Matilda (Montemayor Series #1)

XXIV

Again

Tahimik na kaming kumain matapos ang mga palabas at mga speech mula sa sa batch namin at sa mga faculty and staff ng school.

Habang kumakain ay naramdaman ko nalang na may kamay na pumatong sa aking binti. It was no doubt, His hand. Di ko nalang ito pinansin at nagpatuloy sa pagkain.

"Baby, let's go to tagaytay" he whisper to my ears with a husky and low voice that sent shiever to my spine.

I look at him at halos magtama na ang aming mga ilong sa lapit niya. Nag iwas ako agad ng muka at umayos ng upo.

"W-why?"

Ngumisi siya at inalis ang kanyang kamay sa aking binti at inakbayan ako.

"Date" he simply said.

"W-wala bang maghahanap sayo?" I ask him, mahirap na ano.

"Tss. My son is on Sophia's care. Weekends lang umuuwi sakin" paliwanag niya.

Umiling ako at huminga ng malalim.

"Please, let's catch up baby. I miss you so much" bulong pa niya

"Fine. " i give up. Kailan ba ako nanalo sa mga pa baby niyang galaw? Hay.

Nilingon ko siya at grabe ang ngito ng kanyang bibig.

"Grabe, may mga inn na malapit jan, dun nalang sana makipag chukchakan" parinig ni Christa habang hinahalik halikan siya ni Christian sa pisngi.

Tinaasan ko siya ng kilay "Tigilan mo ako Christa Natasha , baka sapatusin kita jan ha" pagbabanta ko.

Humagikhik siya "Babe, look at your cousin. So sunget, kulang sa aruga at dilig" natatawang sumbong ni Christa kay Christian.

"Hayaan mo na yan, ganyan talaga kapag jowang jowa. Masungit" aniya at nagtawanan sila.

Unti unti kong naramdaman ang kamay ni Marcus na pumupulupot sa aking tiyan at likuran. He's hugging me sideways, ang kanyang baba ay nasa balikat ko.

"Ang kapal ng mga muka niyo. Lalo ka na Rodolfo Christian. " natawa ako sa pangalan niya. Ambaho.

Tumawa din si Marcus sa pangalan ni Christian.

"Ay ay! My dear alumni, magpa kasal muna bago makipag harutan ano? Para insure ang kinabukasan, mahirap na baka umuwi ng luhaan" pangangasar ng Emcee. Agad naman akong bumitaw kay Marcus at ganon din siya.

After a minute ay napagdesisyunan na naming umalis sa venue at magpunta na ng tagaytay.

"Baby, are you cold?" He ask while driving.

Nakahawak kasi ako sa aking braso dahil wala naman akong masabi ay nakatingin lang ako sa labas.

Umiling ako at ngumiti. He look at me and smile and look at the road. Nagpapamusic naman kami sa loob thank God. Im too tired and lazy to talk right now so I choose to keep quiet not until he talk to me.

"Are we together now? Hmm?" Deretsahan niyang tanong ng iliko niya sa isang magandang lugar ang sasakyan. Nakatanaw kami sa city lights. Katabi lang ng convinient store at iba pang establishments pero di gaanong malapit. Sapat lang yung layo para magkaroon ng privacy ang pupunta man sa lugar na to.

Huminga ako ng malalim. "May magagawa ba ako kung mahal parin kita?" sagot ko naman.

He smile "I love you"

"I love you too" I sincerely said.

Oh diba. Isang ngiti isang lambing , bibigay ako agad. I let my guards down once again.

"I'm sorry" he started, hinawakan niya ang kamay ko at doon na tumingin. Naka upo lang kami sa sasakyan, tila ba sinusukat at mas kinikilala pa namin ang isa't isa. "I was really drunk that night. I am so wasted. I am broken too because you don't communicate to me for almost a week. I almost loose my job that's why I went to that bar and got wasted." He pause and look at me. Ngumiti siya ngunit kita ko ang lungkot aa kanyang mata. "I need you too but you choose to leave me hanging alone. Nung gabing yon wala akong ibang inisip kundi kaligayahan at sarili ko lang, It should be right but hell it feels so wrong. Gusto ko lang sumaya pero bakit kailangan maging ganito?" Unti unti nang nababasag ang boses niya.

My tears started to fall. Yes, I never tell him about my Mom, I never tell him that I went to a therapy just to be okay again. Kasi ayoko ng maging pabigat sakanya at ayoko ng madagdagan ang sama ng loob niya. I choose to keep it all in me.

"Andun din pala si Sophia, nasa bar siya, nag iinom dahil may problema sa pamilya. Nagkayayaan kaming sumayaw at uminom, akala ko yun na yon. Pero laking gulat ko ng magising ako at nasa isang private room kami ng bar. I-I feel disgusted to myself. Ganon din siya. " he wipe my tears away. "Baby, Im sorry"

Yumuko ako at tumango. Nasaktan ko siya kaya niya nagawa yon.

"Hindi ako naniniwala nung u-una na anak ko yung dinadala n-niya, so I tried to convince her n-na magpa DNA kami but she refuse, kung magpapa DNA na din lang daw kami ay ipapa abort nalang niya ang bata d-dahil wala daw akong tiwala na akin yon. Im not heartless so tinigil ko ang balak kong magpa DNA. Kaya nakipag kasunduan nalang kami. " dagdag niya. "Baby, Mahal na mahal kita. This time babawi ako."

I cup his face and smile to him. "I'm sorry you need to go through all that pain alone. I'm sorry, sobrang pressured at stress din kasi ako that time" I lie. The truth is, nagpapagaling ako para sa akin, para saamin. Ayokong mamroblema pa siya sakin kaya mas pinili kong magpagaling without anyone's knowledge, except dad.

"Mamahalin kita ng buong buo. Tatanggapin ko lahat lahat para sayo. Kahit mahirap kahit masakit, kung ang kapalit nito ay ang pagmamahal mo kakayanin ko" sabi ko.

"Damn"bulong niya at pumikit "ang tanga ko para saktan ka noon." He murmur.I chuckle.

"It's okay, because you have me now."

"And I won't make the same mistake, ever, again" he said as he kiss me under the starry night in tagaytay.
---

FOLLOW AND VOTE PLEASE! 😘