ÇILGIN LİSE

Final

Gözlerimi açtığımda evde olup olmadığımı kontrol ettim. Evet burası benim odam ,yatak benim yatağım ama; ev neden bu kadar sessiz ...

Yataktan kalkıp odamın camını açıp dışarıya baktım. Cenaze falan da yoktu . Bu gün son günümdü . Arkamı dönüp yatağıma baktım, o yatakta son günüm duvardaki resimlerime doğru ilerledim, sizleri inşallah parçalamazlar Samet Abim ile olan duvardaki çizimin yanındaki mantıları söküp resimi yatağıma koydum bir kaç tane daha resmi mi alıp resim çantamın içine koydum. Odama son kez bakıp İnşallah döndüğümde aynı bulurum yada en azından odamı bulsam o bile yeter

Kahvaltı sofrası bir garipti bir gülüyoruz konuşuyoruz sonra sessizlik çöküyor bir garipti . Kapı zili sessizliğin bozdu kapıya bakmayı çok seven Selin masadan kalkıp koşarak kapıya gitti.

Babamın dedikleri doğruymuş dün Selin babamın evine gidip orda yalvarmış sonra babam onu buraya getirmiş Serdar Abim ile kavga etmişler Sokakta kalmasın diye burda kalacakmış bu kız o kadar yüzsüz ki böyle biz kovuyoruz o geliyor aynı top gibi atıyorsun geri geliyor .

Babam içeriye girdiğinde içimi garip bir duygu kapladı . Böyle garip bir şey aslında tam olarak ne hissettiğimi anlamıyorum hani bazen böyle ne mutlu ne üzgün hani onun ortasında bir duygu vardır şuan tam tarif edemediğim bir duygunun içindeyim burdan girmek istemiyorum ama babamı da çok seviyorum hem Zaten ev çok kalabalık en azından buse ablamlar benim odama geçerler böylece Sema teyze en azından kendini biraz daha hisseder çünkü günden güne daha kötüye gidiyordu . Annemin beni gönderme isteği ise ona bir şey olduğunda benim burda olmamamın daha iyi olacağı..

"Hazır mısın?"Babam bana mutlu bir gülümse sundu benim garip hissime karşılık o mutluydu diye bende gerektiğinde kullandigim sahte gülümsemeyi yüzüme kondurup "Her zaman hazırım!" Dedim sahte gülümsememi bozmadan ayağa kalkıp "Gidelim "Dedim içimden geçenlerin tam tersini söyliyorum aslında Hayır demek için içimde büyük bir savaş veriyorum ama belkide benim için böylesi daha iyi

Vedalaşma vakti geldiğinde ben onlara onlar bana bakıyordu . Ilk vedalaşan

"Ayy.. Zeynepcım biz seninle çok anlaşamasakta yine de iyi kızdın be "Dedi . Selin sahte bir üzgünlükle ahtopot gibi sarıldı. Karşılık vermeden bekledim . Sonra geri çekilip "Çantan bavulun nerde indirmene yardım edeyim "Dedi.

Serdar Abim Selin"i kolundan geçip yanına çekti "Kapa çeneni sen! "Dedi . Kimse bir adım atmıyor ben ise robot gibi dikiliyordum . Semih Abim alamsak bir sesle ...

"Seni özleyeceğim aklıma gelmezdi . Uyuyan Balık "Dedi.Bana öyle içten sarılmıştıki aynı şekilde bende ona sarıldım gözümden düşen bie damla yaş onun üstüne damladı . Geri çekildiğinde "Iyy .. bir de ağlıyor üstüme sülüklerin düşecek "Dedi güldü

Onun omuzuna doğru vurup "Sen sanki ağlamıyorsun . Yalancı!" Bu sefer ben ona doğru adım attım ve onu bir ahtapot gibi sardım. Ondan ayrılıp evin en sert en kaba erkeği beni en çok dövüp ağlatan erkeğine doğru adım attım "Benden kurtuluyorsun artık "Dedim

"Sonunda dualarım kabul oldu "Beni sarmaladı ne kadar kabada olsa onunda içinde bir yerlerde bir duygusallık vardı . Benden ayrılıp alnımdan öptü "Sana ne kadar çok kızsamda hayatımda en değer verdiğim kişi sensin " Duyduğum itirafla içimde bir yerlerde ona karşı olan kinim eridi resmen Selin araya gircek gibi bir atak yaptığında Sedar Abim onu durdurdu . " Sakın !"

Sıra benim için zor olan ilk vedaya geldi . Aslında veda değildi çünkü o ne olursa olsun benim hep canımda sadece bir telefon kadar uzağımda olacaktı ...

Ben adım atmadan o bir adım attı "Bizim vedalaşmamıza gerek yok zaten ama madem vedalaşıyoruz . Kendine dikkat et " Samet Abim cümlesini bitirmesi ile ona sarılıp ağlamaya başlamam bir oldu . " Zeynep!" Saçlarımı okşamaya başladığında ona daha sıkı sarıldım "Ben hep gelicem Abicim üzülme  hem-" Benim hıçkırıklarla ağlamam  ile bana daha sıkı sarılıp   Amacı  beni sakinleştirmekti ama  saçlarımda  hisettim  ıslaklık   ve duyduğum  ağlama sesleri  onların da benden farklı olmadığını gösteriyordu.