Minister of Magic

23, Time to say goodbye.

Een lichte flits,

Iedereen stopt direct met fluisteren.

De patronus van een kat verschijnt,

Alle ogen staren naar het dier dat begint te praten.

De stem van McGonagall volgt:

'Ze komen hier, hier op Hogwarts.'

Nadat gezegd te hebben verdwijnt de kat direct. Een pijnlijke stilte achterlatend.

'Ironisch.' George Weasley verbreekt naar een korte tijd de stilte. Julia kijkt zijn kant op en ziet dat al het kleur uit zijn gezicht is vertrokken. Logisch, vond ze. De kans was aanwezig dat dit The Battle of Hogwarts 2.0 ging worden.

'Oké, laten we dan maar vertrekken.' Het was Harry die het woord nam. Hij kijkt zijn zus aan, die afwezig knikt, 'Ja, gaan jullie. Ik moet de rest inlichten.'

Een luid gerommel en gestommel, en iedereen stond op. Niemand zei een woord. Julia's gedachten waren bij Kira, die achterbleef bij Fleur met de andere kinderen. 

Wanneer Julia arriveert merkt ze direct dat alle leerlingen vertrokken zijn. ze zucht opgelucht. Dat is al een ding die ze niet hoefde op te lossen. Wanneer ze de Great Hall binnenloopt komt Minerva naar haar toe gesneld. 

'Je hebt goed gehandeld, hoe weet je dat ze hier komen?' vraagt Julia terwijl ze de mensen telt die er al zijn.

'Dit.' Ze haalt een enorme zwarte veer uit haar gewaad. 'Dit lag keurig op de stoep voor de ingang.' Julia zucht, 'Typisch iets voor Greyback.' Ze wisten allebei dat Greyback van het precisie werk was. 

En zo ging het weer van start, net zoals de eerste keer. Er werden beschermende spreuken gebruikt, de groepen werden opgesplitst en er werd gewacht. Het enigste verschil was dat Julia geen roekeloze tiener meer was. Maar de Minister. En dit keer was het niet Voldemort die voor haar broer kwam. Maar nu was het haar eigen zoon die voor haar kwam. Want hij wist ook, dat hij de volledige macht in de toverkunst zou beheersen als zijn moeder er niet meer was. Dan zou hij over de wereld heersen.

Julia stond in een van de hoogste torens, samen met haar vader. Ze wachten in zenuwen af tot er wat gebeurd, en daar kwam het. De eerste grote knal. Zacht, rennende voetstappen hoort ze achter zich de trap op komen. Ze kijken elkaar nog een keer aan.

'We zien elkaar weer, als dit voorbij is.' zegt Severus, met een rauwe stem. 

Julia knikt, met tranen in haar ogen.

Voordat ze iets kan zeggen vliegt de deur open en komen de aanhangers van Nathan binnen en is het gevecht officieel begonnen.