Minister of Magic

4, Nathan

Die ogen,

Nog steeds kan ze de ogen van Matt niet uit haar gedachten verwijderen. Er is iets met die jongen, en ze moest er achter komen. Waarom komen ze zo bekent voor? 'Waar denk je aan?' verstoort Ralph haar gedachten. Het was 's avonds laat, Kira lag eindelijk te slapen en Ralph en Julia drinken samen een glas whisky.  'Dat jij steeds meer haar verliest.' zegt ze afwezig. Het was dan wel niet iets waar ze aan dacht, maar het was wel de waarheid. 'Zo, dus jij zet je diepe nadenk-hoofd op als je aan mijn haar denkt?' Zegt Ralph lachend. Julia lacht mee en neemt nog een slok van haar whisky. Ralph zegt altijd dat ze een nadenk gezicht heeft als ze heel diep in gedachten is. 'Er is een jongen, ik geloof dat ik over hem heb vertelt.' Ralph lijkt even na te denken.

'Matt was zijn naam toch?' Julia knikt, klopt. Ik heb hem vandaag gezien en zijn ogen komen me zo bekend voor. Maar toch, ik kan ze niet plaatsen.' Ralph vind het altijd leuk om mee te denken met Julia's werk, dus dat doet hij vandaag ook weer. 'Die jongen is 12 toch? De kans is aanwezig dat je hem ooit gezien hebt, maar ik denk niet dat je dat onthouden hebt. Misschien ken je een van zijn ouders die dezelfde ogen hebben?' bedenkt hij en hij drinkt zijn glas leeg. 'Ik ga slapen, tot morgen.' Hij geeft haar een kus op haar voorhoofd en loopt naar boven. 

Julia zucht, drinkt ook haar glas leeg. Onderweg naar boven begint ze na te denken. Toen Matt geboren was ik 18. Nee, ze kon hem niet toen al kennen. Maar ze toch. Ze kent hem, en dat weet ze zeker.

26 September, de dag was weer aangebroken. De dag waar Julia het nog steeds altijd nog zo moeilijk mee had. Het is de dag dat Nathan was geboren. Hij zou deze dag 13 zijn geworden. Nog elke dag mist ze hem. En ze verwacht ook niet dat dat ooit weg zou gaan. ze zou ook nooit de dag vergeten dat hij dood bij de voordeur lag. Wat over een paar dagen zou zijn. Nog steeds weet ze niet wat er met hem gebeurd is. Wat ze wel weet is dat Fenrir van de aardbodem is verdwenen. Ze heeft jaren naar hem gezocht, maar geen enkel spoor ooit gevonden te hebben. Ze heeft zich maar laten vertellen dat hij dood is. Maar ergens in haar achterhoofd weet ze dat dat niet waar is. Dat hij nog ergens rondt dwaalt.

Julia loopt naar de kleinste kamer in het huis. Die niet gebruikt wordt, dus er staan maar een aantal dozen met wat onzin dat nooit is uitgezocht. Ze heeft vandaag een dag vrij genomen (wat ze altijd doet op deze datum.) dus heeft ze besloten om een aantal dozen uit te zoeken. Ze pakt een doos en neemt het mee naar de stoel in de hoek zitten. Ze weet dat het veel sneller zou gaan als ze haar toverstok zou gebruiken, maar ze vond het zo prima.

Na uren van dozen uitzoeken stopt ze er mee. Ze heeft dingen teruggevonden die ze was vergeten dat ze bestonden. Ze pakt nog een paar papieren uit de laatste doos en legt ze op het kleine bureau. Ze wil weg lopen, maar haar oog valt op een envelop. ze trekt hem uit de stapel. Ze opent hem en ze ziet er allemaal foto's in zitten. Julia doet de envelop weer dicht en neemt hem mee naar beneden.

Beneden leest Ralph  de krant terwijl Kira op zijn schoot in slaap is gevallen. 'Ah, je bent zeker naar beneden gekomen om drinken voor mij in te doen.' zegt Ralph zachtjes zodat Kira niet wakker wordt. Hij kijkt haar aan en begint te lachen. Julia zucht even en glimlacht terug, loopt naar de keuken, en pakt twee mokken uit de kast. Ze knipt een keer met haar vingers en de waterkoker begint direct te koken. Julia voelt even in haar zakken maar voelt haar toverstok niet, die heeft ze waarschijnlijk boven laten liggen.

'Staat er nog wat interessants in de krant?' vraagt Julia en ze geeft de mok met thee aan Ralph, die hem zonder op te kijken aanpakt. Julia gaat in de stoel tegenover hem zitten. 'Weer een verslag over jou, waar de helft niet van klopt. Ze hebben ook echt nergens anders over te schrijven.' zegt hij met een zucht. Julia haalt haar schouders op. Het maakt haar niet zoveel uit of ze dingen over haar schrijven, als het maar niet over haar familie ging. Want dat vond ze wel irritant. 'Niks over jullie?' vraagt ze daarom ook.  Ralph schudt zijn hoofd en leest verder.

Julia neemt een slok van haar thee compleet vergeten dat ze de envelop op de tafel had gelegd. Diep in gedachten verzonken staart ze voor zich uit. 

'Zeg, ga je die envelop nog openmaken of kan die in de open haard?' vraagt hij op een spottende manier. Julia lijkt op te schrikken uit haar gedachten en kijkt naar de envelop. 'Oh, die was ik bijna vergeten.' zegt ze, ze grist de envelop van tafel en opent hem. Ralph begint te lachen. Julia opent de envelop, de eerste foto die ze eruit haalt staat een datum op de achterkant:

23-04-1999

Het was de datum dat ze hun diploma hebben gehaald. Ze draait de foto om, Ralph, Jessie en Julia staan erop afgebeeld. Alle drie lachen ze vrolijk. Julia krijgt een glimlach op haar gezicht als ze de foto ziet. De volgende foto die ze eruit haalt is van haar met Nathan. Haar blik gaat naar zijn ogen.

'Ik wist het!'