Minister of Magic

10, Really?

Na meer dan een uur geklommen te bereiken ze de top van de vulkaan.

'Zullen we even uitrusten?' stelt Giel voor, en Julia stemt in.Ze halen beide wat brood uit hun zakken dat ze hebben meegekregen van Jessie. 'Ik hoop echt dat het hier is.' Zegt Giel tussen het eten door. Julia knikt, 'Anders geef ik het op, dan moet ik maar accepteren dat ik Nathan nooit meer terug zie.' Julia zegt wel dat ze het los kan laten, maar stiekem weet ze dat ze dat diep van binnen nooit gaat doen.

Na het eten lopen ze nog iets verder, totdat ze bij de rand van de vulkaan staan. 

'Zie jij dat ook?' vraagt Julia. Ze wijst naar een open plek in het midden van de vulkaan. Giel knikt, 'Daar moeten we zijn denk ik.' zegt hij. Julia kijkt goed langs de kanten van de vulkaan, maar er was geen pad naar beneden. 'Pak me stevig vast.' zegt ze tegen Giel. Hij doet wat ze zegt en samen springen ze de vulkaan in. Precies boven de plek remt Julia af met haar toverstok. 

'Oke, daar had je me even. Ik dacht echt dat we te pletter zouden vallen.' zegt Giel met een zenuwachtig lachje. Julia grinnikt even terug maar kijkt dan weer op zich heen. 'Misschien moet je een spreuk doen om het zichtbaar te maken ofzo?' Julia knikt en mompelt alle spreuken die ze kent. Maar niks gebeurd er. Gefrustreerd zucht ze een keer, ze haalt het boekje tevoorschijn en slaat hem open. 'Misschien staat er nog een aanwijzing in die we gemist hebben.' zegt ze, en beide beginnen ze te lezen.

Hij die onbekend is, moet het uitvoeren.

 Met een voorwerp, wat niet past bij zijn soort.

Alleen dan komt het.

'Dit is het.' zeggen ze beide tegelijk. 'Maar wat wordt er mee bedoeld?' vraagt Julia. Giel leest het nog een paar keer door en zegt dan: 'Ik moet het doen.' Julia kijkt hem vragend aan, dus Giel legt het uit:

'Hij die onbekend is, wordt mee bedoeld wie geen tovenaar is. Met waarschijnlijk een toverstok. Want dat hoort niet bij mijn "soort" ' zegt hij. Julia pakt zonder nog wat te zeggen haar toverstok en geeft hem aan Giel, 'Eh, wat moet ik er eigenlijk mee doen?' vraagt hij. Julia haalt haar schouders op. 'Gewoon mee zwaaien denk ik?' Giel probeert het en tot hun verbazing begint de grond onder hen te bewegen.

Snel houden ze elkaar vast als ze naar onder bewegen. Tot hun verbazing zien ze het lava naast hun zweven. Als ze stilstaan verschijnt er een pad voor hun. Ze kijken elkaar kort aan maar lopen dan het pad op.

Voor hun gaat er een zwaar uitziende deur open. Ze belanden in een klein kamertje waar het pikdonker is.

'Lumos maxima'

Een grote lichtbol verlaat Julia's toverstok en verlicht de kamer. En jahoor, daar lag de drietand. Het donkerblauwe ding lag er voor het oprapen. Samen lopen ze er naar toe. Julia kon het gewoon niet geloven dat ze het gevonden had.

'Wat gaat er gebeuren als we het oppakken?' vraagt Giel. Julia onderzoekt de drietand zonder het aan te raken. 'Geen idee, maar daar komen we maar op een manier achter,' Julia pakt de drietand van de standaard en in eerste instantie gebeurd er nog niks. Ze kijken elkaar even kort aan en halen hun schouders op. Samen lopen ze naar de uitgang van de kamer. Maar als ze voor de deur staan, wordt hij dicht gesmeten. De grond begint gevaarlijk te trillen en er beginnen stukken uit de muur te vallen.

'Achteruit!' schreeuwt Julia tegen Giel. Ze richt haar toverstok op de deur. 'Bombarda!' en met een grote explosie vliegt de deur uit zijn scharnieren. 'Kom snel!' Julia en Giel rennen het smalle pad af naar de open plek. Het lava naast hun zit gevaarlijk te borrelen. 

'Hoe gaat dit ding weer omhoog?' schreeuwt Giel in paniek. Julia geeft geen antwoordt maar pakt hem stevig vast. snel verdwijnseld ze. Precies op tijd ook, want nog geen seconde later vloeide er lava over de plek waar zij net stonden.

Giel kijkt verbaasd op als hij ziet waar ze zijn geland. Julia is niet direct naar huis gegaan, maar ze staan voor een de ingang van een prachtig kasteel

'Welkom op Hogwarts, ik had je nog beloofd om je ooit een keer mee te nemen.' Zegt Julia en ze opent de poort. De drietand stopt ze veilig in haar binnenzak. Ze lopen samen naar binnen en Giel kijkt met open mond rond.

'Het is hier prachtig maar, waarom zijn we hier nu?' vraagt hij ze liepen naar beneden, de Dungeons in. 'Omdat we hier het minst kans hebben tot iemand de drietand vindt. Hier is het veilig.' zegt ze.

'Ah Julia, Giel. Jullie hebben het gehaald. Kom maar mee.' Het was Minerva die hun aan het opwachten was. Ze lopen met z'n drieën verder. In de diepste gangen van de Dungeons stopt Minerva met lopen en opent een deur. 

'Hier kun je het achterlaten. Niemand zal het vinden.'