Goodbye Netherlands, Hello United States (ON HOLD)

9. Every boy wants a good girl just to be for him.

In de media vind je het cafe.

9. Every boy wants a good girl just to be for him.

Point Of View, Derek.

Terwijl ik naar mijn auto loop twijfel ik erg of ik nu wel… of niet naar Sophia’s moet gaan. Waarom zou ik daarover twijfelen denk je? Ik heb Rosalyn gister op school tegen Terry horen zeggen dat ze een bijbaantje heeft gevonden bij Sophia’s. Het cafeetje slash eethuisje waar ik altijd kom. Normaal zou ik daar dus gewoon heen gaan. Maar nu ik weet dat vandaag haar eerste werkdag is, weet ik het niet meer. Ergens in mij voel ik de drang om wel te gaan. Want ja… eenmaal een naam op de lijst, dan kan die er ook niet af. Stomme regels ook. Het liefst zou ik Rosalyn er af halen. Begrijp me niet verkeerd… ik zou nog steeds graag met haar in een bed liggen, maar zij… Ze is de eerste die er tegen in gaat. Zij is de eerste die zich niet meteen overgeeft. Ergens vind ik dat ook wel weer sexy… maar ik baal er wel echt van. Waarom wil ik haar dan van die lijst af halen? Omdat die lijst alleen maar is voor “one night stands”? Wil ik haar dan… langer voor mij alleen hebben? Ik weet het niet… maar die naam kan in ieder geval niet van die lijst af. Ik stap in mijn auto en heb nog steeds niet helemaal besloten wat ik nu moet doen. Ik wil haar graag weer zien. Ik zie haar graag. Toen in de bezemkast. Ik kon mijn kleine ik amper in bedwang houden. Zelfs een kus was al niet oke. Damn die meid kan best hard slaan. Maar laat staan als ik haar mee in bed zou nemen. Dat zou ze al nooit toe laten. Ze liet het al niet toe dat mijn ogen haar lichaam af scande terwijl ze kleren aan had. Ja, en toen sloeg ze haar armen over elkaar. Dat hielp niet bepaald aangezien ze alleen maar meer omhoog kwamen. En mijn kleine ik bijna ook omhoog kwam. Ik besloot er toen niets van te zeggen want ik wist wel zeker dat mij nog een klap op de kaak zou opleveren. Misschien heeft ze ergens wel gelijk. Dat ik alleen maar met mijn lul kan denken. Tot nu toe heeft het weel veel opgeleverd om zo te denken. Automatisch verschijnt er een grijns op mijn gezicht. Ik moet gewoon geduld hebben met Rosalyn. Misschien als ik aardig doe vertrouwt ze mij meer en dan kom in ik de friendzone. Vanuit daar kan ik steeds meer omhoog krabbelen. Ze is ook echt zo een good girl. Altijd het huiswerk af, nooit onvoldoendes, altijd op tijd, nooit ruzie met iemand. Nou ja, tot ik in haar leven kwam. Oh en daardoor is ze ook een keer te laat gekomen. Ik zou haar wel in een bad girl kunnen veranderen… Maar dan alleen voor mij. Alleen voor mij. Met deze gedachten besluit ik daarom ik toch maar naar Sophia’s te gaan.

