Goodbye Netherlands, Hello United States (ON HOLD)

25. Tijd

25. Tijd.

Point Of View, Derek.

Het is nu al een paar dagen verder en nog steeds hebben we niets vernomen van Rosalyn. Iedereen is erg bezorgd en in tranen. Niemand weet waar ze is. Ze hebben haar zelfs voor vermist opgegeven, wat natuurlijk ook best handig is om te doen... maar voor zo ver ik weet is het erg nutteloos. Niet om negatief te doen hoor... Maar Troy kennende is hij erg "zorgvuldig" met zijn prijzen. Hij zal haar op een veilige, onbekende plaats droppen en alleen mensen die er komen zullen haar te zien krijgen. Plots komt er een idee in mij op. Een geniaal plan! Ja, ik ben ook geniaal. "Alleen mensen die er komen zullen haar te zien krijgen." Dat klinkt als een plan. Maar... waar is "er". Ze waren met de auto dus het zal ver van hier zijn. Heel ver. Geen idee waar... Geen idee waar te beginnen! Maar ik moet wel beginnen! Ik kan haar niet aan haar lot overlaten met die vieze klootzakken. Ik zal ze krijgen! Ik zal ze in elkaar rammen. Ik zal ze helemaal kapot maken! Niemand komt aan MIJN Rosalyn. Mijn... Rosalyn? Is ze dat nog wel? Het laatste dat ze zei is dat ze tijd nodig had... dat we ruimte nodig hadden... Betekend dat dan we uit elkaar zijn? Ik denk het wel... Ik weet eigenlijk zeker van wel. Maar ik zal haar terug krijgen, terug winnen desnoods. Ik zal haar terug halen. Ik voel een plotselinge moed in mij ontstaan die ik wil uitten. Ik wil iets doen! Ik heb alleen geen idee wat. Wat kan ik doen en waar kan ik beginnen... Misschien moet ik toch... Misschien moet ik toch naar de politie gaan... Ik weet dat als ik ga dat ik problemen krijg. Maar wat moet ik anders?

Ik klap mijn laptop open en klik op google. "Troy Eagen" typ ik in. Ik krijg veel afbeeldingen te zien van Troy die een grote trofee vast houd. Jules en ik staan bij hem net als de rest van het team. Niet wat ik zoek natuurlijk. Misschien alleen Eagen. Ik verwijder Troy uit de zoekopdracht en houd Eagen over. Weer klik ik op zoeken. Ik krijg allemaal dingen over luxe hotels, een raar youtube channel en een of ander zaken bedrijf. Ook niet wat ik zoek. Ik besluit op de tweede pagina te kijken. Door het idee dat ik wat wil vinden en ik iets moet doen blijf ik op de volgende pagina's klikken. Maar eindelijk, eindelijk, zie ik iets dat er interessant uit ziet. Ik klik er op.

Bende vrouwenhandelaren opgepakt.

14 januari 2001

Vlak bij de grens van Canada is een grote groep mannen die in vrouwen handelde opgepakt. Ze waren ontdekt op het overdraag moment toen het meisje in kwestie luid begon te gillen. Een paar omstanders die in de duinen wandelde hadden haar gehoord en belde het alarmnummer. De politie kwam zo snel als mogelijk en zagen de wagens net wegrijden. De achtervolging werd ingezet. Niet veel later sloeg de auto van de daders om. Een van de daders kwam om en de ander zwaar gewond. Het meisje werd in kritieke toestand naar het ziekenhuis gebracht waarna ze ondervraagd werd. Het meisje zei dat ze de mannen had horen praten over een plaats genaamd "Eagen House". Lang werd er gezocht naar deze plaats en een anonieme tip volgden drie maanden later. Een groot bewapend team omsingelde het gebouw dat tegen de grens van Canada aan lag en stormde naar binnen. Veel meiden en mannen waren al gevlucht, toch had de politie nog vijf mannen opgepakt die verhoord werden. De mannen weigerden antwoord te geven op de vragen en werden vijf weken later veroordeeld tot 58 jaar celstraf. De rest van de bende bevind zich nog op vrije voeten.

Ik lees het stuk wel vijf keer. Eagen House. Vrouwenhandel. Opgepakt. EAGEN HOUSE!! Ik heb het gevonden. Dit is het. Troy Eagen, Eagen house. Dit moet het zijn. Ik print het artikel waarna ik meteen weer naar de hoofdpagina van google ga. Ik typ Eagen House in. Ik krijg nu wat meer lugubere zoekresultaten maar nog steeds niets waar ik naar op zoek ben. Weer blijf ik naar de volgende pagina op google gaan. Maar als ik inmiddels op de 62e pagina ben ik zo gefrustreerd dat ik mijn laptop wel uit het raam kan gooien! Ik moet haar toch vinden? Waarom is er dan niet iets te vinden over Eagen House... Eigenlijk is het natuurlijk super logisch dat er geen site van is... dat zouden de popo's natuurlijk zo kunnen vinden. Ik moet een plan bedenken. Ongeveer een half uur lang draai ik rondjes op mijn bureau stoel en schrijf ideeën op. Ik heb dus nu twee dingen. Troy vragen en Troy bedreigen. Beide super domme ideeën. Ik pak mijn mobiel en scrol wat tussen dingen door maar ik heb geen idee welke app ik moet openen. Feitelijk staar ik dus gewoon naar mijn mobiel... Dan, plots, alsof er zojuist een mega bouwlamp in mijn hoofd is gaan branden, heb ik een super idee. Ik ga het inderdaad gewoon aan Troy vragen. Maar niet via mijzelf, soort van. Wat een mega plan. Meteen sta ik op en trek ik mijn jas en schoenen aan. Op weg naar de stad.

