drie dagen later zoekt Julia geïrriteerd haar spullen bij elkaar. Haar hele werkkamer was een grote puinhoop, maar ze had nog niet de tijd gehad om het op te ruimen. Julia schrikt als er zachtjes op de deur word geklopt. Julia draait zich om en ziet Ralph binnenkomen achtervolgt door Kira. 'Ik vertrek zo. Euh, je moet dit echt een keer opruimen.' zegt hij lacherig en kijkt rond. Julia zucht. 'Ja weet ik, maar gewoon geen tijd! Tot vanavond.' zegt ze. Ze drukt snel haar lippen tegen zijn mond en Ralph loopt weg. Ze was even vergeten dat Ralph vandaag moest werken, en ze was eigenlijk van plan geweest naar Hogwarts te gaan.
'Mam, wat gaan we doen?' vraagt Kira, die verwonderend om haar heen kijkt. Ze komt niet zo vaak in Julia's werkkamer. Dan bedenkt Julia wat, 'Zeg Kira, vind je het ook niet eens tijd worden op opa te bezoeken?' vraagt ze. Kira's gezicht begint te stralen. Enthousiast begint ze te knikken. 'Jaa!'
Samen landen ze voor het terrein van Hogwarts, het prachtige kasteel steekt hoog boven hun uit. Julia zet Kira op de grond maar blijft wel haar hand vasthouden. Voorzichtig maakt ze het hek open en dan lopen ze samen naar de binnenplaats. Kira kijkt verbaasd naar de grote torens van het kasteel. 'Is dit een sprook gebouw?' vraagt ze met open mond. Julia begint te glimlachen en zegt: 'Dit is meer dan een sprookje, ooit wordt dit jouw school. Waar je van alles gaat leren.' Kira's wenkbrauwen gaan de lucht in, wat ze altijd doet als ze iets niet helemaal begrijpt, wat Julia altijd leuk vindt als ze dat doet, want dat trekje heeft ze precies van haar vader overgenomen.
'Woont opa hier?' vraagt Kira verbaasd terwijl ze naar beneden lopen. 'Nee joh, je bent wel eens in zijn huis geweest, of ben je dat vergeten?' Kira lijkt even na te denken maar knikt dan. 'Nee, weet ik weer!' zegt ze enthousiast. Inmiddels staan ze voor de kantoordeur en klopt Julia aan, er klonken stemmen in het kantoor, maar toen er werd geklopt stopten ze met praten. Zachte voetstappen komen dichterbij, en de deur gaat open.
'Julia? Kom binnen,' klinkt de stem van haar vader. Kira, die zich had verstopt achter Julia's benen springt te voor schijn, en loopt wat onhandig naar Severus toe. 'Hai!' zegt ze enthousiast en ze grijpt Severus' benen en knuffelt ze. Julia begint te lachen, 'Ze vond het weer tijd worden om je te zien.' zegt ze. Severus glimlacht en tilt Kira op. 'Kom binnen.' zegt hij,
Julia loopt haar vader achterna zijn kantoor binnen. 'Julia, wat brengt jou naar Hogwarts?' zegt een vrouwenstem die Julia maar al te goed herkent. 'Goedemiddag Minerva, wat tijd doorbrengen met familie kan nooit kwaad. Vind je ook niet?' zegt ze glimlachend, naar de inmiddels toch al redelijke oude vrouw. Wat ze zelf nooit toe zou geven. Minerva staat op, 'Ja, je hebt gelijk. ik zal jullie even alleen laten.' Julia glimlacht vriendelijk naar haar en Minerva loopt de deur uit.
'Familiebezoek?'
Severus had Kira op de grond gezet, en die was nieuwsgierig aan het rondkijken. 'Ja familiebezoek ja! En ik moet ook nog iets met je bespreken.' zegt Julia, en Severus trekt een gezicht van wat een glimlach had kunnen zijn. 'Dat had ik al verwacht ja. Gaat dit over Matt?' vraagt hij. Julia knikt en haalt haar papierwerk tevoorschijn. 'Je wist nog niet eens waarom we het over hem moesten hebben, maar toch heb je alles al uitgezocht?'
Julia begint stiekem te glimlachen. 'Je weet toch hoe ik ben?' zegt ze. 'Zijn familie papieren kloppen niet, hij is geen Redshield. De laatste redshield is Maria, en ik gok dat ze in de 80 is.' vervolgt Julia. 'Dan heeft die jongen iets te verbergen.' zegt Severus. 'Ik zal met hem gaan praten, hij valt onder mijn afdeling dus dat moet niet opvallen.' zegt Severus. Julia knikt en wend haar blik af en kijkt naar Kira. Die verwonderd op zich heen kijkt. 'Doe je wel voorzichtig. Die jongen is nog maar 12, laat hem alsjeblieft heel.'
met z'n drieën lopen ze naar de uitgang van het kasteel. Plots stopt Julia met lopen en kijkt verbaasd naar een jongen, hij stond in een hoekje van de gang, alsof hij niet wilde opvallen. De jongen had bruin haar, en ogen die Julia zo bekend voor kwamen. Maar ze kon niet plaatsen waarvan ze die herkende. De jongen keek haar even geschrokken aan. Severus pakt haar arm en trekt er kort aan. Daardoor begint Julia weer te lopen.
Als ze buiten zijn kijkt Julia haar vader vragend aan. 'Die ogen.. Wie is die jongen?' vraagt ze gelijk. Severus wacht even met antwoordt geven, alsof hij moet nadenken. 'Dat is Matt, matt Redshield.'
***
Omg, het duurde veel te lang voordat dit hoofdstuk af was. Sorry :(
JE LEEST
Minister of Magic
Fanfiction(Dit is deel 2. Lees eerst deel 1: Remember me.) 10 jaren verder. Hoe is het nu met Julia? Wat heeft ze bereikt in haar leven, en hangt er nog gevaar boven het hoofd? Of loopt alles op rolletjes?