Matilda (Montemayor Series #1)

XV

Happy Anniversary

Pagpasok ko ng coffee shop ay agad akong umupo, I am wearing a pure white casual dress and a block heels. Inalis ko ang shades ko at nilagay sa loob ng bag, I took my mirror to see if my eyes are still swollen. Dahil sa kaiiyak kagabi.

"Mam may I take your order?"

Unti unti kong binaba ang aking salamin at tumingin sa waiter.

"M-Matilda? Kelan ka p-pa nakauwi?"  Ambrosio Gregorio Antonino, pinsan ni Marcus sa mother's side.

I smiled at him.

"Just give me anything sweet" He nodded slowly and scribble my order

"How about cake? or any dessert?" he ask me, scared to meet my gaze

"Bigyan mo ako ng isang buong chocolate cake at paki lagyan naman ng 'Happy Anniversary ' " I smiled at him again.

Mukang natigilan siya sa narinig niya pero isinulat niya parin ang aking order pagkatapos nun ay binigay ko na ang aking card bago siya umalis.

It's been a year. A whole roller coaster ride year. After our graduation, I went to England to look and manage our business there. So now, I came back for a very important reason.

Tumunog ang wind chimes ng shop. Nang makitang si Marcus yun ay ngumiti ako ng matamis. My Engineer...

He's wearing a casual clothes, halatang galing sa trabaho. It's already 5 pm siguro ay naka out na siya. Ldr. Ganyan ang set up namin when Mommy and Daddy decided na ako ang ipunta sa England to manage our business. Pero sa loob ng isang taon napakarami nang nangyari.

Tumayo ako sa aking upuan at sinalubong siya ng isang mahigpit na yakap.

"I missed you" I whisper to him.

Mas humigpit naman ang kanyang yakap sakin.

"I love you" bulong niya. As I pulled off the hug iminuwestra ko sakanya na maupo kami. Buti nalang ay kaunti lang ang tao ngayon. Siguro dahil late na din.

Nilapag na ang kape na inorder ko, si Marcus naman ay nag order ng Juice para sa kanya.

Walang umiimik saamin. It feels kike he's so near yet so far.

Tinitigan ko lang siya, at habang tumatagal nararamdaman ko ang mga luhang nagbabadyang lumabas sa aking mata. Nag iwas ako ng tingin.

He's busy with his phone kaya di niya ako napansin sa gantong sitwasyon.

"Mam eto na po yung cake" sabi ni Ambrosio.

Nagkatinginan pa sila ni Marcus na tila ba nag uusap ang kanilang mga mata.

"Salamat" sabi ko

Pagtingin ni Marcus sa cake ay unti uti niya akong tinignan .

"Happy Anniversary baby" bati ko sakanya

Bumuka ang kanyang bibig tila ba may gustong sabihin pero di niya masabi.

Hinawakan ko ang kamay ko sa ilalim ng mesa, sinusubukang pigalan ang nararamdaman.

"Ma-Matilda--"

Umiling siya at bumuntomg hininga. Tinignan niya ako ng puno ng pagsusumamo at sakit ang kanyang mata.

"Happy Anniversary baby" bati niya pabalik. Grabe ang kalabog ng aking puso. Inalis ko ang singsing na nasa aking kamay. "Happy Anniversary pero--"

Pinutol ko siya sa pamamagitan ng paghawak bg kanyang kamay na nasa taas ng mesa at nilagay sa palad niya ang singsing na binigay niya sakin bago ako umalis.

Tumango ako.

"Pero kailangan ka ng anak mo" dugtong ko.

"Matilda I'm sorry" sabi niya at sinubukang hawakan ang aking kamay pero mabilis ko itong iniwas.

"Ang sabi mo...ako ang m-mahal mo" sabi ko at tuluyan ng bumagsak ang mga luha sa aking mata.

"Hindi ko sinasadya" bulong niya habang nakayuko.

Hindi ako umimik

"Oo inaamin ko, nagkamali ako pero tang ina" pigil niya sa sariling umiyak "ikaw ang mahal ko. Matilda, Ikaw ang mahal ko, hindi ko intensyon ang saktan ka. Lasing ako noong nangyari yon. Matilda please, I'm sorry"

I dried up my tears

"I was in pain when you left me too, but I have no choice but to be strong for us. Kasi ano lang naman yung isang taon diba? Pero nangungulila ako sa oras mo, sa presensya mo sa atensyon mo para sakin. Nahirapan din akong mag adjust Matilda --"

"At ako hindi?" panimula ko. "I was in England, nang namatay ang mommy. I was in England ng na rape si Maria. Hindi ako makauwi dahil hindi ko kayang iwan ang responsibilidad ko sa trabaho. Gustuhin ko mang umuwi ay di ko nagawa dahil pag umuwi ako b-baka di ko kayanin." humikbi ako "Nung bumagsak ang kumpanya namin kasalukuyan ang burol ni mommy, I trade everything para maka uwi. Pero hindi parin sapat ang lahat. I mourn and fight my battles alone."

Bumagsak ang panga ni Marcus sa narinig niya. Yes, I keep it for almost a year the things that happened in my family. Mommy was cremated but nobody knew about the rape case of Maria.

"Pero hindi yan ang gusto kong marinig" kumalma ako.

"Matilda I--"

"Sino?" tanong ko ng hindi siya tinitignan

Yumuko ulit siya at di nagsalita.

"Sino ang ina nung bata" tanong ko.

"Matilda--"

"Just answer me, please"

I almost beg for answer.

"Si sophia"

Pumikit ako ng mariin. The pain, again.

Walang sabi sabi. Tumayo ako.

"You are broke all your promises to me just to save a promise to her" tumango ako.

"I'm sorry if I'm not enough. I'm sorry if nagdusa ka nung nagkalayo tayo" sabi ko. "Promise me, iingatan mo siya. Pa-papasayahin mo siya. At m-mamahalin ng higit pa sa pagmamahal mo sa-kin" I said. Tumayo na na siya at lumapit sakin at niyakap ako ng mahigpit.

"Baby please, take me back." bulong niya.

How can I let go of someone that feels like home?

"Baby Im sorry, p-pwede namang sustentuhan k-ko nalang yung bata, baby, I promise to become better, I -"

I look at him and touched his face

"shhh" kumalas ako sa yakap niya "save your promises for her" I smiled.

Dali dali akong lumabas ng shop at sumakay ng sasakyan nag drive ako papuntang sementeryo at don ko iniyak lahat.

"Mommy, please, take me already. Pagod na p-pagod na ako" I cried at her tomb.

"I miss you" I whisper before I decided to go home and take a rest.

-----

HI STARLETS! Sorry for the long wait. Nagkasakit kasi ako and ang bagal ng internet. But anyways highways, bawi ako next week. Promise!!! Please keep supporting hihi I love you all😘

Trust me, I promise I'll make it worth it.