Goodbye Netherlands, Hello United States (ON HOLD)

25. Against my will...

25. Against my will...

Point Of View, Rosalyn.

Ik wordt wakker gemaakt door een luide schreeuw. Slaap dronken kijk ik om mij heen.

Ik werd gister in een kamer achtergelaten met allemaal andere meisjes/vrouwen er stonden een paar bedden waar we konden slapen. Niemand gunde me een blik en iedereen deed zijn eigen ding. Ik ging dus maar naar een leegstaand bed en besloot daar te blijven, niet weg te gaan van die plek. Later die avond kwam er nog een man die ons allemaal een pilletje gaf en ons dwong die op te drinken, volgens mij was het een soort slaap drug. Ik weet het niet precies, ik had het niet genomen. Ik deed alsof ik het doorslikte maar spuugde het niet veel later uit.

Ik zie Raymond in de deur opening staan. Hij commandeert iedereen zich te wassen en daarna naar de hoofd hal te gaan. Gehoorzaam volgen alle vrouwen het commando op. En niet omdat ik commando's wil opvolgen maar omdat ik me graag wil opfrissen, loop ik ook gehoorzaam mee.

Niet veel later als ik in de grote hal sta zijn er al een paar meiden aan het dansen en een paar meiden zitten bij een vreemde man op schoot. Een rilling loopt over mijn rug. Wat moet ik hier doen? Ik wil niet bij iemand die ik niet ken op schoot zitten, al helemaal niet bij zo een vieze man! En dansen tegen een paaltje is ook niet heel uitnodigend. Plots wordt ik bij mijn arm gepakt. Geschrokken kijk ik om en zie ik Raymond mij aankijken. 'Mee komen.' Zegt hij terwijl hij me ruw mee trekt. Ik probeer mijn arm los te trekken maar dat levert alleen maar een strakkere greep op. Ik stop met lopen en duw mijn hakken in de grond. Ik ga dus echt niet mee naar weet ik veel waar... 'Meewerken graag.' Zegt hij weer emotieloos. Weer probeer ik mijn arm los te trekken. Dit keer sla ik hem met mijn andere, vrije arm. 'Laat. Los!' Sis ik. Dan voel ik plots nog een paar handen om vrije arm. Angstig kijk ik om. 'Dankje Alvarez, dit is een lastige hoor.' Zegt Raymond met een vieze grijns tegen de andere man die dus Alvarez heet. 'Ja, ik zag het al. Ik dacht ik kom wel even helpen.' Aan twee armen wordt ik nu verder getrokken. Ik probeer me te verzetten maar ik wordt gewoon verder getrokken. We gaan de trap op en lopen naar het midden van de "kruising". Nu even heel eerlijk, ik poep echt in mijn broek van angst. We gaan naar rechts en daar naar het einde van de gang gaan we een deur in. Tot mijn verbazing en mijn geluk zit er geen slaapkamer. Maar helaas zit er niet iets veel beters. 'Over vijftien minuten zijn we terug en dan ben je klaar. Jouw outfit ligt op de tafel in de linker hoek.' Zegt Raymond nors en duwt me de kamer binnen waarna hij de deur op slot draait. Ik kijk rustig de kamer rond en zie veel kleding rekken staan. Ook zie ik vier salon tafels met make-up en haar spullen er op. Elk meisje zou zo een kamer willen als kleding kast, geloof me. Maar elk meisje zou dan wel normale kleding willen dragen en niet deze dingen. Ja, dingen ja. Het is het niet waard om kleding genoemd te worden. Het zijn alleen maar pakjes die weinig bedekken. Lelijke, vieze sletten pakjes. Niets voor mij dus. Ik besluit