Goodbye Netherlands, Hello United States (ON HOLD)

5. Nablijven...

5. Nablijven…

De rest van de dag heb ik Derek gelukkig niet meer gezien. Troy en Jules wel, maar ze zeiden niets. Ze keken natuurlijk wel, wat mij een rilling over mijn rug gaf. Het enige aparte vond ik dat Derek niet bij Jules en Troy was. Het zou me niet moeten interesseren maar toch vraag ik mij af waar hij zich bevond op dat moment. Waarom ik dat wil weten snap ik ook niet. Ben ik dan misschien bezorgd? Nieuwsgierig? Of zit er toch iets in mij dat om hem geeft? Ik haal mijn neus op, dat laatste waarschijnlijk niet. Ik was gewoon nieuwsgierig. Dat zal het zijn. En nu ben ik onderweg naar het nablijf lokaal wat nog niet zo makkelijk blijkt te zijn. Ik loop tegen een stoom leerlingen in die op weg is naar zijn of haar kluisje om snel naar huis te kunnen gaan, terwijl ik hier snel probeer naar het lokaal te komen. Eenmaal daar klop ik op de deur en een stem antwoord dat ik binnen mag komen. Ik loop naar de vrouw achter het bureau toe en geef mijn naam zodat het niet lijkt of ik heb gespijbeld. Er zit nog niemand en dus kan ik gewoon overal ik wil gaan zitten. Na een paar minuutjes komen er nog een paar leerlingen binnen die hun naam geven en ook een plekje uitzoeken. En zo blijven er leerlingen komen… Ik inspecteer ze allemaal en sommige zijn heel knap! Echt waar… Andere zijn van die kinderen waarvan je weet dat ze vaker in dit lokaal zitten en ik zie ook een paar studiebollen die treurig kijken. Waarschijnlijk zijn zij hier voor het eerst. Ik kijk naar de laatste die binnenloopt en ik heb nu zwaar de neiging om mijn hoofd op tafel te laten vallen. Niet HIJ weer. Dereks ogen speuren het lokaal af en zijn prachtig donkere ogen ontmoeten de mijnen. Snel ik naar mijn tafel die opeens veel interessanter en knapper is dan Derek. Wacht… de tafel was altijd al knapper geweest. ‘Wie is altijd al knapper geweest?’ Fluistert een stem in mijn oor waardoor een gilletje ontsnapt uit mijn mond. Had ik dat hardop gezegd? ‘Jezus Derek! Laat me niet elke keer zo schrikken.’ Een grijns verschijnt op zijn gezicht. ‘Geef eens antwoord op mijn vraag.’ ‘De tafel… was altijd al knapper.’ ‘Knapper dan wie?’ Vraagt hij nu met een nog grotere grijns. ‘Niemand.’ Zeg ik terwijl ik voel dat mijn hoofd zo rood word als een tomaat. ‘Ik weet dat je liegt Rosalyn. Zeg eens eerlijk, knapper dan wie?’ ‘Jou…’ Zeg ik zo zacht mogelijk als maar kan in de hoop dat hij het niet hoort. Tevergeefs. ‘Dus je vindt mij knap?’ ‘Nee.’ Zeg ik weer wat zelfverzekerder. Derek zijn wenkbrauw gaat omhoog en hij kijkt me ongelovig aan. ‘Als de tafel knapper is dan ik, vindt je mij dus ergens wel knap.’ Zegt hij weer met die irritante grijns op zijn gezicht. Ik zucht en draai mijn gezicht weg. ‘Rosalyn, het is niet erg hoor. Iedereen vind mij knap.’ Als je ogen uit je oogkassen konden rollen dan gebeurde dat nu, zo erg dat ik mijn ogen rol. Ik laat mijn hoofd op tafel vallen en murmel er nog net uit, ‘Derek jouw ego is serieus onmenselijk groot.’ Tot mijn ongeloof begint Derek te lachen. WTF? Ik besluit er verder geen aandacht aan te besteden. Ik pak mijn iPhone en plug mijn oortjes in waarna ik mijn oortjes ook in mijn oor stop. Als dat is gelukt (het is soms nog best moeilijk om oortjes goed in je oor te krijgen oke?) scrol ik door mijn muziek lijst. Ik klik op het liedje Jar of Hearts van Christina Perri en leun naar achter waar ik het mijzelf comfortabel maak. Met dit lied kan ik tegelijkertijd wel huilen en slapen. Aan de ene kant vind ik het namelijk een heel zielig liedje, maar aan de andere kant ook rustig en dus rustgevend waardoor ik zo in slaap zou kunnen vallen. Wat misschien ook helemaal niet zo’n gek idee is…
‘Rosalyn. Rosalyn babe… word eens wakker.’ Ik maak een soort brom geluidje en sla een arm van mij af. ‘Rosalyn…’ Wacht… een arm? ‘Babe.’ Hoewel ik mijn ogen langzaam open zie ik een hoofd opeens heel dichtbij. Daarna voel ik twee lippen op mijn kaaklijn en mijn ogen worden groot. Ik probeer dit zware lichaam van mij af te duwen wat niet lukt, want raad eens… het is te zwaar. Twee kusjes gevende lippen gaan richting mijn mond en ik probeer mijn hoofd zover mogelijk naar achter te duwen wat alweer niet lukt. Helaas zit er nog maar een ding op. Ik hef mijn arm en mijn vlakke hand beland met een harde pets op de wang van dit zware en gespierde persoon. De persoon schiet naar achter en eindelijk kan ik zien wie het is. Oh ja, natuurlijk is het hem. Hij zat naast mij. ‘Ieuw Derek! Wat bezielt jou!’ Roep ik hysterisch terwijl ik opsta en met mijn hand mijn wang afveeg. Even verschijnt er een onzekere blik op zijn gezicht, maar dat was zo kort dat ik twijfel of ik het wel goed zag. ‘Ach, zo erg was het toch niet?’ Ik zucht en loop weg. Wat een eikel… Ik haat hem! Hij is zo ONGELOOFLIJK! Sexy… Wat? Nee nee nee nee nee, Oh nee dit dacht ik niet echt. Mijn gedachten worden onderbroken doordat ik bijna op de grond val omdat ik ergens over uit glijd. Gelukkig kan ik mijn evenwicht houden en als ik zeker weet dat ik helemaal stil sta kijk ik naar de vloer. Ik zie allemaal papiertjes en ik pak er een op.

