321.Gün

35.GÜN

Yoon geriye ufak adımlar atmaya başladığı an adam ona doğru koşmaya başlamıştı.

"YOON!"

Yüksekten korkan biri,

nasıl tereddüt etmeden kendini aşağıya bırakmak ister...?!

Adam, Yoon'un atacağını diğer adım boşluğa gelmeden bileğini tuttuğu gibi kendine aniden çekmişti. Yoon gözlerini açtığında adamın üstüne düştü.

Adam onu belinden kendine sıkıca bastırdı. Kalbi yerinden çıkacak gibi atıyordu.

Bu durumda benim atması gerekmez miydi? O neden bu kadar korktu? Yoksa çoktan aşağıya düşüp öldüm mü...?

"Napıyorsun ha! Napıyorsun sen?!"

Ne mi yapıyorum...? Bu ses de neydi? Titriyordu.

Düşmemden mi korkmuştu?

Yoon ellerini onunla yapışık göğsüyle arasına itmek için koysa da, eli de adamın yarattığı baskıyla arada kalmıştı. Onu sımsıkı tutuyordu. Hareket etmeyi geçti, nefes bile zor almaya başlamıştı.

"Bıraksana beni!"

"Hayır bırakmıcam."

"Sıkma beni o zaman bu kadar! Zor nefes alıyorum."

"Bunu saniyeler önce kendini düşünmeden aşağı atacak biri mi söylüyor?"

"Senin elinde boğularak ölmektense aşağıya atlamayı tercih ederim."

Adam dişlerini sıkarak Yoon'un kafasını göğsüne bastırdı.

"Kal öyle."

"...."

Adam sakinleşene kadar Yoon'a sarılmıştı ve hareket etmeden onu göğsünün üstüne sabitlemişti.

"Atlamak için mi buraya gelmek istedin?"

Yoon ne desem değişmeyecek düşüncesiyle,

"Evet", dedi.

Adam gözlerini sıkıca yumdu ve kafasını geriye attı. Yoon'u sıkan kolları gevşedi ama hala onu sabit tutuyordu.

"Ben..."

Yoon yine de kendine hakim olamayıp söylemişti.

"...burada daha önce bulunmuştum, hatırlıyorum."

Adam gözlerini açtı.

"Başka ne hatırlıyorsun?"

"Birisi..."

Adam aniden Yoon'un altından kalkıp oturur pozisyonda karşılıklı durdular. Yoon yaptığı hareketlerden anlamıştı,

onunla daha önce burada bulunmuş olmalıyım. Kalbi düşmemden korktuğu için küt küt attığına göre...

"Birisi beni daha önce de bu durumdan kurtardı", demesiyle adamın ağzı aralıklaştı.

Bunu hatırlıyorsa, o zaman...

Yoon aniden adamın iki yanağını da avucunun içine alıp ona direk bakmasından tam on ikiden vurduğunu anladı.

Peki nasıl devam ettireceğim...? Şimdiye kadar hepsi tahmindi... Lanet olsun, hatırlamamam en tuhaf yanı!

"Kim olduğunu hatırlıyor musun?"

Besbelli sen olduğun aşikar ama bunu sana söylersem anılarımı geri kazandığımı sanacaksın. Sonra peki...? Sonra nasıl bir tepki göstereceksin?