naar de linkerhoek te lopen waar de tafel staat. Er ligt inderdaad een setje. En niet zo maar een setje! Herinner je je nog toen ik nieuwe kleding ging kopen? En Derek en Troy per se mee moesten? En we naar de lingerie winkel gingen? En Troy een belachelijk setje tevoorschijn haalde? Je voelt hem al aankomen. Het is dat setje. De BH en de string zijn van zwarte kant en de intieme plekken zijn bedekt met stofje waar je niet door heen kijkt. Die twee onderdelen zijn aan de voorkant met elkaar verbonden door een stofje van rood kant en de achterkant is alleen maar het bh bandje en de string. Vol walging kijk ik naar het ding. Dat ga ik dus nooit van mijn leven aan trekken. Ik kijk achterom naar de rest van de kleding rekken. Het is allemaal niet veel schaars. Veel... bloot. Heel weinig bedekkend... amper iets... Ik kijk naar de kleding die ik aan heb. Spijkerbroek, all-stars, hemdje, vestje. Ik doe het vestje uit en leg die op de tafel. Zo, klaar. Ik loop naar de salon tafel en ga zitten op een kruk die er staat. Er ligt mascara, lippenstick, foundation, nep wimpers en nog wat dingen waarvan ik geen idee heb wat het is. Ik doe een klein beetje mascara op  en een lippenstick die er het beste van allemaal uitzag. Ja, alle lipsticks zijn gebroken of half kapot! Zo zonde! Maar goed, het is dus een lichtrode geworden. Mijn haar vlecht ik over mijn schouder en dan vind ik mijzelf helemaal klaar. Het is geworden, grijze all-stars, blauwe spijkerbroek, zwart hemdje, licht rode lippenstift, klein beetje mascara en mijn rode haar in een vlecht over mijn schouder. Ziet er toch prima uit? Dan vliegt de deur in een keer open! Naja zeg, ze hadden op zijn minst kunnen kloppen. Straks stond ik naakt... Onthouden dus... 'Ah ja, de baas zei al dat dit zou kunnen gebeuren. Hoopte ook eigenlijk.' Zegt Raymond weer nors tegen niemand in het bijzonder. 'Hoe... bedoel je? Hoopte?' Vraag ik angstig. 'Dat merk je wel. Goed, meekomen jij.' Zegt hij terwijl hij mij ruw vastpakt bij mijn arm en mij meetrekt naar een andere kamer. Ik zie hoe Alvarez langs loopt en mij met een vieze grijns aankijkt. Boos steek ik mijn middelvinger op maar zijn grijns blijkt alleen maar groter te worden. Viezerik! Dan stopt Raymond en gooit een deur open. Helaas staat er in deze kamer wel een bed. Een rilling loopt over mijn rug. Ik wil dit niet. Dan wordt ik naar binnen geduwd en wordt de deur achter mij op slot gedaan. Voor de tweede keer vandaag. Toch kan ik het niet laten en loop ik naar de deur toe om te kijken of hij echt op slot zit. Helaas... hij zit toch echt op slot. Ik laat mij met mijn rug tegen de deur aanvallen en kijk de kamer rondt. Het is een klein vierkant kamertje met in het midden een zwart twee persoons bed. Het dekbed overtrek is ook bordeaux rood. Aan de linkerkant zie ik nog een deur. Ik loop er heen en deze deur is los. Als ik naar binnen kijk snap ik waarom. Het is een badkamer. Met alleen een douche en een bad. Ik wil gewoon niet weten wat er daar allemaal in gebeurd is... Gatver! Er zit ook geen slot op deze deur. Logisch natuurlijk, anders had ik mijzelf al lang al opgesloten in de badkamer. Ik loop weer terug het kleine vierkante kamertje binnen en ga zitten op een krakemikkige stoel die in de hoek staat. Niet veel later hoor ik dat er aan het slot gerammeld wordt en de deur gaat inderdaad open. Langzaam. Dan verschijnt ineens Troy en die sluit de deur weer achter zich. Ook draait hij de deur weer op slot en hangt de sleutel voorzichtig om zijn nek. Ik volg alle bewegingen die hij maakt nauwkeurig. Bang voor een aanval. 