Goodbye Netherlands, Hello United States (ON HOLD)

21. De laatste dag.

[a/n in de media zie je Terry, Jules, Rosalyn, Troy, Derek, en Dylan O'brien die geen rol heeft :D]

21. De laatste dag.

Eenmaal aangekomen bij de stad waar we eerst een rondleiding krijgen en daarna vrij mogen winkelen, verzamelen we op een plein bij een prachtige fontein. ‘We beginnen met de groep in kleinere groepjes te verdelen. Elk groepje krijgt een gids en die leid jullie rond. Als je klaar bent met je rondleiding verzameld iedereen weer hier op dit plein! Daarna, als iedereen er is, dus niet eerder, geven wij jullie toestemming om vrij rond te lopen. Ook geven we jullie weer een tijd mee om terug te zijn.’ Vertelt Rik de groep. Daarna begint hij met groepjes maken waarbij ik me helemaal vastklamp aan Terry. ‘Wij moeten samen!’ Zeg ik met een bang haasjes gezicht. ‘Hoe dan ook komen we bij elkaar! Desnoods ga ik stiekem naar jou groepje.’ Terry begint te lachen. ‘Ja, kom maar stiekem naar mijn groepje als we niet bij elkaar zitten. Dat zou namelijk zo heftig zijn!’ Antwoord ze me sarcastisch. Verontwaardigd kijk ik haar aan. ‘Nou zeg. Ik probeer alleen maar te zorgen dat we samen komen.’ Terry trekt een wenkbrauw op en kijkt me aan met een en-jij-denkt-dat-ik-dat-niet-weet blik. Dan komt Rik bij ons staan wijst ons twee aan. ‘Jullie zijn groepje drie samen met Jules, Derek en Troy.’ Dan loopt hij verder naar de volgende. Ik kijk Terry met grote ogen aan. ‘Ik zit met jou in een groepje en Derek!’ Ik weet dat mijn ogen nu twinkelen. ‘En jij met Jules!’ Een grote lach op mijn gezicht verschijnt en op het gezicht van Terry verschijnen blosjes. ‘En…’ Mijn lach verdwijnt weer een beetje. ‘We zitten met Troy.’ Ik kijk bedenkelijk in de verte. ‘Ja, hoe zit het nu met Troy en jij? Ik snap er echt helemaal niets meer van. De ene keer zijn jullie heel gezellig en de andere keer wil je niet bij hem in de buurt zijn?’ Ik zucht. Terry heeft gelijk. Hoe zit het nu eigenlijk? ‘Ja… ik weet het ik weet het… het is een beetje raar… maar ik weet het niet.’ Antwoord ik bedenkelijk. ‘Wat sta je nu allemaal te zeggen?’ ‘Ik weet niet hoe het zit. Er zijn gewoon dingen gebeurd… waardoor ik soms wat afstand nodig heb van Troy maar ik weet dat er ergens gewoon een goede jongen in Troy moet schuilen… net als bij Derek. En daarom ben ik dan weer vriendelijk. Ik weet het ook gewoon niet meer. Het is lastig oke…’ ‘Meid, praat er anders een keer met hem over. Ik word namelijk gek van jullie ongemakkelijke momenten waar ik tussen in sta.’ ‘Sorry, ik zal het er wel over hebben als we weer in de VS zijn. Ik wil deze trip nog even houden voor hoe het nu is.’ ‘Prima, maar wel echt doen he!’ Ik knik gehoorzaam en Terry steekt haar duim naar me op. Niet veel later komt er een gids naar ons toe lopen dus lopen “de duivelse drie” ook naar ons toe. Ook al zijn ze helemaal niet zo duivels als ik eerst dacht. Want kijk nu toch. Ik ben met Derek. Jules is soort van met Terry. Ja, soort van ja… niemand weet de status tussen die twee. Iedereen weet dat ze elkaar leuk vinden maar geen van beide heeft nu echt de moeite gedaan om er over te beginnen met hoe het nu zit. En het is nog niet eens Facebook-officieel. Je weet wel, als je op Facebook zet dat je een relatie met iemand hebt… dat is dus ook nog niet zo. Als dat gebeurt, weten we allemaal dat het nu een real deal is. Ik lach in mijzelf wat me een paar rare blikken oplevert. Niet dat ik daar aandacht aan besteed…

