BİR İYİLİK YAP | bxb

Onsekiz💫

15.02.2021

***

Yusuf sabah yine yoğun bir sıcaklık ile uyandı. Kafasını çevirmeye çalışıyordu ancak boynuna gömülen kafa ile bu pek mümkün değildi.

Hafifçe doğrulmaya çalıştı. Neyse ki Atilla gerinip kollarını serbest bırakmıştı. Yatakta oturur pozisyona gelip ağrıyan başını ovdu. Dün o içkileri içerken aklı neredeydi?

Oflayıp ayağa kalktı. Banyoya gidip soğuk suyu yüzüne çarpınca biraz olsun kendine gelmişti. Yüzünü kurulayıp içeriye girdiğinde Atilla'nın hâlâ uyuyor olduğunu gördü. Bir süre uyuyan yüzüne baktığında, dün olanların görüntüsü gelmişti gözünün önüne.

Onu öpmüştü... Ellerini dudaklarına getirdi. Acaba hatırlıyor muydu? Yoksa o da içkinin verdiği cesaretle mi yapmıştı?

O düşüncelere dalmışken Atilla gerinip yavaşça göz kapaklarını araladı. Bir süre ayakta dikilen çocuğa baktı. Yüzünü geniş bir gülümseme kaplarken hafifçe çatallaşmış sesi ile: ''Günaydın.'' dedi.

''Günaydın.'' Sesi ister istemez titrek çıkmıştı Yusuf'un. Atilla doğrulurken, Yusuf hızla kapıya gitti. ''Nereye?'' Kaşlarını çatmış sorgular bir bakış atan genç adama baktı. ''Kahvaltıya.'' Atilla kaşlarını kaldırıp kısa bir an kendine gelmeye çalıştı. Kafasını iki yana sallayıp gözlerini ovdu. ''He... Tamam.'' Yusuf daha fazla bir şey söylemeden aşağıya indi.

Atilla bir süre kapıyla bakıştı. ''Hatırlamıyor mu acaba?'' Eğer öyleyse bu iyi değildi. Belki de hatırlıyor ancak pişmanlık duyuyor olabilirdi. Bu daha kötüydü...

**

Yusuf kahvaltısını ederken merdivenlerden Atilla indi. Saçları hafif nemliydi. Yanına oturup herkese ''Günaydın.'' deyip kahvesinden bir yudum aldı. Yusuf'un burnuna gelen yoğun koku başını döndürüyordu.

Dikkatini başka bir yere vermek için tabağına döndü. Oynadığı yumurtadan son parçayı alıp kenara bıraktı çatalını. Midesi bulanıyordu. Belki bir soda iyi gelebilirdi. Ya da baş ağırsını geçirecek bir ağrı kesici.

Başını ovarken Atilla'nın bakışları ona çevrildi. ''Başın mı ağrıyor.''

''Biraz.''

''Yemekten sonra ağrı kesici al.'' Yusuf kafasını sallayıp ayağa kalktı. ''Hepinize afiyet olsun.'' Bahçeye ilerleyip sandalyelerden birine oturdu. Temiz havayı içine çekerken olanları düşündü.

Bir yanı ona neden öptüğünü sormak istiyordu. Diğer yanı ise sorarsa alacağı tepkiden korkuyordu.

Derin bir nefes alıp gözlerini kapattı. Arkasına yaslandığında adım seslerini duydu. Gözlerini açmadan bir süre bekledi. Bir süre sonra başına konan öpücükle yerinden sıçradı.

Kafasını çevirip gelene baktığında Atilla'nın kendisine sırıttığını gördü. Yanına oturup, elindeki bir bardak suyu ve ilacı bırakıp yüzüne bakmaya başladı. Yusuf hâlâ şaşkınlıkla bakarken ilacı işaret etti. ''İçsene.''

''He...'' İlacı alıp ağzına attı. Suyu içip masaya bıraktı. ''Teşekkür ederim.''

İkili bir süre sessizlik içinde bekledi. Atilla yüzüne bakıp gözlerini ayırmazken Yusuf itinayla ondan tarafa bakmaktan kaçınıyordu. ''Yusuf konuşalım mı?''

''Ne konuşacağız?'' Gerçi nedenini biliyordu ama korkuyordu. ''Dün gece...'' