Goodbye Netherlands, Hello United States (ON HOLD)

1. Hallo Verenigde Staten.

In de media kun je Rosalyn vinden

1. Hallo VS.

Nou, hallo dagboek. Jij heet vanaf nu Shirley. Jij zult komende weken, misschien wel maanden, mijn beste en meest betrouwbare vriend zijn. Maar laten we hopen dat het alleen de eerste weken zijn. Ik hoop namelijk dat ik snel nieuwe vrienden zal maken op mijn nieuwe school. Hoezo nieuwe school denk je nu vast? Nou Shirley… Ik zal het je vertellen.

Ik leefde gelukkig en blij bij mijn vader en moeder in een leuk, knus huisje in Amsterdam. Het was er druk maar altijd gezellig. Helaas werd het langzamerhand steeds minder gezellig. Dat kwam doordat mijn vader een nieuwe baan kreeg aangeboden die veel beter verdiende dan de baan die hij nu had. Mijn moeder was natuurlijk super blij voor hem. Totdat ze hoorde waar die werkgelegenheid zich bevond. Juist, helemaal in de Verenigde Staten. Mijn vader vond het geen probleem om daar heen te gaan. En er dus ook te wonen want je vliegt niet zomaar even heen en weer van Nederland naar de VS. Mijn moeder daar in tegen wilde helemaal niet verhuizen. Zij wilde in haar vertrouwde omgeving in Amsterdam blijven wonen. Daar kwamen dus allemaal discussies over. Uiteindelijk besloot mijn vader daar heen te verhuizen en mijn moeder zou hier blijven. Ik was de eerste dagen heel verdrietig want ik zou een van mijn ouders heel lang niet zien. Mijn broertje Luuk en ik zochten dus troost bij elkaar aangezien wij hetzelfde voelde. Toen kwam de vraag bij ons naar boven… Met wie moeten we dan mee? Ik zat daar een hele maand over te piekeren totdat mijn ouders rond de tafel gingen met ons en ons vertelde dat wij geen keuze hadden maar dat Luuk en ik mee naar de VS zouden gaan. Dat was… ontzettend KUT. Ten eerste, ik zou mijn vrienden niet meer zien. Ten tweede, ik zou mijn moeder niet meer zien. En ten derde, ik zou mijn kat Aslan nooit meer zien. (Ja, we hadden onze kat naar de leeuw in de film Narnia vernoemd.) Er was natuurlijk ook een klein lichtpuntje. Ik wilde altijd al een keer naar de VS. Maar wel met de intentie dat ik daarna weer terug zou gaan naar Nederland. Nu is dat dus niet zo. Helaas Pindakaas. Maar ik had geen keuze.

Dus nu lig ik hier op mijn bed. In mijn mini kamertje. In dit mini appartementje. Waar het ontzettend stinkt. Naar vieze beestjes en oude mensen en verrotte dingen. Mijn vader zegt dat we snel kunnen verhuizen zodra hij een paar weken gewerkt heeft. Dan zouden we weer geld hebben voor een groter huis en niet meer hier hoeven te zitten. Ik ben dus ook niet van plan al mijn spullen uit te pakken en hier neer te gaan zetten want dat zou alleen maar nutteloze tijd verspilling zijn. Mijn broertje Luuk heeft een kamer van dezelfde grootte en hij is ook niet van plan al spullen uit te pakken. Alleen mijn vader, hoe optimistisch die man kan zijn af en toe, besloot alle spullen alvast leuk neer te gaan zetten. We kunnen nu dus amper van kamer naar kamer omdat er te veel spullen staan voor dit te kleine appartementje. Hoe dan ook, mijn hand begint pijn te doen van het schrijven. Ik zal snel een nieuwe update aan je geven Shirley.

Dikke kus,
Je voorlopige beste vriendin, Rosalyn.

Ik schuif mijn dagboek onder mijn kussen en ga rechtop zitten. Mijn ogen staan meteen recht tegenover een pisgele, lelijke en lege muur. Een zucht verlaat mijn mond en langzaam sta ik op. Ik slof naar de deur die piepend open gaat. Het piepen van de deuren irriteert me nu al mateloos en ik heb het gevoel dat ik langzaam dood ga in dit krotje. Ik slof verder naar de keuken waar mijn vader aan het koken is. ‘En? Bevalt je kamer een beetje?’ Vraagt mijn vader. ‘Mweh, ik weet niet. Misschien een beetje klein?’ Antwoord ik terwijl ik mijzelf op de stoel aan de eettafel laat vallen. Ik probeer niet heel bot over te komen. Mijn kamer is natuurlijk VEEL te klein en al helemaal niet mweh. Hij is… verschrikkelijk. Maar mijn vader wil ook gewoon het beste voor ons. Hij probeert een goed huis te vinden zodra hij genoeg geld heeft verdiend en voor nu… nu probeert hij er ook het beste van te maken. ‘Wat maak je?’ Vraag ik aan hem. ‘Spaghetti. Dat lusten jullie allemaal dus ik dacht, dat is wel fijn als eerste maaltje in ons nieuwe, tijdelijke, appartementje.’ Ik glimlach. Hij denkt wel erg lief mee. Ik sta weer op en loop naar een random verhuis doos waar ik een boek in vind. Math. Een wiskunde boek? ‘Grapje zeker dit?’ zeg ik tegen mijn vader terwijl ik het boek omhoog houd. ‘Sorry schat, dat is je nieuwe school boek. Die moet je trouwens in je tas stoppen want morgen is je eerste school dag. Dan breng ik jou er naar toe en de dagen erna wordt je opgehaald door de schoolbus.’ Ik zucht. ‘En Luuk? Moet hij niet mee?’ ‘Nee, hij moet nog naar de lagere school.’ Ik neem het antwoord aan en ga verder met door de doos heen zoeken. Ik tref een lijst aan waar alle boeken op staan gerangschikt. Na een paar minuten heb ik alle boeken gevonden die op de lijst staan en ga ik weer naar mijn kamer waar de boeken op mijn kleine bureautje plaats. Alle titels zijn natuurlijk in het Engels en geloof me, ik heb even in een boek gekeken en alles is nog moeilijker als je het in het Engels krijgt. Dat zal morgen wel wat worden met Engelse leraren, studenten en lesstof. Just kill me already…