Minister of Magic

7, Egypt

Luxorize had Harry en Julia een tent aangeboden waar ze mochten overnachten en verder zou hij helpen waar hij kon, dat heeft hij gezegd tenminste. 'Ik weet niet zo goed wat ik van hem moet vinden,' zegt Harry. Julia knikt. 'Mee eens, ik vind het vooral vreemd dat we niet met anderen mogen praten.' Julia haalt haar tas van haar nek af en vergroot hem weer in de normale grote. Ze trekt haar pyjama eruit en Harry doet hetzelfde. 'Maar het is ook niet of we Arabisch kunnen.' Julia begint te lachen.

'Of kan je dat ook?' vraagt hij. Julia geeft niet direct antwoord en trekt eerst haar pyjama aan. 'Ik kan het een beetje ja.' Harry schudt zijn hoofd. 'Waar haal je de tijd vandaan om het te leren?'

De volgende ochtend is Julia al vroeg wakker, Harry slaapt nog dus ze besluit om alleen buiten rond te gaan kijken of er wat eten is. Buiten is het al heel druk, en Julia loopt direct door naar de markt.

'Hoeveel?' vraagt ze in het Arabisch. Ze wijst naar een wit brood. de oude vrouw steekt twee vingers op en Julia geeft haar twee galjoenen. Snel loopt ze terug naar de tent, waar Harry nog steeds slaapt. Snel pakt ze een stuk perkament en een veer en begint te schrijven:

Lieve Ralph en Kira,

We zijn gister aangekomen in Egypte we zijn als het goed is in het juiste dorpje. Vandaag gaan we opzoek naar de persoon die helderziend is. Hij moet de enigste zijn op de wereld die het is. We zijn ontvangen door de stamhoofd (nadat we bijna vermoord waren). En hij zegt dat hij ons graag wilt helpen, maar toch vertrouw ik hem niet.

Pas je goed op je vader Kira? Want dat is wel nodig :)

Julia.

Ze vouwt het briefje op en ze laat hem verdwijnen met haar toverstok. Als het goed is, ligt hij nu op de keuken van haar huis.

'Eindelijk ben je wakker.' zegt Julia semi-ongeduldig. 'Hier ik heb eten voor je.' Harry pakt het dankbaar aan en begint te eten.

'Ik heb dus geen idee hoe snel we die man vinden, maar ik hoop in ieder geval snel, want ik vertrouw het hier voor geen cent,' zegt Julia chagrijnig. 'Ohja, we mogen ook niet al te veel opvallen, maar dat wordt nogal lastig.' zegt ze. 'We zouden mijn ontzichtbaarheidsmantel kunnen gebruiken.' zegt Harry, maar Julia schudt haar hoofd. 'Nee dat gaat niet lukken, je hebt nog niet gezien hoe druk het is op de markt.'

'Dan moeten we ons verkleden zoals hun!' Julia kijkt hem niet begrijpend aan dus praat Harry verder. 'Ze dragen allemaal zwarte gewaden, als we die van hun jatten vallen we niet op.' Julia knikt, 'Oke goed plan.'

Harry gooit de onzichtbaarheidsmantel over Julia en hemzelf heen en sluipen hun tent uit, ze sluipen even rond door het kamp. 'Oke, laten we deze tent proberen.' Harry wijst naar een grote tent die achteraan het kamp staat. Julia knikt en ze sluipen bukkend de tent binnen. 'Het ziet eruit dat hier een familie woont.' zegt Julia. Overal ligt kinderspeelgoed en het doet Julia denken aan Kira. Ze glimlacht bij het idee.

'Er lijkt niemand te zijn hier.' Harry gooit de mantel af en loopt wat door de tent opzoek naar gewaden. 'Hier.' Julia heeft het al gevonden en gooit er een naar Harry. Snel trekken ze het aan en stappen de tent uit.

'Wie zoeken we precies? Weet je hoe hij eruit ziet?' vraagt Harry. die druk om zich heen kijkt. 'Een oude man, maar misschien zit hij wel in zijn tent.' antwoord Julia.

Na uren door het dorpje lopen hebben ze nog niks gevonden. 'We hebben bijna het hele dorpje doorgelopen en nog niks gevonden.' zegt Harry. 'Waar zou een oude man, die niet gevonden wil worden zich verstoppen?' vraagt Julia zich af. Op dat moment lopen ze langs een verwaarloosde tent. Harry en Julia kijken elkaar aan en twijfelen geen moment, samen lopen ze naar binnen.

'Minister van Groot-Brittannië, ik wachtte al op U. En ik weet ook waarvoor U komt. Maar daar staat een prijs tegenover.' een oude stem begint te praten als het tweetal binnenloopt. Een hand verschijnt in het licht en wenkt dat ze kunnen zitten.

'Dit is de prijs.' hij gooit een kaart op tafel en Julia bekijkt hem en schrikt.

'Maar, dit is onmogelijk!?'