'Lang niet gezien, Rosalyn.' Voordat hij mijn naam uitspreekt houd hij even een pauze waartussen zijn grijns groter wordt. 'Niet lang genoeg.' Bries ik. Hij lacht even. Ja, want dit is echt geweldig grappig! 'Ik zie dat je je niet hebt omgekleed. Dat was voor jou een grote fout, schat. Maar voor mij een voordeel.' Verbaasd en angstig kijk ik hem aan. Achter zijn rug haalt hij het setje dat op de tafel lag vandaan. 'Nu moet je je hier omkleden, in mijn bijzijn.' Zegt hij terwijl hij verlekkerd naar mij kijkt. 'Klootzak.' Sis ik naar hem. 'Hé, we blijven wel aardig he?' Ik trek een ja-heel-grappig-hoor-je-de-sarcasme hoofd terwijl ik mijn armen over elkaar sla. 'Ik ga dat dus niet aan doen.' 'Dat ga je wel.' 'Dat ga ik niet.' 'Oh, dat ga je zeker weten wel.' 'Dacht het niet!' 'Dat ga je wel, en anders help ik je. Niet dat ik dat erg vind natuurlijk.' Geschokt en boos kijk ik hem aan terwijl ik langzaam rood wordt. Woest sta ik op en ruk ik het setje uit zijn handen. 'Ik doe het zelf wel.' Tevreden kijkt Troy mij aan en neemt plaats in de stoel. 'Ga je gang, ik zit er klaar voor.' 'Viezerik! Dat ga ik dus mooi in de badkamer doen!' 'Jammer jammer, misschien neem ik wel een kijkje terwijl je je omkleed.' Ik snuif en steek boos mijn middelvinger op terwijl ik naar het badkamertje toe loop. Wat een klootzak! Als hij maar een blik durft te werpen terwijl ik nog bezig ben, dan castreer ik hem eigenhandig! Snel doe ik mijn schoenen uit en strek mijn broek naar beneden. Dan als die uit is wacht ik even om te kijken of ik iets hoor, maar als ik niets hoor trek ik gauw mijn onderbroek uit en steek mijn benen in de beengaten waarna ik het dingetje snel omhoog trek. Zo, dat is dat. Geen enge bespiedingen! Nu nog de bovenkant. Ik ruk mijn hemdje uit en luister dan weer even of ik iets van beweging hoor. Nope, helemaal niets. Snel pruts ik mijn bh aan de achterkant los en gooi hem op de grond. Goed, hoe doe je dit verder aan? Ik pak het zwarte gedeelte vast dat aan het rode zit. Ik heb hier een arm gat, maar waar is de andere? Plots voel ik twee grote handen op mijn schouders. Uit reflex laat ik het stofje vallen en sla mijn armen voor mijn bovenlichaam. Een rilling loopt over mijn rug als ik zijn adem in mijn nek voel. 'Damn Rosalyn.' Fluistert Troy in mijn oor. Ik reageer niet. Ik sta te trillen van angst en ben volgens mij helemaal rood aangelopen. 'Je weet niet hoe lang ik hier op heb gewacht...' Zegt hij terwijl hij speels in mijn oor bijt. Zijn handen glijden langzaam naar mijn middel waarna hij me ruw omdraait. Kippenvel verspreid zich over mijn lichaam en nog steeds met mijn armen over mijn bovenlichaam geslagen kijk ik naar beneden. No way dat ik hem aan ga kijken. Wat ik wel zie is dat hij zijn shirt al heeft verwijderd. Een six-pack is duidelijk zichtbaar. Normaal zou ik het willen aanraken maar nu wil ik er zo ver mogelijk van weg. Ik probeer een stap naar achter te zetten maar ik wordt tegen gehouden, natuurlijk. 