ACHTERTUIN FEESTJE

Neem dit kaartje mee als toegangsbewijs en je mag naar binnen.
Het is morgen avond bij mij thuis en het begint om 22.00
Doe wat leuks aan we hopelijk zie ik je morgen ;)

xTroy.

Even kijk ik er verbaasd naar en dan weer naar de vloer. Er liggen nog zo veel kaartjes! Dat betekend of dat iedereen er al heen had bemachtigd of niemand gaat. Voor de zekerheid stop ik het papiertje in mijn tas en ga ik naar huis.

Ik lig op mijn bed en wacht tot het eten klaar is. Mijn maag rommelt al best en ik ben al helemaal benieuwd wat mijn vader gaat vertellen tijdens het eten. Hij zei dat hij groot nieuws had maar dat hij het dan pas zou vertellen dus ik ben erg benieuwd. Gelukkig roept mijn vader al snel en mijn broertje en ik sprinten naar het keukentje en gaan meteen aan de tafel zitten. Als we allemaal zitten begint mijn vader te vertellen. ‘Oke, ik heb dus nu een paar dagen hard gewerkt en lange dagen gemaakt.’ Hij stopt even en kijkt ons aan. ‘Daarmee heb ik een heleboel geld verdiend en wat ik dus wil zeggen is…’ Ik zit nu echt op het puntje van mijn stoel ongeveer.  ‘Dat we een groter huis kunnen kopen.’ Ik pak mijn broertje bij mijn schouders en schud hem door elkaar terwijl ik aan het gillen ben. OMG YES! Eindelijk! Uit dit mini ding! Dan ren ik naar mijn vader en geef hem een kus en een dikke lange knuffel. ‘OH YES! EINDELIJK! GOED ZO PAP!’ Mijn vader lacht alleen maar en als we allemaal wat zijn gekalmeerd beginnen we dan ook eindelijk met eten.
Zodra we klaar zijn met eten besluit ik meteen een berichtje te sturen naar Terry.

Aan: Terry

HEEEI WEEETJEEEE?????

Een lach verschijnt op mijn gezicht als ik meteen een berichtje terug krijg. Hoe kon het ook anders met iemand die zijn telefoon 24/7 in zijn handen heeft.

Van: Terry

VERTEEEEEEELL!!!!!

Aan: Terry

Mijn vader heeft verteld dat we eindelijk naar een groter huis kunnen verhuizen AAAAAHHHH!!!

Van: Terry

ECHT??? WOW AWSOMMMEEEEEEEE! Dan kom ik natuurlijk wel kijken he!
En heb je een flyer ontvangen?

Aan: Terry

Dat is goed ;p en een flyer van wat?

Van: Terry

Voor het feest van Troy natuurlijk! Iedereen gaat en jij moet ook komen! Dan gaan we samen en dan gaan we ons eerst samen mooi maken :D

Aan: Terry

Hahaha oke ik zal kijken of ik kan.

Ik leg mijn mobiel weg en vraag meteen aan mijn vader of ik kan. Die antwoord natuurlijk ja. Hij wil altijd al dat ik wat leuks ga doen nu het nog kan. Hij zegt dat dat is wat tieners horen te doen. Op mijn vorige school werd ik nooit uitgenodigd of had ik geen zin. Dus ja… misschien is het ook wel leuk als ik nu ga. Nieuwe school, nieuw begin, nieuwe dingen.

HALLOOOO ♥
Was het een beetje leuk? :o ik hoop het wel namelijk

Vote please ^^
Thank you♥