Minister of Magic

5, Wedding

'Ik wist het!' 

Ralph kijkt haar geschrokken aan. Julia staat op en rent verstrooid naar de deur. 'Wow wacht, waar ga je heen?' vraagt Ralph. Julia, die bijna de voordeur was uitgerend blijft staan. 'Hogwarts, Matt..' Hijgt Julia. Ralph lijkt haar niet te begrijpen dus Julia laat hem de foto van Nathan zien. 'Matt en Nathan hebben precies dezelfde ogen! Ik moet naar Hogwarts toe!' zegt Julia geïrriteerd. Ralph legt de foto aan de kant, tilt Kira op en staat op. 'Ik ga met je mee, wacht even dan leg ik Kira in bed.' Julia knikt en Ralph loopt de trap op.

Samen lopen ze in met een forse snelheid het terrein van Hogwarts op. Het was al laat en het kasteel was mooi verlicht door de maan. Zonder een woord te zeggen loopt het tweetal het kasteel binnen. 

'Julia?' 

Ralph en Julia draaien zich bijna gelijk om. Ze kijken recht in de ogen van haar vader. En even voelt het weer alsof ze weer op school zaten, en betrapt werden op hun nachtelijke wandelingen. 'Wat doen jullie hier?' vraagt hij.  'We zoeken Matt, het is dringend.' antwoord Julia. Severus zijn gezicht betrekt. En het tweetal ziet het. 'Waarom.. Wat is er mis?' vraagt Ralph. 

'Nadat de ouders van Matt te horen hebben gekregen dat de minister op school is geweest hebben ze hem opgehaald en geen bericht achtergelaten.'

Ralph en Julia landen weer voor hun huis. 'Hoe kan dit zijn gebeurd? Waarom is er nergens een adres te vinden van hem?' Ralph opent de voordeur en ze stappen naar binnen. 'We hadden hem echt! Waarschijnlijk vinden we hem nooit meer terug.' Julia loopt een beetje overstuur de woonkamer binnen en ploft in een stoel. Ralph was nog niet binnengekomen en dat irriteert Julia een beetje. Hij komt uiteindelijk binnenlopen met een envelop in zijn handen die hij had opengemaakt en aan het lezen was. 

'Wat is het?' vraagt Julia. 'Uitnodiging,' antwoord hij alleen. Julia zucht, staat op en gaat naast hem staan zodat ze mee kan lezen.

Trouwdag van Giel & Jessie

Julia kijkt even verbaasd naar het papier, maar dan herinnerd ze het weer. 'Oh god, dat was ik helemaal vergeten!' Ralph kijkt haar lachend aan. 'Ja ik ook, en het is al over twee maanden.'

Flashback

'Julia, je ziet er prachtig uit!' Jessie komt de kleedkamer binnen en de tranen staan in haar ogen. 'Ik weet niet waarom, maar ik ben hartstikke zenuwachtig.' Zegt Julia en ze heeft het idee dat ze bijna in huilen uitgaat barsten. Ze kijkt in de spiegel. Haar zwarte haren waren prachtig opgestoken en de grote witte trouwjurk zat prachtig om haar lichaam heen. Ze draait een keer een rondje en kijkt daarna Jessie weer aan. De tranen lopen over haar wangen terwijl ze naar haar begint te lachen. 'Jessie niet huilen, anders ga ik meedoen!' Julia veegt de tranen van haar wangen. Er word zachtjes op de deur geklopt en die gaat niet veel later open. 

'Julia.. Je bent..' Het was Harry die binnenkwam. Jessie kijkt even geschrokken op maar herpakt zich snel weer. 'Ik laat jullie even alleen.' En ze verlaat de kamer.

'Ben je er klaar voor?' vraagt hij, terwijl hij een plukje haar dat ontsnapt was terug duwt. 'Ja- nou, eigenlijk. Ik weet het niet.' zegt ze wat twijfelend. 'Kom Julia, zeg wat je dwars zit.' 

'Ik wou gewoon dat vandaag mam er bij kon zijn.' zegt ze. Harry knikt begrijpend. 'Dat begrijp ik, maar we moeten zoals altijd weer verder. En ik weet dat je het kan. Ze zal trots op je zijn.'

Einde Flashback

Julia heeft Ralph nooit vertelt dat ze steeds vaker haar moeder mist, ze deed het vroeger ook al, maar toen schoof ze het altijd weg. 

2 Maanden later.

'Julia ben je klaar?' Roept Ralph die al een tijdje klaar was. 'Bijna! Ik moet alleen deze rits nog dicht krijgen!' Ralph onderdrukt een lachje en zucht. 'Kom maar hier, dan doe ik het.' en niet veel later komt Julia de trap af hollen met haar hakken in haar rechter hand. Ze kijkt Ralph even goedkeurend aan als ze ziet wat hij aan heeft. Ralph had een zwart pak aan met een donkerblauwe gloed. Julia had een bijpassende jurk aan met diezelfde kleur. Ze draait met haar rug naar Ralph toe en hij ritst hem dicht. Julia fikst nog snel haar haren en doet haar hakken aan. 'Klaar om te gaan mevrouw?' Julia lacht naar hem en antwoordt: 'Alleen als jij klaar bent.'

De plek waar de bruiloft was, was prachtig. Een grote, witte zaal vol met gouden versieringen. Al snel had Julia Giel gevonden en ze drukt zich door de mensen naar hem toe. 'Giel! Ben je zenuwachtig?' vraagt ze. Maar eigenlijk hoefde ze het niet te vragen want zijn ogen spreken boekdelen. 

Een groot applaus stijgt op uit het publiek als Giel en Jessie elkaar kussen. Snel veegt Julia haar tranen uit haar ogen en klapt mee.  Even is ze al haar zorgen, werk en andere dingen allemaal vergeten.