'Laat los...' Probeer ik sterker te zeggen dan dat ik me voel. 'Schatje, ik laat je nooit meer gaan. Dat weet je toch.' Antwoordt Troy terwijl hij een plukje haar achter mijn oor schuift. Het liefst zou ik hem weg tikken maar dat is juist wat hij wil. Dat ik mijn armen verplaats. 'Klootzak.' Mompel ik. Troy lacht een beetje maar neemt dan mee naar de slaapkamer. 'Ga zitten.' Commandeert Troy terwijl het bed aanwijst. Dwars blijf ik staan. Ik ga geen commando's opvolgen! Ik ben geen hondje... Vragend trekt Troy een wenkbrauw op. Het ziet er dreigend en gevaarlijk uit en nog een rilling loopt over mijn rug. Ik bijt om lip, bang wat er gaat komen. 'Ik zei, ga zitten.' Zegt Troy nu met een dreigende ondertoon. 'Of zal ik je anders helpen?' Ik voel hoe het bloed naar mijn wangen stroomt en ik ga snel zitten op het hoekje van het bed die het verst bij Troy vandaan is. Troy daarin tegen gaat op de stoel in de hoek zitten. Hier zie ik mijn kans, ik draai me weg van Troy en trek snel het stofje over mijn armen tot dat het op mijn schouders zit. Mooi, ik ben aangekleed. Soort van... 'Rosalyn?' Hoor ik Troy ineens heel serieus zeggen. Ik draai mijn hoofd en kijk over mijn schouder naar Troy. 'Ben je nog maagd?' Weer voel ik hoe het bloed naar mijn haarwortels stijgt. Ik wend mijn hoofd af naar de grond. Dit... is awkward. 'Rosalyn?' 'Ik haat je.' Reageer ik zacht. Ik hoor Troy zuchten. 'Ik moet het weten Rosalyn.' 'Waarom wil je dat per se weten? Het is niet dat je dan niet je ding gaat doen.' 'Ik moet het weten zodat ik weet of ik rustig moet doen.' Als ik net zei dat dat awkward was, vergeet het, dit is nog veel awkwarder dan net. Als dat een woord is... 'Rosalyn? Anders vind ik het zelf uit hoor...' Zegt Troy en ik hoor het vermaak in zijn stem. Hoe kan hij hier nu van genieten? 'Ja.' Fluister ik heel zacht. Zo zacht dat Troy het bijna niet kan horen. Maar toch hoort hij het. 'Mooi, dan kunnen we beginnen.' Zegt Troy met een hese stem en ik hoor hoe hij opstaat. Weer voel ik twee grote koude handen op mijn schouders. 'Wat the fack! Nee man!' Zeg ik terwijl ik boos opsta en zo zijn handen van mijn lichaam verdwijnen. 'Oh jawel.' Antwoordt Troy mij terwijl hij op mij af komt lopen. Natuurlijk loop ik naar achter. Ik weet niet tot hoever dat kan maar zolang het kan is het goed. Troy blijft langzaam naar mij toe lopen en ik loop in het zelfde tempo van hem weg. De muur moet nu dichtbij zijn. Ik steek mijn arm naar achter om te kijken of ik er al bijna ben. Dan voel ik inderdaad de muur. Ik loop meer naar rechts terwijl Troy nog steeds naar mij toe loopt. Net als hij bijna bij mij is voel ik de deurklink van de badkamer. Ik duw de deur open, glip zo snel als ik kan naar binnen en sluit de deur. Dan ga ik tegen de deur staan met al mijn gewicht. Want ja, het heeft geen slot... Ik voel hoe Troy de deur rustig probeert open te duwen. Ha, net goed. Ja jongens, onderschat mijn gewicht niet! Dan wordt er plots heel hard tegen de deur geduwd. Ik schrik me kapot maar herstel al weer snel en duw ook harder tegen de deur. Er wordt harder tegen de deur gebonsd en elke keer als Troy de deur raakt gaat de deur een stukje open en schuif ik een stukje naar achter. Oh God, help alsjeblieft! Ik probeer nog harder te duwen maar het lukt niet. De deur vliegt in een keer open en ik wordt naar achter geduwd waardoor ik op mijn achterste beland. 