OFFICIALLY DATING (COMPLETED)

TWENTY FIVE

Paolo's POV: 

It's an early Monday morning at balak ko sanang puntahan si Yumi sa area niya. Dala-dala ko ang paperbag kung saan nakalagay ang breakfast na dinala ko para sa kanya. 

"Good morning.." Bati ko sa mga tao. 

"Magandang umaga din po.." Sagot nila. 

"Where's Yumi?" Tanong ko. 

They looked at me na para bang gulat na gulat sa sinabi ko. 

"Hindi niyo po ba alam?" Tanong ng isang tao sa akin. 

"Ang alin?" Tanong ko. 

"Nag-resign na po si Ma'am Yumi.. Si Sir Lance na po ang hahaw ng area na 'to.." Sagot ng isang kasamahan nila. 

After answering me, sakto namang pumasok si Lance sa area. 

"Good morning everyone.." Bati niya sa mga tao. 

"Good morning din po.." Sagot niya. 

Isa-isa na silang bumalik sa trabaho so I decided to talk to Lance about Yumi. 

"Where is she?" Tanong ko. 

"Who?" Tanong niya. 

"Yumi! Nag-resign daw siya.." Sagot ko. 

Tumango siya. 

"Oo nga.. Pero hindi ko alam kung nasaan siya.." Sagot niya. 

"Impossible.. Alam kong alam alam mo kung nasaan siya." Sagot ko. 

Tumango siya. 

"Well.. Tama ka.. Alam ko nga kung nasaan siya.. Pero before leaving she told me not to tell you where she is.. So pasensya ka na.. I have a promise to keep.." Sagot ko. 

"Lance! Please.. Tell me.. I really need to talk to her.." Sagot ko. 

He looked at me. 

"Paolo.. Tigilan mo na si Yumi.. She suffered a a lot because of you.. Hindi pa ba sapat ang mga iniyak niya? Tama na Pao.. Palayain mo na siya.." Sagot niya. 

Huminga ako ng malalim realizing that everything Lance said was true. 

Tama siya.. 

She suffered a lot.. 

I am just a burden to her.. 

---------------------------------

Yumi's POV: 

Dumating ako sa Amsterdam without anything. Wala na akong dala bukod sa mga damit ko at konting perang naipon ko. 

Lahat iniwan ko sa Pilipinas.. 

Kahit na puso ko, iniwan ko dun.. 

"Hey.. Are you okay?" Tanong ni Mommy. 

I looked at her and I faked a smile. 

"Opo Ma.. Don't worry about me.. And.. thank you for letting me stay at your plance.. Promise.. Hahanap po agad ako ng trabaho para makalipat na ako sa sarili kong apartment.." Sagot ko. 

"Yumi.. you're always welcome here.. Stay.. Kahit na gaano pa katagal.. You can even stay here forever.. I'll take care of you.." Sagot niya. 

I smiled. 

"Ma.. malaki na po ako.. Hindi niyo na po ako kargo.." Sagot ko. 

"Bata.. Matanda.. Senior.. Kahit na anong edad ka pa, anak pa rin kita so I'll always take care of you.." Sagot niya.