Minister of Magic

31, the end of it all

De vonken vlogen in het rond, maar dit keer stond Julia niet aan de verliezende kant. In tegen deel, leek het of Julia een beetje een voorsprong kreeg. Ze voelde dat haar krachten maximaal waren. Nathan voelde het ook. Zijn gezicht trekt iets wit weg terwijl hij een nieuwe vloek uitsprak.

Snel  laat Julia een paar enorme pilaren voor haar neervallen om zichzelf te beschermen. Daarbij raakte ze ook een groot deel van zijn volgers uitgeschakeld die niet op tijd weg kunnen duiken. De boosheid die Julia voor Dumbledore had dat hij weer gelijk had maakte haar mogelijk nog sterker. Een enorme, paarse slang laat ze met een zwaai van haar toverstok oprijzen uit de grond. Bliksemsnel vliegt de slang om Nathan heen. Langzaam draait de slang steeds strakker om hem heen, je ziet dat zijn hoofd langzaam paars wordt.

'Het is over Nathan, geef het op!' Schreeuwt Julia naar haar enigste zoon.

'N-nooit!' Roept hij, naar adem snakkend, hij zwaait achteloos met z'n toverstok en diepe snee, die Julia maar half kon ontwijken raakt haar op haar middenrif. Ze klapt in elkaar van de pijn.

'Ma-m' Julia kijkt op. Het was voor het eerst zo dat Nathan haar zo noemde. Zijn gezicht kon mogelijk niet nog donkerder worden.

'Alsjeblieft, L-l-a at lo-s.' Roept bij met z'n laatste adem. Julia twijfelde even, waren zijn woorden oprecht? Ze wist het antwoord al. Met een korte beweging verdween de slang en kletterde Nathan op de grond. Een tweede zwaai met haar toverstok en er verschenen kettingen tevoorschijn, Nathan werd streak vastgebonden zodat hij niks meer kon. Al zijn overige achtervolgers gebeurde hetzelfde bij. Julia grijpt zijn toverstok uit zijn handen.

'Denk je dat ik je geloof?' Snauwt ze naar hem 'jullie kunnen allemaal naar Azkaban.'

Ze schoot met haar toverstok vuurwerk in de lucht en na zo'n tien minuten wachten verschenen de oh zo bekende gezichten.

Haar broer kwam voorop aangerend, kort gevolgd door Ralph. Die haar in de armen sloeg. Julia merkte dat ze beelden begon te missen. De hoofdpijn die er de hele tijd al aanwezig was, naam nu de overhand. Ze voelde hoe haar benen het begonnen te begeven en dat Ralph haar stevig vast bleef houden.

'Komt goed, - iemand! Buik, wond.' Werd er geroepen, maar zinnen kon Julia niet meer volgen.

'Azkaban' was het enigste wat ze kon uitbrengen. Ze opende haar ogen weer, meerdere mensen stonden in haar heen. De kamer kwam haar bekend voor een besefte dat het haar eigen slaapkamer was.

'Nathan en z'n maatjes zijn inderdaad afgevoerd naar Azkaban, maak je maar niet druk, je hebt het goed gedaan.' Het was Harry die dat zei. Hij pakt haar hand vast.

De tranen stromen over de wanden van de broer en zus. Ze wisten dat het was afgelopen, maar dat ze nog een lange weg te gaan hadden om dit te verwerken.

Alles kwam goed.

***