'Au, klote zooi!' Mompel ik terwijl ik uit reflex naar mijn achterste grijp. Dan loopt Troy naar binnen en snel sta ik op. Hij heeft een wenkbrauw opgetrokken en bijt op zijn lip. 'Schatje, dacht je nu echt dat dat zou werken?' Ik slik een brok in mijn keel weg. Ja, dat dacht ik wel eigenlijk... dom natuurlijk. Nu loopt Troy weer op mij af en dit keer is er geen uitweg mogelijk. Ik knal tegen de betegelde muur en blijf daar stokstijf staan. Troy staat bijna helemaal tegen mij aan en plaatst zijn handen naast mijn hoofd tegen de muur. Hij kijkt me in mijn ogen aan en ik vind alleen maar lust en verlangen in zijn ogen. Gatver wat een viezerik. In tegenstelling tot de zijne staan mijn ogen angstig en bang. Dan plots drukt Troy zijn vieze, droge lippen op de mijne. Ik wil met mijn handen hem wegduwen maar Troy pakt mijn polsen vast en pint ze boven mijn hoofd vast met een hand. Zijn andere hand glijd over mijn bovenlichaam en ik verzet mij uit alle macht. 'Damn Rosalyn, het helpt niet als je zo beweegt...' Zegt Troy als hij de kus even onderbreekt. Oh mijn god ja, hij heeft gelijk. Het moet er vast heel fout hebben uitgezien. Woedend kijk ik hem aan en zonder twijfel spuug ik zo in zijn gezicht. Troy sluit zijn ogen en zucht diep waarna hij met zijn vrije hand het afveegt. 'Dat... was geen goede zet. Ik zou rustig doen, maar dat is nu voorbij. Dat je dat weet.' En zonder pardon wordt ik over zijn schouder gegooid en lopen we het badkamertje uit naar de kamer met het bed waar ik op wordt gegooid. 'Hou op!' Zeg ik luid. 'En anders wat?' Lacht Troy terwijl hij mij op het bed gooit en meteen boven mij hangt. 'Anders wat?' Fluistert Troy nu terwijl hij kusjes op mijn sleutelbeen plaatst. 'Anders castreer ik je persoonlijk!' Sis ik tussen mijn tanden door. 'Zo zo hoor, en hoe wilde je dat gaan doen?' Vraagt Troy met een scheve grijns op zijn gezicht terwijl hij een plukje haar achter mijn oor schuift. 'Ik vindt wel een manier.' Antwoordt ik boos. Weer drukt Troy zijn lippen ruw op de mijne en dit keer lukt het me om hem van hem af te duwen. 'Hou op!' Schreeuw ik boos naar hem. Niet dat het veel nut zou hebben... 'Waarom?' 'Ik... ik wil geen... seks met jou!' Fluister ik zacht. Dat is er uit, en het was awkard om te zeggen ja, maar wel de waarheid. 'Dat kan, maar dat is jammer. Want ik wel, al helemaal met jou.' Geschokt kijk ik hem aan ook al was dit geen verrassing. Terwijl Troy rustig mijn bovenstuk aan het verwijderen is kijk ik nog steeds geschokt in het niets. Ik kom hier nooit meer weg. Ik kom hier echt nooit meer weg... En er komen allemaal vieze mannen. En die gaan mij allemaal gebruiken... en ik zie nooit meer mijn ouders... of vrienden... of Derek... Derek... Hij zou mij toch wel komen redden? Hij wist hiervan. Hij wist