Karanlık Elementler Serisi || Ateş'in Kızı / TAMAMLANDI / DÜZENLENECEK

17. Bölüm : Henüz

Hayatım klavye başında geçmişti benim. Bir şeyleri hacklemeyi ve kendimce hak eden insanlarla kedinin fareyle oynadığı gibi oynamayı severdim.

Evren benim gibi olmamıştı asla. O hep daha sosyal ve daha çok sevilen çocuktu.

Ben asosyalın tekiydim ama inek sayılmazdım. Gamer, hacker... Benim olayım buydu.

Evren... İkizdik ama birbirimize benzemezdik. Biz birbirimizin zıttıydık. Biz birbirimizi tamamlardık.

Evren'in arkadaşları vardı. Benim Evren'im vardı. İnsanları sevmezdim. Dolaylı yoldan da olsa Evren'in sevgilisini öldürdüğümden beri...

Abim ikimizi de çok severdi ama herkes gibi o da en iyi Evren ile anlaşırdı. Hayır, ikizimi asla kıskanmıyorum.

Yaşaması gereken Evren'di, ben değil. Her zaman en iyi olan Evren'di. İyiler hep kazanmaz mıydı? O zaman Evren neden ölü ve ben neden hayattayım?

İyi biri olmamıştım hiçbir zaman. İnsanlara zarar vermeyi severdim bir kere. Yanlıştı, evet ama bu beni  engelleyen bir şey değildi.

Adalete inanmazdım. Asla inanmadım. Bu yüzden hep kendi adaletime göre karar verirdim. Ve benim adaletim acımasızdı.

Bir kişiye hak ettiği cezayı vermeniz onu durdurur muydu? Sanmıyorum. Ben iki kat gerekirse üç kat ceza verirdim. Bir daha yapmaya cesaret edemesin diye...

Yanlış ya da doğru... Söyler misiniz bu kimin umrunda?

Evren burada olsaydı belki de bunların hiçbiri olmazdı. Ben böyle biri olmazdım.

Hani sonsuza dek ve hep beraberdi, Evren?

Parmaklarımın arasında yılan gibi kıvrılan mavi alevlerime baktım. Anka'm geldiğinden beri güçlerim son derece dengeliydi.

Güçlerim dediğim normal alevlerim ve mavi alevlerim olmak üzere iki tanecik. Öyle çok değil yani.

-Ne düşünüyorsun?

Dedi Anka zihnime.

"Hiç."

Dedim tekdüze bir sesle.

"Hiçbir şey..."

3 gün önce biz konuşamadan okul alarm durumuna geçmişti. Anladığım kadarıyla artık boyut kapısında gerçekten büyük bir yırtık vardı.

1 gece... Yalnızca 1 gece yüzünden şu anda yalnızca element kullanıcıları değil insanlar da tehlikedeydi.

Her gün 25. Saatte zaman hepsi için donuyor yalnızca biz Temsilciler kalıyorduk. Ve diğerlerini korumak gitgide zorlaşıyordu.

Orada burada donan kişileri korumak hiçte kolay değildi ve biri ölürse tek suçlu biz olurduk.

En azından şimdilik Karanlık Canavarlar buradan dışarı çıkmıyordu. Çünkü müdür George Bestin bir şeyler yapıp etrafa bir tür kalkan çekmişti.

Ne yaptığını bilmiyordum. Tek bildiğim kalkanda tüm elementlerin renkleri olduğuydu. Bilmeyen yalnızca ben değildim. Kimse bilmiyordu.

Derin bir nefes aldım ve odamdan çıktım. 2 gün önce müdürden izin alıp evime gelmiştim. Zaten 25. Saatte hepimiz boyuttaki aynı noktaya çekiliyorduk. Bu yüzden izin vermişti.

Odamda -odamızda- iki yatak vardı. Biri benim, biri Evren'in...

O odada tek başıma nefes alamıyordum. Her yerde Evren ile bir anımız ve ondan bir iz vardı.