘Hoe lang weet jij dit? Hoezo wil hij mij ontvoeren? Is dit een grap? Waarvoor zou hij mij willen ontvoeren?’ ‘Rosalyn stop met vragen stellen, het maakt dingen alleen maar ingewikkelder. Je moet naar me luisteren nu, oke?’ ‘Ik wil uitleg oke?’ ‘Fack, Rosalyn! Oke snel dan, ben je in de wc?’ ‘Ja…’ ‘Troy zijn vader is een pooier. En Troy treed in zijn voetsporen. Hij heeft al eens eerder een meisje meegenomen. En jij bent de volgende.’ ‘WAT? EN JIJ WIST DIT?’ ‘Ja oke, rustig! Het was mijn vriend, die geef ik niet zomaar aan. Ik had het wel gewild toen hij mij vertelde dat hij nu achter jou aan ging, maar hij dreigde dat hij zijn mannen achter me aan zou sturen.’ ‘EN JE BESLUIT HET EVEN NIET AAN MIJ TE VERTELLEN? DEREK WAT IS DIT? HET LIJKT WEL ALSOF JE HET HELEMAAL NIET ERG VIND WAT HIER GEBEURD? ALS IK JOU VERHAAL HOOR DENK IK DAT MIJN LEVEN OP HET SPEL STAAT! IK WIL GODVERDOMME NIET NAAR EEN OF ANDER HOERENHUIS EN VIEZE MANNEN VERMAKEN. IK WIL HET NIET. IK WIL HET NIET. IK WIL HET NIET!’ Ik hoor haar zwaar de telefoon hijgen en het gaat langzaam over in huilen. ‘Derek… ik haat je! Ik haat je dat je het niet tegen me zei. Ik haat je dat je niet naar de politie ging. Ik haat je dat je mij met Troy in de auto laat. Ik haat je voor het feit dat jij het al die tijd al wist en niets zei. Ik haat je op het moment heel erg.’ Huilt Rosalyn gebroken tegen mij. Iets in mij breekt, dit kwetst me, dit doet me pijn. Het ergste is dat ik weet dat het mijn schuld is. ‘Derek… help me alsjeblieft. Help me.’ Snikt ze. Mijn hoofd kan niet normaal meer denken. Te veel vragen, te veel oplossingen spoken door mijn hoofd, maar geen van alle is goed. ‘Ik haat het ook dat ik wil dat je me helpt weet je… Ik haat je… en ik haat het dat ik op dit moment van je houd en je tegelijkertijd haat. Ik weet het niet meer oke. Ik wil hier gewoon weg. En wij zijn nog niet klaar met dit gesprek als ik veilig ben. Ik denk dat het het beste is al ik je nu even los laat. Kom me alsjeblieft helpen!’ Mij… loslaten? ‘Bedoel je dat…’ ‘Ja, Derek, ik denk dat we even uit elkaar moeten. Hoe kan ik je nu nog vertrouwen? Maar dit gesprek voeren we niet nu. Op dit moment wil ik hier weg. Help…’ Ik knik langzaam. Niet dat ze dat ziet… ‘Goed…’ Antwoord ik zacht. ‘Ga de wc uit, kijk of hij in de buurt is, zo niet, ren dan weg de andere richting op dan waar je vandaan kwam. Snap je dat. ‘Hmm hmm…’ Snikt ze nog steeds. ‘Is hij er?’ Vraag ik terwijl ik de spanning in mijn buik voel.

Point Of View, Rosalyn.

Ik steek mijn hoofd uit de nare geurende toiletten. Voorzichtig kijk ik om me heen. Geen Troy te bekennen hier. ‘Nee, geen Troy.’ Zeg ik tegen Derek. ‘Oke, ga nu naar de parkeerplaatsen van de vrachtwagens.’ ‘Oke…’ Fluister ik in de hoorn. Ik begin te sluipen naar de vrachtauto’s. Ik merk dat er een klein stukje is dat ik zichtbaar ben voor de mensen die aan het tanken zijn. Dat betekend dus sprinten. Ik kijk voorzichtig of ik Troy zie. Mijn hard klapt tegen mijn borstkas als ik zie dat hij inmiddels al weg gereden is bij de tank en nu op een parkeerplaats staat te wachten. Hij staat tegen zijn auto geleund en kijkt mijn kant op, alleen hij ziet me niet. Nog niet. Dit is het moment dat ik moet “oversteken” oversteken naar de vrachtwagens en zichtbaar ben voor Troy. Adem in, adem uit. Ik zie mijn kans als Troy even achter zich kijkt en begin te springen naar de vrachtwagens. Mijn blik op de vrachtauto’s gericht. Even voordat ik tussen de wagens verdwijn werp ik nog een blik op Troy. Of tenminste… dat dacht ik, want alleen Troy zijn auto staat nog op de plek waar Troy net stond. 

Oh jee... oh jee.. ohjeee... :(

Uit met Derek...
Ontvoerd door Troy...
Ontsnappen?

CLIFFHANGEEEERRRRRRR :O

Waar is Troy nu opeens? En zou ze wegkomen of niet? En komt het nog goed met Derek en Rosalyn?
Wie weet.........
IK WEET HET MUHAHAHAHAHAHAHHA sorry....

Dat was het weer xx hoop dat het leuk was ♥♥♥♥♥♥