Point Of View, Rosalyn.

Ik wordt wakker geschud door twee grote handen. Langzaam open ik mijn ogen. Ik zie een man met een mexicaans uiterlijk, een vieze snor en zijn haren naar achteren gekamd met te veel gel waardoor het helemaal vet en glimmend is. 'Hallo meisje.' Zegt hij met een vieze grijns op zijn smoel. Ik zeg niets terug maar kruip helemaal tegen de achterkant van het bed aan waar ik in slaap was gevallen. Bij het zien van wat ik aan heb trek ik de deken snel over mij heen. Nog steeds dat lelijke rood met zwarte sletten pakje. De man kijkt me nog steeds aan. 'Je hoeft niet bang te zijn meisje.' Pff, niet bang zijn? Wat denkt hij wel? 'Ik ben Alvarez. Ik werk hier.' En dat moet mij minder bang maken? 'Ik ga je niets aan doen.' Weet je het zeker? Nog steeds kijk ik hem met grote bange ogen aan. Ik volg de hand van Alvarez die naar zijn broek zak gaat. Uit zijn zak haalt hij een paar handboeien. Als mijn ogen nog groter konden worden, gebeurde dat. Angstig kijk ik naar het voorwerp. 'Armpjes uitsteken alstublieft.' Zegt Alvarez op een geïrriteerde toon. Hoezo mij niets aan doen? Met een zucht staat Alvarez op en loopt naar mij toe om het bed heen. Vlug grijpt hij mijn arm stevig vast. Zo stevig dat het pijn doet. 'Au' Piep ik zacht. Boos kijkt Alvarez mij aan en verslapt zijn greep niet. Hij klikt de handboei om mijn arm en laat mijn pols dan weer los. Nu grijpt hij mijn andere arm waar hij ook hard in knijpt. Tranen staan in mijn ogen maar ik weiger om een traan te laten lopen. Ook om deze pols klikt hij de boei vast en laat mijn armen dan weer los. Dan trekt hij plots aan het kettinkje tussen de boeien. Mijn armen worden naar achter gerukt en aan het bed vast gemaakt. Angstig kijk ik naar de man, bang voor zijn volgende zet. Maar hij doet niets. Hij loopt boos de kamer uit. Hier zit ik dan weer, alleen in de kamer. Met mijn handen achter mijn rug vast gebonden aan het bed. Lekkere positie dit hoor. Vijf minuten lang zit ik zo. Vijf minuten lang verveel ik mij. Maar vijf minuten lang is er gelukkig niemand die mij iets wil en aan kan doen. Helaas waren het maar vijf minuten want vlak daarna wordt de deur open gesmeten. Een woeste Troy staat in de deur opening. Ik zie een lustige, woedende blik in zijn ogen. Ik ben bang. Hij stapt naar binnen en gooit de deur met een klap dicht waardoor ik ineen krimp door de klap. Troy doet de deur op slot en draait zich weer naar mij toe. 'Lyn.' Zegt hij dreigend en ik slik een brok in mijn keel weg. 'Ik heb zitten denken.' Voorzichtig knik ik mijn hoofd. 'Ik vertelde je dat er mannen zouden komen die niet voorzichtig met je zouden zijn zoals ik dat zou zijn. Maar ik heb mij bedacht, ik wil jouw eerste zijn. En niet een ander. Ik verdien het. Ik heb hier te lang op gewacht.' Weer slik een brok in mijn keel weg. Het lijkt alsof mijn hele keel verstopt is. Hij is een psychopaat! Hij is gestoord! Hij is GEK! Ik zie hoe Troy zijn shirt uit trekt. Ik kan het niet laten om even te kijken naar zijn gespierde borstkas. Ik ben ook maar een meisje! Maar al snel kom ik weer bij zinnen. Ik zou van zijn lichaam moeten walgen. Ik kijk weg van zijn lichaam. Zoals het hoort. Plots wordt ik bij mijn voeten gegrepen en naar beneden getrokken. Met een schok kom ik plat op het bed te liggen. Het bed deukt in en net als een paar uren geleden hing Troy weer boven mij. En ik wist dat ik dit keer niet kon ontsnappen aan de gebeurtenis, niet kon ontsnappen een deze greep, niet kon ontsnappen aan Troy. Voor ik het wist lag mijn kledij ergens in de kamer en dat van Troy ook. 'Stop.' Zei ik zacht terwijl er tranen over mijn wangen stroomde. 'Nee, dit keer niet. Je bent van mij, alleen van mij.' En daar hield hij zich aan. Hij stopte niet, hij ging door. Dit was het. Dit was het dan. Ik werd verkracht. 

HAAAII

Niet een heel lang stukje sorry :o

Maar het wordt goed want ik heb een inspiratie bom :D JEEEEJ

Dus ik hoop dat dit stukje een beetje goed was... al was het een beetje viezig aan het eind :o

xxxx