Karanlık Elementler Serisi || Ateş'in Kızı / TAMAMLANDI / DÜZENLENECEK

5. Bölüm : İntikam

Nasıl bir eğitim olacaktı? Evren'e ne olacaktı? Lanet olası karanlık yaratıklar ne olacaktı? Ölen su temsilcisi ne olacaktı? Ayrıca kendi elementimizin temsilcisi ile olmak zorunda mıydık?

Ne bok yiyecektirm acaba?

"Ne eğitimi?"

"Hızlandırılmış ateş kontrol eğitimi, tabii ki!"

Dedi toprak çocuk. Ağır ağır başım ile onayladım. Bunu hiç sevmemiştim. Hem de hiç...

"Hadi gidelim."

Dedi ateş temsilcisi. Tek kaşımı kaldırıp ona baktım.

"Nereye?"

"Eğitime?"

Dedi kaşlarını çatarak.

"Evren?"

Onu bırakıp gideceğimi düşünüyorsa yanılıyordu.

"Ben iyiyim ikiz. Git sen."

Bunu söylerken bile nefes nefese kalması haricinde hiçbir sorun yoktu. Ona kısa ama endişeli bir bakış attım. Bunu anlamış gibi tekrar konuştu.

"Gerçekten iyiyim, Atlas."

Gözlerimi abime çevirdim.

"Tamam. Sorun çıkarsa haberin olur."

Dedi sakince onu başımla onayladım ve ateş temsilcisinin peşine takındım. Revir benzeri yerden çıkıp tekrar ana Element binasına giderken hızlı yürüyordu. Sanki yetişmesi gereken bir yer var gibiydi.

Ateş katına çıkana kadar tek kelime etmedi. Ateş katına gelince antrenman alanına geçtik. İşte o anda ağzım açık kaldı.

"Vay canına!"

Dedim hayretle. Burası harikaydı! Çeşit çeşit silahlar ve mankenler vardı. Hepsinin ateşe dayanıklı maddeden yapıldığı belliydi.

"Çok güzel değil mi? Hepsi özel olarak üretildi."

Dedi ve ardından şaheseri ile gurur duyan bir sanatçı edası ile gülümsedi. Hayır, gülümsemesine hayran falan kalmadım. Çünkü umrumda değildi.

"Ateşin çok farklı özellikleri vardır. Ama sana her şeyi bir anda gösteremem. İlk önce ateşi içinde hissetmen gerek."

Alayla güldüm.

"Ne yani? Meditasyon mu yapacağız?"

Bu sefer o güldü.

"Wattpad'de fazla mı takılıyorsun? Hayır, meditasyon falan yok. Ateşin aslı öfkeden gelir. Seni bayağı bir öfkelendireceğim."

Gözlerimi devirdim.

"Beni öfkelendiremezsin."

Dedim rahatlıkla. Tamam arada parlardım ama asla kendimi aleve verecek kadar öfkelenemezdim. Çünkü bunun için geçerli bir sebebim olmazdı.

"Öyle mi?"

Dedi alayla gülerek. Başım ile onayladım. O sırada içeri Evren, abim, ev arkadaşlarım ve diğer temsilciler girdi. Kaşlarımı çatarak Evren'e baktım.

"Ne işin var senin burada!? Dinlenmen gerek! Ya sana bir şey olursa!?"

Dedim hafif kızarak. 'Ben masumum dercesine' ellerini kaldırdı.

"Seni kızdırmak gerekiyormuş. Ateşin öyle ortaya çıkarmış. Eh, seni benden iyi kimse tanıyamaz."

Gözlerimi devirdim.