Goodbye Netherlands, Hello United States (ON HOLD)

3. De duivelse drie

In media vind je Terry

3. De duivelse drie.

Ik loop verder met Terry naar de kantine. Beide hebben gaan we aan een tafeltje zitten en er komen wat mensen bij zitten. Niet dat ik die ken, dus ik kijk vragend naar Terry. ‘Jouw vrienden?’ ‘Nee.’ Antwoord ze. ‘Ze zijn zeker niet mijn vrienden. In tegenstelling tot zelfs.’ Nu kijk ik Terry raar aan. In tegenstelling tot… Wat zou ze daarmee bedoelen? Aan de blik van Terry te zien moet ik daar nu niet over verder vragen. ‘We hebben het er later wel over.’ Zegt ze zachter. Ik geef een soort knikje als teken dat ik het begrijp. Toch observeer ik deze meiden eens goed. Ze hebben allemaal heel licht blond haar. Niet van zichzelf volgens mij. Ik denk dat ze het alle drie hebben geblondeerd. Het spijt me dit mee te moeten delen, maar het staat ze niet… Deze… pornoblonde kleur… Het past niet helemaal. Opeens draait de middelste van drie zich om en haar ogen kijken recht in mijn ogen. ‘Valt er wat te zien?’ Vraagt ze bitchy. De andere twee draaien zich nu ook om en ik kijk naar Terry met een blik die om hulp smeekt. Nu ze zo met zijn drieën voor mij staan terwijl ik zit, voel ik mij erg geïntimideerd. En ik kan er helemaal niet tegen als andere mensen zo intimiderend zijn. Dan voel ik mij klein en zwak. ‘Staar me niet zo aan trut.’ Zegt ze dan weer. Ik word wakker geschud uit mijn gedachten. ‘Nee, niets te zien hoor.’ Zeg ik voorzichtig. Haar ogen glijden over mij en ik voel me erg ongemakkelijk. Alsof ze me beoordeelt. Ik kijk haar ook even aan en zie dat ze véél te bruin is. Dit kan door twee dingen komen. Of ze heeft te lang onder de zonnebank gelegen, of haar foundation past niet bij haar gezicht en is te dik. Ik heb de neiging om mijn vinger over haar wang te halen en te kijken of het echt zo dik zit als het lijkt. Of eigenlijk heb ik zin om mijn vingers over haar hele gezicht te halen zodat het wat mooier zit. Dan pak ik ook gelijk make-up remover om haar spinnenpoten mascara er af te halen en haar te donker ingekleurde wenkbrauwen wat bij te werken. ‘Ik weet dat ik knap ben nieuweling, maar je hoeft niet zo te staren. Staren is erg onbeleefd weet je.’ Zegt de middelste weer. ‘Wat is je naam eigenlijk.’ Vraagt ze me met die nog steeds beoordelende blik. Even serieus? Waarom wil iedereen mijn naam weten. Is het een soort achievement om alle namen te kennen van de leerlingen hier op school? Ik hoop het niet want dat zou ik nooit kunnen onthouden. Ik kijk even naar Terry die met een afwachtende blik aankijkt. Dan kijk ik weer terug naar het drietal en besluit toch maar te antwoorden. ‘Rosalyn.’ Zeg ik zacht. Het oppertutje snuift even maar knikt dan. ‘Ik ben Tiffany. Dit zijn Britney,’ Ze wijst naar het meisje links van haar. ‘En Kelsey.’ Nu wijst ze naar het meisje rechts van haar. Ik knik als antwoord en net als ik mijn broodje weer in mijn mond heb, klaar om af te happen, hoor ik een gil. Terry zie ik van uit mij ooghoek in elkaar krimpen en ik verslik mij bijna in mijn broodje. Snel kijk ik rond maar zie dat Tiffany met een van haar handen om haar gezicht staat en met de andere zwaait ze heftig naar iemand die ik niet kan zien aangezien dat achter mij is. ‘Derek! Jules! Hierzo!’ Ik hoor een zucht achter me en ik zelf zucht ook. Niet weer die twee. ‘Waar is Troy?’ Vraagt ze aan de twee. Alleen klinkt het meer als een bevel dan een vraag. ‘Dingen doen.’ Antwoord Derek. Tiffany zucht en kijkt geïrriteerd naar de jongens. Nu ik hier zit heb ik eindelijk eens de kans om Derek en Jules te observeren. Jules heeft licht bruine haren wat neigt naar blond en het zit in een leuke kuif. Zijn ogen zijn helder groen en zijn huid is een klein beetje getint. Hij draagt een wit shirt met een V-hals. Het shirt accentueert zijn spieren erg goed en bijna kan ik mijn ogen er niet afhalen. Over dat shirt draagt hij nog een wit baseball jack met rode strepen er op. Verder heeft hij nog een donkerblauwe spijkerbroek aan en bruine gympen. Het gesprek tussen de jongens en het drietal meiden gaat nog steeds door. Het enige wat ik hoor is eigenlijk Tiffany die loopt te zeuren over waarom Troy er niet is. Mijn ogen glijden verder naar Derek. Zijn haren zijn zwart en heeft het gestyled in een leuke, maar zeker ook sexy, scheve kuif. Ik kijk naar zijn ogen en raak er meteen verdwaald in. Ze zijn donkerbruin en ik heb altijd wel een zwak gehad voor bruine ogen. Hij heeft een klein stoppelbaardje wat ontzettend goed bij hem past en hem erg sexy staat. Ik kijk verder en zie dat, in plaats van Jules een wit shirt, Derek een zwart shirt aan heeft. Wel ook met een V-hals en het accentueert ook zijn gespierde lichaam erg goed. Helaas kan ik niet zien of hij een six-pack heeft want het shirt valt er iets voor. Zijn gespierde armen kan ik een klein beetje zien, maar ook niet echt geweldig want ook hij heeft een baseball jacket aan. Alleen deze is zwart met rode strepen. Derek draagt een zwarte spijkerbroek en zwarte gympen. Ik laat mijn ogen nog eens over zijn lichaam glijden en het valt me op dat alles wat hij aanheeft zwart is. ‘Bevalt het uitzicht, nieuweling waarvan ik de naam nog moet weten?’ Hoor ik een zware stem opeens zeggen. Verschrikt kijk ik op en de ogen van Derek kruisen de mijnen. Ik voel het bloed naar mijn hoofd stijgen en even sta ik met mijn mond vol tanden. Awkward… ‘Nee.’ Antwoord ik dan kort en kijk aandachtig naar mijn broodje. ‘Volgens mij zat je anders net erg opvallend te staren.’ Het liefst wil ik door de grond zakken en nooit meer naar boven komen… alleen is dat volgens mij niet mogelijk. ‘Het is niet erg hoor nieuweling, iedereen staart naar mij.’ Gaat hij verder. Mijn god wat een ego… ‘Stop met nieuweling zeggen.’ Zeg ik terwijl ik nog steeds, zo rood als een tomaat, naar mijn broodje staar. ‘Dat gaat helaas niet, tenzij jij je je naam vertelt. Dan kan ik je bij je naam noemen… nieuweling.’ Ik voel dat hij nog steeds naar me kijkt maar ik weet niet of ik moet opkijken. ‘Haar naam is Rosalyn.’ Zucht Tiffany. ‘Kunnen jullie nu even duidelijk antwoord geven waar Troy is? Ik moet hem spreken.’ ‘En waarom moet jij hem nu opeens zo nodig spreken?’ Vraagt Jules aan haar terwijl ik nu graag wilde dat ik kon teleporteren. Want dan teleporteerde ik mijzelf naar mars… ver van hier. ‘Tiffany, Troy is niet geïnteresseerd in jou. Net als dat wij niet in jou geïnteresseerd zijn.’ ‘Maar Jules. Wij hadden het zo gezellig samen. Weet je nog die ene keer? Toen in bad? En Derek? Wij op de keukentafel? Toen waren jullie anders wel heel geïnteresseerd.’ Ieuw! Wat een slet! ‘Tiffany rot gewoon even een end op wil je?’ Vraagt Derek nu met een angstaanjagende lage stem. Een rilling loopt over mijn rug. Derek is best angstaanjagend bedenk ik mij nu. Deze stem, zijn zwarte kleding… wat er best ruig uit ziet. ‘Goed, maar ik kom nog terug.’ Zegt ze met een hoog stemmetje. ‘Kom meiden, we gaan weg hier. Tiffany zwaait haar haren overdreven naar achter en stapt weg op haar hoge hakjes. Britney en Kelsey, die er net een beetje doelloos bij stonden, volgen Tiffany als twee verdwaalde poedels. Het zijn echt een stelletje duivels ofzo… die trutjes. De duivelse drie… Ik probeer nu een hap in mijn mond te stoppen zonder er half in te stikken. ‘Dus Rosalyn…’ Het universum geeft me, WEER, ongelijk. Kan ik dan nooit eens rustig eten hier? Jezus. ‘Wat?’ vraag ik daarom ook geïrriteerd. ‘Wow… rustig.’ Zegt Derek. Ik kijk hem aan met een zeg-wat-je-wilt-zeggen blik en gelukkig begrijpt hij het. ‘Heb je wat te doen vanmiddag?’ Vraagt hij terwijl ik op mijn broodje kauw. Ik denk even na. Hij wil wat doen met mij? Met… MIJ? Waarom met mij? Wil ik met… hem… iets leuks doen? Weet ik niet, hij is een stalker. Heb ik tijd om iets te doen? Ja... Zal ik iets leuks met hem vanmiddag doen? ‘Rosalyn?’ ‘Huh, ja leef nog.’ ‘Wil je dat?’ ‘Wat?’ ‘Vanmiddag…’ ‘Oh uhm… ik laat het je nog weten oké?’ ‘Oke, geef me je nummer dan maar.’ Zegt Derek terwijl hij zijn mobiel aan rijkt. Zonder er over na te denken pak ik het aan en zet ik mijn nummer er in. ‘Dan spreek ik je nog.’ Zegt hij en hij loopt weg met Jules achter zich aan.
‘Rosalyn?’ Hoor ik Terry zeggen. Ik kijk haar aan als teken dat ze verder kan praten. ‘Je moet NIET met hem mee gaan.’ Ik kijk haar weer raar aan. ‘Hoezo?’ Mijn vraag beantwoordt ze weer met een vraag. ‘Heeft hij al eerder je naam gevraagd?’ ‘Ja, bij de kluisjes toen het zo lang duurde. Hoezo?’ Vraag ik een beetje angstig. ‘Oh jeej, foute boel… foute boel.’ Mompelt Terry in zichzelf. ‘Wat Terry? Zeg het nu!’ ‘Oke, oke rustig. Als er iemand nieuw meisje op school komt die hen aanspreekt, vragen ze eerst je naam en zodra ze die weten dan…’ De rest van de zin zegt Terry zo snel en zacht dat ik het niet meer hoor. ‘Dan wat?’ Gil ik bijna door de kantine. ‘Dan zetten ze je op een lijst.’ Zegt ze weer heel snel. ‘Terry? Wat. Voor. Lijst.’ ‘Hun To Do list. En Do is dan letterlijk… doen.’ ‘Je bedoelt als in…’ ‘Ja, ik bedoel als in het doen.’ Antwoord Terry. Ik trek een vies gezicht. ‘Ieuw! En dat doen ze met elk meisje hier?’ Terry knikt. ‘En…’  Ik knik met mijn hoofd naar Terry. ‘Ja… ook met mij.’ ‘Ik sla mijn handen voor mijn mond. ‘Hoe dan?’ ‘Nou eerst weet je dat ze dat willen maar op een of andere manier laten ze je echt speciaal voelen. En dan bedoel ik ook echt speciaal. Zoals je je wilt voelen. En dan uiteindelijk draait het er op uit wat zij in eerste instantie wilde… en dan… tja… Dan is het gedaan.’ Meelevend kijk ik naar Terry. ‘En daarna?’ Vraag ik. ‘Daarna nooit meer iets van ze gehoord. En je bestond daarna ook niet meer voor ze.’ Mijn ogen staan zo groot dat het bijna pijn doet. Wat een… EIKELS! ‘Maar ik ben er overheen hoor Rosalyn. Het enige wat nu moet doen is opletten dat je niet voor hun charmes valt, want ze hebben er veel.’ Ik knik en denk na over wat ze vertelde. ‘Nooit meer iets van “ze” gehoord?’ vraag ik aan haar. Bedoelt ze dat… Derek, Jules en Troy… Blijkbaar snapt Terry wat ik denk en ze begint te lachen. ‘Nee joh! Eentje maar.’ ‘Wie dan?’ Vraag ik nieuwsgierig. ‘Troy.’ Zegt ze beschaamd. ‘Ze doen het nooit met zijn drieën.’ Zegt ze een beetje ongemakkelijk. ‘Ze doen meestal wie het eerste ziet wie het eerste krijgt.’ ‘Wie het eerste krijgt? Bedoel je dat er ook nog een tweede kan?’ ‘Ja, maar dat was maar een keer. Met Tiffany.’ Ik zucht. Ik sta dus op hun lijstje… Ergens voel ik mij wel angstig nu. Straks gebeuren er dingen waar ik nog helemaal niet klaar voor ben. Nee! Dat laat ik niet gebeuren ook. Zijn ze nu helemaal gek geworden? Elk meisje gewoon even simpel gebruiken en daarna weer dumpen. Jongens doen ook echt niets anders dan hun lul volgen… 

Padaaam nieuw hoofdstukje yaaay.