Minister of Magic

9, Found it

'Ik heb het!'

Rick komt binnen zonder te kloppen met een donkerblauw, verfrommeld boekje. Julia kijkt verstrooid op van haar werk, maar als ze ziet wat Rick vast heeft begint ze te glimlachen.

'Wauw! Dat heb je snel gedaan!'

Rick glundert van trots als hij het boekje aan haar overhandigt en blijft verwachtingsvol staan. Julia slaat het boekje open en begint te lezen. Als ze ziet dat Rick blijft staan vraagt ze: 'Kan ik je verder nog ergens mee helpen?'

'Oh- eh, ik dacht dat je misschien ging vertellen waarom ik dit moest zoeken.' zegt hij, 'Maar anders ga ik wel weer.' Rick loopt snel het kantoor uit.

'Mam, wil je een verhaaltje voorlezen?' Kira klimt van de bank af en loopt richting haar moeder met het boekje die ze net gevonden heeft. 'En wat wil je horen?' vraagt Julia terwijl ze een glas thee inschenkt. Na het bezoek van Rick is ze direct naar huis gegaan. Ze kijkt even naar Kira en ziet dat ze een boekje achter haar rug heeft verstopt.

'Deze!'

Kira laat het donkerblauwe boekje zien. Julia was er vanochtend in begonnen maar heeft hem nog niet uitgelezen dus ze vond het een goed idee om hem te gaan voorlezen.

Opnieuw leest ze het boek die ze al zo vaak gelezen heeft, nooit zonder een aanwijzing. Maar nu had ze hoop, het Originele boek over de drietand bracht haar die hoop. Ze leest de bekende pagina's voor aan haar dochter, totdat ze bij een stuk komt dat ze nog nooit gelezen heeft.

De drietand moest weg, weg voordat het in verkeerde handen viel. het moet naar een plek waar het donker is, maak ook warm. Hoog en omringd door water. Hij moet liggen op de middelste van het middelste. Op de steen daarvoor ontworpen.

'Dit is het' Julia kan het niet geloven. 'Ik heb het gewoon gevonden!' Kira kijkt op uit het boekje, 'Wat bedoel je mam?' Maar Julia hoorde haar niet. Ze moest uitvinden waar dit was. 'Ga je mee naar Giel & Jessie?' vraagt Julia haar dochter, die enthousiast knikt.

'Giel ik heb je hulp nodig, jij bent goed in raadsels toch? Ik heb er een voor je.' Julia schuift het boek naar Giel toe en die begint aandachtig te lezen. Kira is ondertussen een puzzel aan het maken met Jessie en die klapt af en toe als ze een stukje op de goede plaats heeft gelegd.

'Vulkaan, het is in een vulkaan. Maar ik begrijp het water niet, en het middelste?' zegt Giel na een paar minuten. 'Omringd door water, een eiland?' vervolgt hij.

'Stromboli' zegt Jessie opeens.

'Wat is dat?' vraagt Julia. Jessie staat op en komt bij het groepje staan. 'Een eiland vol met vulkanen. Je moet de middelste hebben.' Julia en Giel kijken haar verbaasd aan. Jessie negeert het en vervolgt: 'Ga maar snel, ik pas wel op Kira.' Julia kijkt haar dankbaar aan, ze wil zich net klaarmaken om te vertrekken als Giel zegt: 'Mag ik mee?'

Daar staan ze dan, midden op een eiland in Italië. Overal waar ze keken zagen ze een vulkanen.

'Ik denk niet dat hier iemand woont,' zegt Giel terwijl hij de omgeving in zich opnam. 'Ik denk het niet, maar je weet maar nooit.

'Hoe gaan we weten wat het midden is?' vraagt Giel. Julia antwoordt niet, maar steekt haar toverstok in de lucht, ze zwaait een keer kort en er verschijnt een kruis in de lucht. 'Het midden van dit kruis, daar moeten we zijn.'

En zo liepen ze, het voelde uren. Maar in werkelijkheid was het nog geen half uur. Ze staan voor de grootste vulkaan van het eiland. Ze kijken elkaar beide kort aan, zuchten even maar beginnen dan toch het kleine, steile pad op te lopen. Op weg naar boven.