Uyuşmuş bir beden, yere serpilmiş ezilmiş bir vücut. Nerede olduğunu anlamaya çalışan bir çift el...
26 yaşındaki Yoon, iş yerinin 1. yılına özel düzenlediği içkili partisinde bir anda tanımadığı biri tarafından kaçırılıyor yoksa tanıdığı biri mi?
...
Yoon artık birisinin onu kurtarmasını beklemek yerine, "bu yerden kendi başıma nasıl kurtulabilirim", diye düşünüyordu. Pencerelerin az olduğu bir yerdeydi. Adamın odasındaki pencere de artık imkansızdı. Tek çıkışı çaprazındaki kapıydı. Kimse onu duyamıyorsa...
Büyük olasılıkla terk edilmiş bir binada olabilirim.
Yoon derin nefes verip arkasına döndü.
Yine o aptal resmini yapıyor, en ürpertici tarafı ise bana bakmadan resmi çizmesiydi... Onu anlamıyorum, benden ne istiyor? Onu hatırlasam eline ne geçecek? Bu kadar çok kendisini hatırlamamı isteyen ama bunu yardım etmeden zorla yapan birisi...
"Hey, kaç yaşındasın?"
Adam beklenmedik soru karşısında sadece fırçasını hareket ettirmeden bileğini havada tuttu ama çok geçmeden cevap vermeden boyamaya devam etti.
"Büyük olasılıkla benimle aynı üniversiteye gittin, bu atlet... Oradan olmalı."
Adam fırçayı tutuşunu değiştirdi, soluklarında bir farklılık yoktu.
"Kazadan önce ya arkadaştık..."
Yoon, adamı gözlemliyordu ama çok iyi gizleyen birisiydi.
"...ya da düşman. Bana göre... arkadaştan öte..?"
Adam, bir anlık boşluğuna gelerek fırçayı düşürdü. Yoon cevabını almıştı; onda farklı bir yere sahip olduğunu anladı.
"Hey, senden bir şey isteyeceğim... Kabul etmezsen ölüşümü izleyeceksin. Seni hatırlamaya da daha fazla uğraşamam."
Adam merakını yenemeyip sandalyeden kalktığı gibi bölmeden çıktı. Yoon'un direk karşısında durdu. Kendinden emin bakışlarla onu süzdü. İsteğini merak ediyordu ama bu kabul edebileceği anlamına gelmiyordu.
Yoon derin bir nefes aldı,
bu isteğimi kabul ederse...
"Beni bir süreliğine dışarı çıkarır mısın?"
"......"
Adam hayal kırıklığına uğrar gibi tekrar arkasına dönünce Yoon bağırarak,
"Sadece öylesine dışarı değil! Çatı katına!"
Adam bir anda dona kalmıştı.
O hatırlamaya mı başladı...?
Yoon kendinden emindi.
Ne zamandır bu odanın içindeyim bilmiyorum ama sanki burada daha önce de bulunmuşum hissinin kaynağını bulmalıyım.
Adam küçük bir elektriklenme hissetmişti. Elini göğsünün üstüne dokundurup hızlıca geri çekti. Kendimi kandırıyor olabilirim, bir planı olabilir.
"Peki."
Kabul mu etti o? Kabul etti! Bu fırsatı değerlendirmeliyim!
------**yıl önce------
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