hier godverdomme van! De klootzak! Maar ook de enige op wie ik nu kan vertrouwen. Ik mis hem... en ook al heb ik het uitgemaakt. Ik mis hem. Waarom heb ik het in godsnaam uitgemaakt! Als ik hem ooit nog terug zie... dan moet ik hem terug... maar misschien was het wel goed. Dat als ik hier nooit meer weg kom, dat hij verder kan met zijn leven... Toch hoop ik stiekem dat hij mij komt zoeken. Mij komt halen, mij komt redden. Dan plots wordt ik weg gerukt uit mijn gedachte door een koude aanraking op mijn buik. Handen, Troy zijn handen! Ik sla mijn armen (alweer!) voor mijn bovenlichaam en kijk Troy woest aan. 'Weetje Rosalyn... Dit, wij... samen op een bed. Jij tegen je wil, ik met heel veel wil... dit komt me bekend voor.' Troy onderbreekt zichzelf door kusjes te plaatsen op mijn sleutelbeen en gaat langzaam omhoog. 'Weet je nog, op mijn verjaardagsfeest?' 'Klootzak!' Mompel ik. 'Toen werden we helaas onderbroken. Helaas... Maar nu zijn we alleen. Met zijn twee. Niemand die de held uit kan hangen. Alleen... wij twee.' Ik voel hoe een traan over mijn wang rolt. Hij gaat dit echt doen. Hij gaat hier echt mee verder. Oh mijn god! Hij gaat dit gewoon doen! Dan drukt hij weer zijn lippen op de mijne en zijn handen dwalen af naar wat mijn handen verborgen houden. Zonder enige moeite lijkt het, duwt hij mijn handen aan de kant. Nog meer tranen rollen over mijn wang als ik zijn handen op mijn lichaam voel. Ik probeer Troy weg te duwen maar het gaat niet. Hij is te sterk. Zijn handen dwalen af naar beneden, naar mijn onderstukje. En net als hij die naar beneden wil schuiven krijg ik een briljant idee. Ik gooi mijn knie omhoog en plaats mijn knieschijf met wel 500 kilometer per uur recht in zijn ballen. Troy springt van mij af en ligt als een zielig hondje op de grond te kermen van de pijn. Ik trek snel alles weer aan  en ga in een hoekje van de kamer staan. Ik kijk toe hoe dit zielige hondje heen en weer rolt van pijn en ik zal je eerlijk zeggen. Dit is totaal niet zielig en ik heb totaal geen spijt. Kreunend komt Troy overeind staan. 'Dit zal je bezuren Rosalyn! Geloof me als ik zeg dat je spijt krijgt!' Nu staat Troy weer helemaal recht maar kreunt nog steeds van de pijn. 'Ik zou dit rustig doen, maar de mannen die hier komen voor hun pleziertjes totaal niet. En dat zal je te weten komen!' Daarna strompelt Troy het kamertje uit en blijf ik weer alleen achter. Het enige nuttige dat ik nu kan bedenken om te doen is onder de dekens van het bed liggen en te huilen. En dat is dan ook wat ik doe. 

Haallllluuuuwww

NASTY HOOFDSTUK!!! XDXDXDXD

Maarja, het moest want ze is toch wel in zo een huis ding iets...

En ja... dan krijg je dat.... bleh xd

Maar uhh.... Was t een beetje goed? Ik heb er lang aan gewerkt :o

In totaal zijn t 3.446 woorden!!!! MEGA VEEL!!

Dus ja...

DOEII XXX♥♥♥XXX

Helaas kan ik een hoofdstuk maar aan een iemand toewijden... maar eigenlijk wil ik een paar mensen bedenken. Mijn bestuh vrienden

@ilsewirtz @ylsevdwal @NoraKramer @thijsjex

Ja, dat zijn mijn besties :D

Natuurlijk wil ik de mensen die ook voten en commenten en blijven lezen super de puper bedanken hea ;P nee ik vergeet jullie niet hoor :)