'Denk je dat ze het zou kunnen?'
Harry Potter zit in het huis van zijn halfzus, die niet thuis was. Het was inmiddels al een paar maanden geleden dat het bekend werd gemaakt dat Nathan nog leeft, en zijn acties zijn niet ongemerkt gebleven. Ralph zit tegenover hem en denkt diep na.
'Haar eigen zoon vermoorden? Nee.' antwoordt hij. Ralph weet dat zijn vrouw in staat was in grootse dingen, maar dat was zelfs voor Julia een stap te ver.
'Ze is onze enigste hoop, alleen zei kan het doen.' Harry weet dat hij iets onmogelijks aan zijn zus moet vragen. Hij was blij dat hij eerst met Ralph kon praten.
'Maar waarom? Waarom moet zij degene zijn die het moet doen?' vraagt Ralph hoofdschuddend.
'Nathan heeft haar krachten, Dumbledore ze-' Harry wordt onderbroken door Ralph. 'Dumbledore is dood Harry, van een schilderij wat vol zit met herinneringen kunnen we toch geen advies meer van opvolgen?' Net voordat Harry een antwoordt wil geven vliegt de voordeur open en stapt Julia naar binnen.
'Oh, Hallo Harry! Ik had je niet verwacht!' zegt ze enthousiast. Ze hangt haar reismantel aan de kapstok en gaat bij het duo zitten. 'Waar hadden jullie het over?' Harry schrikt bij het zien van Julia's gezicht. Ze ziet er overwerkt uit, grote wallen onder haar ogen en haar gezicht is onnatuurlijk bleek. 'Dumbledore verwacht je.' zegt hij uiteindelijk met een onschuldige blik op Ralph, die kort knikt.
Tollend stapt Julia de haardvuur van Minerva uit en wordt gelijk begroet door de vertrouwde stem van Dumbledore. 'Ah Minister, daar bent U!' Breed lachend kijkt hij vanuit zijn grote schilderij naar haar. 'Zeg alstublieft Julia.' zegt ze snel,
'U ziet er.. slecht uit.' zegt hij nadat hij haar goed bestudeerd heeft. Julia haalt haar schouders op. 'Slecht slapen, druk, rare dromen.' murmelt ze.
'Dezelfde als Severus he?' Dumbledore doelt op de dromen die ze benoemde. Julia knikt kort. 'Ja het zal wel door de connectie komen denk ik.'
'Dat weet ik wel zeker.' bevestigd Dumbledore. 'Ik denk dat ik erachter ben wat het ongeveer inhoud.' Julia kijkt verbaasd naar het schilderij. 'In de nacht van 2 mei heb je de helft van je toverkracht overgegeven aan je vader. Dit was genoeg om het te laten genezen van de slangen beet.' Julia kijkt hem niet begrijpend aan.
'De toverstok van je moeder, is gemaakt van wilgen. Wilgen heeft genezende krachten. En als ik me niet vergis is jouw stok van hetzelfde hout gemaakt.' vervolgt hij. Julia knikt als bevestiging. 'Maar hoe kan ik hem dan hebben gered? Mijn toverstok had ik op dat moment niet vast.' vraagt ze. Dumbledore begint te glimlachen. 'De toverstok kiest de tovenaar. Er zat genoeg van die krachten in jou. Maar er is ook een nadeel.'
Julia valt hem in de rede: 'Als ik dood ga sterft hij ook?' Het was alsof er een lichtje ging branden in haar hoofd, iets wat ze stiekem al jaren wist maar nooit hardop had durven zeggen. Dumbledore knikt. 'En als Severus voor jou sterft, krijg jij al je toverkracht weer terug.'
'Dus.. Dus ik heb maar 50% van mijn toverkracht?'
'Ja, en als je het gaat opnemen tegen Nathan, dan zul je meer nodig hebben.'
**
Hoe gaat het nu met jullie? Vermaken jullie je nog met al dat binnen zitten? Ik hoop dat alles goed met jullie gaat! Oh trouwens, iemand geïnteresseerd in een Snape love story? :S
JE LEEST
Minister of Magic
Fanfiction(Dit is deel 2. Lees eerst deel 1: Remember me.) 10 jaren verder. Hoe is het nu met Julia? Wat heeft ze bereikt in haar leven, en hangt er nog gevaar boven het hoofd? Of loopt alles op rolletjes?