Minister of Magic

29, Your plan has worked.

'Het is gebeurd, hij is dood.'

Julia zit in het lege kantoor van Minerva. Een verdwaalde traan loopt over haar wang. Het geschilderde schilderij van Albus knikt.

'Je hebt vast gemerkt dat het niet anders kon, nu kan jij het afmaken.' Een misselijk gevoel besluipt Julia, het idee dat Dumbledore weer gelijk heeft en nog steeds zoveel invloed uitoefent op hun leven vind ze ronduit onuitstaanbaar. ze knikt uiteindelijk op zijn antwoord. Langzaam draait ze zich om en wil ze het kantoor uitlopen.

'Er is nog een ding wat je moet weten.'

minachtend draait Julia zich weer om naar het schilderij. 'Wat, is het?' zegt ze langzaam. Bang voor het antwoord.

Een lange, koude stilte valt.

'De kans dat niemand dit overleefd is groot.' zegt hij uiteindelijk.

Julia kijkt hem onbegrijpend aan. 'Je bedoeld, dat iedereen die hier is dood gaat?' vraagt ze.

Langzaam knikt het schilderij van de oude man.

Julia voelt hoe haar hoofd langzaam rood word. 'Dus dit was Uw plan al die tijd al? Nooit de moeite genomen om deze van te voren met iemand te delen? Al de mensenlevens die vandaag nog verspild gaan worden, hun bloed, kleeft aan uw handen! U zei dat er een kans was om te overleven, er was hoop! Nou gefeliciteerd, Uw plan werkt uitmuntend!'

Julia stormt woedend het kantoortje uit.

'IEDEREEN EVACUEREN! VERLAAT HET SCHOOL GEBOUW!' Schreeuwt Julia ze rent the Great Hall binnen, waar de meeste mensen te vinden waren. Een doodse stilte vervolgt na de woorden van Julia.

'Neem de gewonden en vlucht door de geheime doorgangen naar Hogsmeade. NU.' vervolgt ze, 'Er is geen hoop meer. Red alsjeblieft jezelf!' pas na die woorden gebeurde er wat. Mensen pakten elkaar vast en strompelden samen na de uitgang.

'Waar ben je mee bezig!? We kunnen nu niet opgeven! We zijn er bijna!' Het was Ralph die naar haar toe komt rennen. Julia strijkt voorzichtig over de diepe, verse groeven in Ralphs voorhoofd.

'We gaan niet winnen, vlucht.' zegt ze, een grote brok bevindt zich in haar keel, waardoor ze bijna niet kan praten.

'En jij dan?' vraagt hij, hij pakt haar handen vast, Julia ziet dat er tranen opborrelen in zijn ogen. Hij wist al wat ze ging zeggen.

'Ik.. Ik blijf hier.' zegt ze zachtjes. Ralph omhelst haar stevig en fluistert in haar oor: 'Ik blijf bij je.' Inmiddels stroomt de hele school in vliegensvlug leeg.

Julia trekt zich voorzichtig los uit Ralphs vaste greep. Ze ziet de tranen over zijn wangen lopen en zelf kan ze ze ook niet inhouden. 'Je kan niet hier blijven. Ga terug, onze dochter.' waren de woorden die ze alleen nog uit kon brengen.

Ze stonden samen voor de grote poort die lijdt naar Hogsmeade, een laatste zoen, de allerlaatste, wisten ze beiden. Hij duurde lang, maar toen ze elkaar loslaten miste ze direct zijn warme lippen al. De tranen waren nog altijd aanwezig en maakten ook nog niet aanstalten om weg te gaan. Julia had er alles voor gegeven om het hem mee te lopen, om nog een keer haar dochter te omhelzen. Maar ook zij wist dat dit nooit meer ging gebeuren. 

'Ga, nu.' waren de laatste woorden die Julia tegen Ralph zei. Hij knikte langzaam, niks wetend te zeggen. Langzaam loopt hij de lange, donkere tunnel in. Julia blijft het nakijken totdat hij uit beeld verdwenen is.