Karanlık Elementler Serisi || Ateş'in Kızı / TAMAMLANDI / DÜZENLENECEK

18. Bölüm : Beni Bul...

Karanlık Canavarların olduğu boyuta Karanlık Boyut ismini vermişti, Temsilciler. Bana fark etmezdi. İstedikleri ismi verebilirlerdi.

Karanlık Boyuta çekildiğimiz zaman ilk kez bize saldırı gerçekleşmedi. Boyut tamamen sessizliğe gömülmüştü.

Bir şeyler yanlıştı. Bir şeyler çok yanlıştı.

Sırt sırta verip bir yuvarlak oluşturduk. Yeni halimi görseler de şimdilik susmayı tercih etmişlerdi.

Onlarla konuşmam gerekiyordu ama şu anda vakti değildi. Bir şeyleri gizlemeyi kesmeleri lazımdı.

-Sanki sen gizlemiyorsun.

Dedi Anka zihnime. Gözlerimi devirdim.

-İyi ki sen bu boyuta gelemiyorsun, Anka. Buradayken senden kurtuluyorum.

Gözlerini devirdiğini hissettim. O buraya gelemiyordu ama ruhlarımız bağlı olduğu için zihnime konuşabiliyordu. Tabii bende onun zihnine konuşabiliyordum.

Sonra bakışlarım sanki yerini biliyormuş gibi onunla buluştu. Kırmızı irisleri karanlıkta parlıyordu. Yalnızca bir silüet gibiydi.

Evren'in gittiğin günden sonraki gün buraya geldiğimiz zaman görmüştüm ilk kez. Bir daha da göremedim zaten.

Adımı söylemişti. Soğuktu. Bir ceset kadar soğuk olduğunu hatırlıyorum. Oysa ona yaklaşamamıştım bile. Ve kötülük... Kötülüğünü hissetmiştim.

"Kimsin sen?"

Dedim ona doğru. Temsilciler seslendiğim noktaya baktılar.

"Orada bir şey yok, Atlas."

Dedi Deniz endişeyle. Kafamı iki yana salladım. Bakışlarımı kırmızı gözlü silüetten ayırmadan konuştum.

"Şu kırmızı gözlü şeyi görmüyor musunuz siz şimdi?"

"Biz bir şey görmüyoruz, Atlas."

Dedi Jason. Kaşlarım çatıldı. O sırada Anka'nın sesi zihnimde yankılandı.

-Ben görebiliyorum.

"Anka görebiliyormuş."

Dedim çatık kaşlarım gevşerken. Kırmızı gözlü silüet konuştu.

"Atlas..."

Tıpkı o günki gibi yalnızca ismimi söylüyordu. Başka bir şey demiyordu.

"Evet adım bu ama sen nesin?"

Temsilcilerin bana garip garip baktığının farkındaydım ama şu anda onlar dert edeceğim son konu bile olamazdı.

"Atlas..."

Sinirle ayağımı yere vurdum.

"Tamam anladık, Atlas! Adım bu, evet! Başka bir şeyler söyle, lanet olası!"

"Beni bul..."

Dediğinde tek kaşım havalandı. Beni bul, ne demek ya?

"Anlamadım. Sen kimsin ki?"

Dedim kafamın karıştığı belli olan sesimle.

"Ben aradığın kişiyim."

Gözlerim kocaman açıldı. Aradığım kişi... Biyolojik babamdı.

"S-sen ciddi misin?"

O an şaşkınlıktan kekelemiştim. Ona doğru bir adım attım. Ama yok oldu.