Na een lange en zware dag komen we terug aan op de camping met zere voeten van het lopen, bezwete hoofden van de hitte en zere buiken van het lachen. Geloof me, het was echt gezellig! Ik zat de hele tijd met Derek en Troy te praten want er was echt geen gesprek aan te knopen met Terry. Die zat namelijk vastgeplakt aan Jules. Andersom trouwens ook hoor… Volgens mij zouden we echt een heggenschaar nodig moeten hebben om die twee uit elkaar te halen. Nee wacht, een kettingzaag. Met een kettingzaag zouden we hen net aan uit elkaar kunnen houden. Niet dat ik dat wil, ze zijn namelijk perfect voor elkaar. Wie zou hen nu uit elkaar willen halen? Want ja… Tules? Jerry? Terres? Jully? Het is perfect. Terug naar mij. Ja, we gaan weer naar mij. Het middelpunt, het beste, het belangrijkste. Oke grapje… Ik liep dus met Troy en Derek. Het was heel gezellig zoals ik al zei, maar ook best awkward. Ik weet echt niet wat er tussen die twee speelt… maar ze zoeken het maar uit. Ik ga me er dus echt niet mee bemoeien! Het lijkt wel een non-fysiek gevecht. Snap je het nog? Ik liep dus in het midden en ze liepen heel dicht naast me. Derek beschermend, Troy dominant. Ik wist niet helemaal hoe ik mij moest gedragen. Ik liep automatisch wat meer naar Derek toe. Gewoon. Om bij hem te zijn. Hem te knuffelen en zijn warmte te voelen. Want dan voel ik mij veilig. Ik had namelijk de hele tijd mijn armen om Derek zijn arm. Zijn warme huid voelde vertrouwd en ik wist dat niets mij kon weghalen bij Derek. Maar in tegenstelling tot Derek, was Troy helemaal niet warm. Elke keer als zijn arm per ongeluk langs mij kwam, want we liepen dus zo dicht op elkaar ja, voelde ik een koelte. Een onprettige koude waarneming waarvan ik rillingen over mijn rug kreeg en kippenvel over mijn hele lichaam. Het zou een signaal zijn dat mij waarschuwt maar ik zie het gevaar niet. En nu zit ik in de tent… met een slapende Terry. Vanavond hebben we weer een saai kampvuur verhaal en dan gaan we volgende ochtend weer naar huis. Deze “vakantie” is zo snel voorbij gegaan…
Ik maak Terry voorzichtig wakker en vertel haar dat we naar het kampvuur moeten gaan. En natuurlijk heb ik geen tijd om op Terry te wachten… Terwijl ik eigenlijk alle tijd van de wereld heb. Maar ach, niemand geeft erom. Ik loop richting het vuur en voel de warmte al dichterbij komen. Lekker warm, maar niet zo fijn warm als Derek zijn warmte… Hij zit er gelukkig al en ik kom meteen naast hem zitten. ‘Hey schoonheid.’ Zegt hij terwijl ik mijzelf weer om zijn arm heen klem. ‘Haai.’ Antwoord ik droog terug. ‘En waar heb je je vriendin gelaten?’ ‘Die heb ik wakker gemaakt en die is nu bezig met… wakker worden.’ Giechel ik. Derek kijkt weer naar het kampvuur en volg zijn voorbeeld. De vlammen waaien hoog op en het knettert gezellig. Niet veel later komt Terry ook aan gesjokt en die neemt plaats bij Jules. Dan begint Rik weer een lame-ass verhaal te vertellen waar eigenlijk niemand geïnteresseerd in is waardoor mijn gedachten natuurlijk weer helemaal afdwalen. Bij het vorige kampvuur zat ik juist zo ver mogelijk bij Derek vandaan. En nu kan ik niet dichterbij hem zitten. Wat er toch allemaal kan gebeuren in een week… Maar wacht! Oh god! Oh nee… Straks moeten we weer terug naar school. En op school zijn mensen. Ha… ha… logisch… mentale face palm! Ik bedoel te zeggen dat het voor hen waarschijnlijk heel raar is dat Derek, de bad boy van de school die alle meiden kan krijgen, opeens een vriendin heeft, en dus niet meer beschikbaar is en ook niet meer zo “bad” is. Tja… wat zal er dan gebeuren? Waarschijnlijk krijg ik nog een hele lading kritiek over me heen van de “Duivelse drieling” die wel duivels is en blijft. Eigenlijk heb ik niets meer gehoord nadat ik ze heb verteld dat ik me niet aangetrokken voel tot Derek, Jules en Troy. Dan krijg ik een zeurstorm van half naakte meisjes die denken dat ze mooi zijn met een pannenkoeken laag foundation. “Wat doe jij nou trut? Jij viel toch niet op hen? Je vond ze toch stom? Je haat hen toch? Leugenaar dat je bent? Ik krijg jou nog wel! Ik zal hem toch wel van je terug pakken.” Zoiets… daar bereid ik me in ieder geval op voor. En tja, van de andere weet ik niet wat ik moet verwachten. Eerst waren ze nog al onaardig tegen studie nerds… Dat ben ik nog steeds wel eigenlijk… maar of ze nu nog steeds onaardig zullen doen is de vraag. Wat als ze mij opeens net zo behandelen als Derek? Of wat als Derek opeens word behandeld zoals ik werd behandeld? Zou iedereen ons mogen? Zou iedereen ons uitlachen? Zouden mensen nog tegen me willen praten? Zouden ze van mij walgen? Of zouden ze opeens alle aandacht van mij willen en allemaal vrienden willen worden? Zou Derek nog wel bij mij willen zijn? Of zou hij zich voor mij schamen? Al deze vragen spoken door mijn hoofd. Ik weet niet hoe ik ze moet beantwoorden. Ik weet niet wat ik er mee moet. Ik weet het allemaal niet. En ik denk dat het het beste zal zijn als ik het maar gewoon onder ogen kom en dan zie ik wel hoe het loopt. We zullen het wel zien. Derek en ik zullen, hoe het ook loopt, gewoon samen blijven… hoop ik tenminste. 

HAAI,
Even weer een hoofdstukje tussendoor!

IN HET VOLGENDE HOOFDSTUK ZIJN ZE WEER IN DE VS! EN IK WEET LEKKER AL WAT ER GAAT GEBEUREN! EN JULLIE LEKKER NIET! MUAHAHAHAHAHHA

Sorry, dat was heel gemeen xd. Maar wel leuk. Oke even ter zaken... ik zal zo snel mogelijk weer een hoofdstuk updaten tenzij ik geen inspiratie heb. Maar dat zal denk ik niet zo zijn aangezien ik al weet wat er gaat komen :)

Dus bereid je voor op een hoofdstuk vol spanning en uhm... andere dingen XD

XXX♥♥♥XXX LUV YA