Als ik daar aankom zie ik Tiffany samen met Britney en Kelsey zitten. Ge-wel-dig. Net waar ik op zat te wachten. Ik open de deur waardoor een oud belletje gaat rinkelen. Natuurlijk vliegen het drie paar ogen meteen naar de deur waar ze mij zien staan en ik weet dat ik dan niet meer kan ontkomen. ‘Derek! Kom bij ons zitten.’ Gilt Tiffany door de hele zaak heen. Ik laat mijn hoofd hopeloos hangen en loop dan toch naar ze toe. ‘Wat doe jij nou hier gekkie?’ Vraagt ze terwijl ze haar hand door mijn haar wrijft. Ik ben nu al geïrriteerd… Ik duw haar hand weg en probeer met mijn eigen handen het weer in beetje in model te brengen. Ik weet ook wel waarom ik hier ben. Voor Rosalyn… maar dat gaat haar niets aan. ‘Om wilde dieren af te schieten. Wat denk je nou zelf? Ik kom om wat te drinken.’ Beantwoord ik haar vraag. ‘Kan ik vast wat voor jullie inschenken?’ Hoor ik een zachte en lieflijke stem zeggen, die ergens ook wat onzeker klinkt. Ik weet natuurlijk al wie daar staat en een grijns verschijnt zonder er bij na te denken op mijn gezicht terwijl mijn ogen die van Rosalyn ontmoeten. Ze heeft mooie ogen. Ze zijn groen maar hoe dichter naar de pupil hoe bruiner de kleur wordt. Het lijkt een soort regenboog. Een lieve regenboog. Wat precies Rosalyn beschrijft. Ze draagt een blauw jurkje met korte mouwen, die heeft ze volgens mij wel eens naar school aan gehad. Daar overheen draagt ze een roze schortje. Net als iedereen hier trouwens. Verder draagt ze gympen in dezelfde kleur blauw als haar jurkje en haar haar in een staart. Alleen haar schuine pony hangt nog los.  ‘Ja, voor mij graag een proteïne shake zonder gluten.’ Begint Tiffany met een zeurderige stem. ‘En snel graag.’ Rosalyn krabbelt even wat op een papiertje en dan gaan haar ogen naar Britney. ‘Voor mij graag Ice Tea.’ ‘Voor mij ook graag een proteïne shake zonder gluten.’ Gaat Kelsey over Britney heen. Weer krabbelt Rosalyn wat op het papiertje en Kelsey blijft haar arrogant aan kijken. Waarom snap ik ook niet. Ik snap sowieso al niet zo veel van deze drie. Dan glijden haar ogen naar mij en ze kijkt mij afwachtend aan. In haar ogen zie ik iets van irritatie of woede. Ik kan niet bepalen welke van de twee het is. Misschien ook wel allebei. ‘Cola graag.’ Beantwoord ik haar vraag en dan loopt ze weer weg. ‘Dus… nog iets gehoord van Troy?’ Gaat Tiffany weer verder. ‘Wat heb je met Troy?’ Echt waar… ze heeft soms echt obsessies voor jongens. En na dat ze daar dan een maandje mee is geweest dumpt ze hen weer. Als ik er zo over denk… dan klinkt het best wel hetzelfde als mij. ‘Gewoon, geïnteresseerd.’ Ze haalt haar schouders op. Tuurlijk… ‘Troy is niet geïnteresseerd in jou.’ Antwoord ik terug. ‘Oh ja… ik ben al afgevinkt op zijn lijstje zeker… Dan hoeft hij mij zeker niet meer? Nou dat zullen we nog wel eens zien. Kom meiden. We gaan.’ Ik schud mijn hoofd. “Dat zullen we nog wel eens zien.” Jezus, wat heeft die trut een irritant, hoog zeur stemmetje. Hoe heb ik zo stom kunnen zijn om haar ooit op mijn lijstje te zetten. ‘Ehm, een cola.’ Ik kijk naar Rosalyn die onhandig het dienblad recht probeert te houden. ‘Moet ik dit ook nog neerzetten of… komen ze niet meer terug?’ Ze wijst naar de twee proteïne shakes en de Ice Tea. ‘Nee, die komen niet meer terug. Maar voel je vrij om er bij te zitten en het op te drinken.’ Antwoord ik met een speelse grijns. ‘Ik… Jij.’ Ik zie dat ze er een scheldwoord uit wil gooien maar aangezien ik de koning ben… want ja, klant is koning. Dan kan ik haar zo laten ontslaan. Dan ontspant haar houding weer en weet ik dat ze weer rustig is van binnen. ‘Ik kan niet drie glazen alleen opdrinken.’ Beantwoord ze mijn vraag dan weer. ‘Ik kan je altijd helpen als het te veel is.’ Zeg ik weer speels. Met deze zin heb ik het natuurlijk niet alleen over de glazen drinken. ‘Oh… dat kan zeker.’ Ik zie dat er een klein glimlachje om haar mond verschijnt en even staar ik haar verbaasd aan. Verbaasd om haar antwoord. Maar… dat zou ze nooit zeggen… Dan voel ik een koude, slijmerige en ook plakkerige vloeistof over mij heen komen. Ik haal mijn hand langs mijn gezicht zodat ik kan kijken wat voor vloeistof het is. Roze, dikke vloeistof met een bruine dunne vloeistof. Woede borrelt in mij op. ‘Oeps, sorry.’ Hoor ik Rosalyn zeggen, maar ik weet dat ze het niet meent want onder haar worden ligt een sarcastische ondertoon. Ik kijk haar aan en zie dat haar dienblad nu leeg is. Ik sta op en ga heel dicht bij haar staan. Omdat ik weet dat ze dat niet fijn vind doe ik het expres. Mijn plan was aardig te gaan doen, maar als zij het zo gaat spelen... Ik buig naar haar toe en kijk even in haar ogen. Ze stralen iets van angst uit maar ook vastberadenheid. Ze gaat dus niet achteruit stappen… Ik buig verder naar haar oor en dan fluister ik: ‘Ik krijg jou nog wel.’ Ik leun weer naar achter met een ondeugende grijns op mijn gezicht. Deze zin heeft natuurlijk meer dan een betekenis. En aan Rosalyn te zien begrijpt ze dat heel goed. ‘Dus… ga je nog sorry zeggen?’ Zeg ik weer hardop zodat iedereen het kan horen. ‘J-ja s-sorry.’ Stottert ze. Het ziet er wel schattig uit. Hoe ze daar helemaal verstijfd staat. ‘Wat is hier gebeurd?’ Een vrouw is achter Rosalyn komen te staan. Ze draagt ook een schort waaraan ik kan zien dat zij hier ook werkt. ‘Het ging per ongeluk.’ Vertelt Rosalyn de vrouw. Alleen weten wij allebei dat dat dus niet waar is. ‘Breng die arme jongen maar even naar achter. Dan kan hij misschien wat uit zijn haar halen en andere kleren aan doen.’ Zegt de vrouw tegen Rosalyn. Alleen klinkt het meer als een bevel. Rosalyn knikt timide en maakt dan een gebaar dat ik haar moet volgen. Ik heb nog steeds een grijns op mijn gezicht als we de keuken in lopen. Wetend dat Rosalyn mij helemaal niet wil helpen, maar dat het toch moet. Ik zou eerlijk gezegd wel willen dat ze mij ergens anders mee hielp. Wow… foute gedachte Derek. Blijf gefocust! Even denk ik dat ik wat voel bewegen in mijn broek maar gelukkig kan ik het onderdrukken. We lopen een andere deur door en blijkbaar zijn we in een soort magazijn. Het is een donkere ruimte met allemaal kasten. Ik zie nog een deur waar wc op staat. Personeels wc waarschijnlijk. ‘Ga jij maar je hoofd onder de kraan houden als ik wat kleren probeer te vinden.’ Hoor ik Rosalyn zeggen. Ik doe natuurlijk wat ze mij vraagt want ja, wie wil er nou lang met proteïne shake en Ice Tea in zijn haar lopen… juist, niemand. Ik haal mijn handen een paar keer door mijn haren terwijl ik mijn hoofd onder de kraan houd. Als ik denk dat alles er uit is kom ik weer overeind en kijk in de spiegel. Alles is er inderdaad uit, net als mijn gel. Doei geweldige haar stijl. Doei geweldige haar dag. Geloof me als ik zeg dat meiden niet de enige zijn met “bad hair days” en “good hair days”. Ik pak een handdoekje die naast de gootsteen hangt en haal het door mijn haar zodat het niet kan druppelen op mijn kleding die Rosalyn mij zo meteen geeft. ‘Derek? Ik heb hier een shirt voor je.’ Hoor ik haar roepen. ‘Het zit niet op je broek toch?’ Fijn ze heeft eindelijk iets gevonden. Ik trek mijn eigen shirt uit en laat het op de grond vallen. Dat shirt… hoeft niemand meer. Ik loop uit het toilet hokje en ik zie hoe Rosalyn zich omdraait en hoe haar mond open valt. Ook zie ik dat haar ogen mijn lichaam af scannen. Ik vind het helemaal niet onprettig als dat bij mij gebeurd. Ik zie het als een soort… ego boost. Dan zie ik dat ze zichzelf weer hervat en ze draait zich met een ruk weer om. ‘Waarom heb je je shirt al uit gedaan?’ ‘Omdat jij een schoon shirt voor mij hebt.’ Antwoord ik schouder ophalend. ‘Ja, die wilde ik dus aan je geven en dan pas kun je je omkleden. Niet nu al.’ Haar stem klinkt een beetje hulpeloos terwijl ze daar naar het rek kijkt. ‘Volgens mij vond je het anders niet zo een vervelend uitzicht.’ Zeg ik haar. ‘Jawel.’ Antwoord ze weer stug. Altijd zo stug. ‘Ik weet dat je liegt.’ Een geïrriteerde kreun verlaat haar mond. ‘Trek nou maar gewoon dit shirt aan.’ Ha, zie je wel, ik had dus gelijk. Ze draait zich weer om maar nu heeft ze haar ogen dicht geknepen en steekt ze haar arm voor zich uit. In haar hand hangt een shirt die inderdaad niet zwart is. Het is ook eerder een nachtmerrie wat ze in haar hand houd. Het is een oranje shirt. Oranje! Ze loopt dichterbij… ze komt steeds dichterbij. ‘Je moet het shirt maar pakken als hij dichtbij genoeg is. Dan weet ik dat ik weer kan omdraaien.’ Zegt ze nu serieus. Iets te serieus? Denk maar niet dat ik dat shirt ga pakken. Ze komt nog dichterbij… Nog drie stappen. ‘Ik meen het he!’ Zegt ze nu terwijl ze gewoon doorloopt. Een stap. ‘AU!’ Roept ze zodra ze tegen mij aanloopt en naar achter wankelt. ‘LUL! Waarom doe je dat?’ ‘Dan had je je ogen maar open moeten doen.’ Zeg ik met een grijns. ‘Je bent half naakt.’ Roept ze en nu krijg ik voel het shirt in mijn gezicht belanden. Ze kan wel goed gooien. Ook al kijkt ze niet. ‘Goed al goed ik doe het aan.’ Met tegenzin pak ik het shirt van de grond en steek mijn armen door de oranje mouwen. Oranje… Zo niet mijn kleur. Mijn kleur is zwart. ‘Ik heb het aan hoor.’ Zeg ik zodra ik ook mijn hoofd door het gat heb gestoken. ‘Fijn.’ Antwoord ze en ze opent haar ogen waarna ze in lachen uit barst. Ik zei je al dat oranje mij niet stond. ‘Je… Jij ziet er niet uit!’ Zegt ze tussen het lachen door. Ze ligt inmiddels op de grond van het lachen en elke keer als ze bijna klaar is en weer naar mij kijkt begint ze weer opnieuw te lachen. Ik kijk alleen maar met een pokerface vooruit en wacht tot ze eindelijk klaar is met lachen. ‘Sorry hoor!’ Roept ze nu terwijl ze begint huilen van het lachen. Ik kan alleen maar afwachten tot dit stopt. Het is belachelijk… ik voel mij belachelijk. Als ze eindelijk klaar is staat ze weer op. ‘Dat was niet heel aardig weet je?’ Zeg ik tegen haar. ‘Ja sorry.’ Zegt ze nu weer heel timide. Ze is ook zo makkelijk om te praten. Ik pak haar kin vast en til hem een stukje op waardoor ik recht in haar ogen kan kijken. Haar ogen die altijd twinkelen, zelfs in het donker. We zeggen allebei even niets en ik heb niet het gevoel dat dat ook nodig is. Ze kijkt ook nog steeds in mijn ogen. Dat is ook voor het eerst. Volgens mij is haar persoonlijke record verbroken met zo lang mogelijk in mijn ogen kijken. Opeens heb ik de neiging om mijn lippen op die van haar te plaatsen. Mijn ogen trekken zich dan ook los uit haar ogen en langzaam glijden ze naar haar lippen. Zo mooi gevormd, alles aan haar is mooi gevormd. Ik weet zeker dat haar lippen perfect op die van mij zouden passen. Ik weet alleen niet… ze zou dat nooit… Ik kijk weer in haar ogen die nog steeds in mijn ogen kijken. Langzaam… heel langzaam kom ik dichterbij. Als ze snapt wat ik wil doen kan ze altijd nog weg springen als ze dat nodig vind. Ergens hoop ik dat ze dat helemaal niet nodig vind. Heel langzaam kom ik nog een stukje dichterbij en nog steeds heeft Rosalyn geen vin verroerd. Ik kijk weer naar haar lippen, zo dicht bij en zo perfect. Ze roepen bijna om mijn lippen. Ik kijk weer naar ogen die nu gesloten zijn. Ik sluit ook mijn ogen en dan voel ik haar perfecte lippen die perfect op die van mij passen. Een warm gevoel vloeit door mij heen en even weet ik dat is hoe het hoort te zijn. Zij, bij mij. Ik voel haar armen om mijn nek en ik sla mijn armen om haar middel. Even geef ik een kort tikje met mijn tong tegen haar lip aan. Misschien wil ze wel helemaal niet zo ver gaan. Maar het is altijd het proberen waard. Tot mijn verbazing stemt ze toe en gaat haar mond ietsje open. Zodra onze tongen elkaar vinden trek ik haar nog iets dichter tegen mij aan. ‘Rosalyn? Heb je al een shirt voor deze jongeman gevonden?’ Onderbreekt een stem onze kus die van achter de deur komt. Ik open mijn ogen en zie dat Rosalyn haar ogen open schieten in plaats van open gaan. Ze springt achteruit en kijkt verward om zich heen, dan kijkt ze naar mij en ik zie schrik in haar ogen. ‘Sorry… ik…’ Begint ze maar ze maakt haar zin niet af. In plaats daarvan doet een paar stappen achteruit en voordat ik iets kan zeggen rent ze snel de deur uit. Maar… waarom? Dit was zo… perfect? Ik besluit ook maar uit dit magazijn te gaan. Wat heb ik hier nog te zoeken? Ook loop ik de keuken door terug het restaurant in. Mijn ogen scannen de ruimte af op zoek naar een glimp van Rosalyn. Maar helaas, nergens zie ik haar. Waarom moest ze nu weer weg? Ze schrok, dat kon ik zelf ook wel zien. Maar schrok ze van die vrouw… of schrok ze van zichzelf? Dat ze met mij aan het zoenen was. Met mij… Met een soort van knoop in mijn maag loop ik heet eethuisje uit op weg naar mijn auto.
Ik weet niet of dit nu de beste dag was die ik kende… of niet. Ik bedoel… eerst gooide ze expres drinken over mij heen… waarschijnlijk om mij terug te pakken voor… voor alles denk ik. Ze had een vastberaden blik in haar ogen die ik erg aantrekkelijk en sexy vond. Een blik die ik wel vaker zou willen zien. En die kus. Het was gewoon perfect. Voor mij tenminste. Ik dacht dat het voor haar ook perfect was. Aangezien ze helemaal mee ging in de zoen. Alleen toen ze achteruit sprong… nu weet ik het niet meer. Hoe kan het toch dat alleen zij mij zo laat voelen. Dat ik elke keer naar meer smacht als ik bij haar ben. Normaal ben ik de gene die meiden laat smachten naar meer. Bij haar lukt dat alleen niet. En volgens mij onbewust, lukt het haar wel bij mij. Aarg! Wat moet ik toch. Ik begin echt te klinken als een softie. Maar dat ze mee ging in de zoen, betekend dat dan… betekend dat dat ik nog een kans heb? Ik moet met haar praten. Over die zoen, ik moet weten of ze schrok van zichzelf… of van de vrouw. En natuurlijk wil ik gewoon weer met haar praten. Gewoon, omdat dat kan. Wat haal ik ook allemaal in mijn hoofd… Ik maak helemaal geen kans bij haar. Ze staat op de lijst en niets kan daaraan veranderd worden. En ze weet dondersgoed dat ze daar op staat. Nu maak ik dus helemaal geen kans meer. Geen kans… Of misschien toch?

OEEEH SPANNUUUNNNDDD!!!

ZE ZOENDE NANANANA ZE ZOENDE NANANANAA!!! Het moest toch ooit gebeuren ;p
En wat zal Rosalyn wel niet denken? NOU... DAT VIND JE UIT IN HET VOLGENDE HOOFDSTUK!
Dan doe ik namelijk weer point of view Rosalyn en dan begin ik met haar bij het gedeelte dat ze de bestellinge op gaat nemen bij Derek en de Duivelse drieling. 

Dus... see you VERY SOON ♥
Vote? :D