Minister of Magic

27, As the world caves in

Al rennend schiet Julia blindelings spreuken af, ze hoorde dat ze personen raakt en kon alleen maar hopen dat ze niet de verkeerde raakte. De grond trilde, ze wist dat Nathan dit deed. De trappen vlogen aan haar voorbij terwijl ze naar beneden rende. Ze probeerde niet te denken aan wat er zojuist was gebeurd. Ze vloog de hoek om.

En daar stond hij. 

Nathan.

Een lichtblauw schild hing om hem heen, zijn ogen waren diezelfde kleur opgelicht. Er was niemand in The Great Hall, Niemand behalve moeder en zoon.

'Eindelijk, je bent er. Je tijd is geweest moeder. Er komt vandaag een eind aan. Er komt nu een eind aan!' Schreeuwt hij. Bliksemflitsen schieten Julia's kant op. Snel duikt ze, ze voelt de flitsen rakelings langs haar gezicht schapen. Ze richt haar toverstok op de pilaren naast haar en laat ze rond draaien, in een enorme vaart schieten de stukken op Nathan af. Hij schrok van de snelheid en raakt uit evenwicht. 

Hij herpakt zich snel weer en zwaait een paar keer met zijn toverstok, snel tovert Julia een schild tevoorschijn. Om Nathan heen ontstaat een fel, paars licht. In een enorme vaart vliegt het op Julia af. Haar schild houd het grootste deel tegen, maar toch voelt ze een lichte pijn waar de spreuk haar raakt.

'Je kunt niet winnen! Je bent te zwak!' schreeuwt hij, Julia weet het, ze voelt hoe haar schild afzwakt, ze voelt hoe zijn spreuk haar steeds meer raakt. Ze voelt ook dat dit misschien wel het einde van haar bestaan kon zijn. Voor het eerst die dag voelde ze angst. Ze kon de wereld niet redden van haar zoon, ze kon het niet en het gaat haar niet lukken. Nathan was te machtig.

Ook Nathan wist dit, hij zag ook dat het schild van Julia bijna weggevaagd was. Een gemene glimlach verscheen op zijn gezicht. Dit was zijn laatste zet. De enigste persoon die hem nog in de weg staat, staat nu recht voor hem. Verzwakt, en klaar om te sterven.

'Avada Kedavra!'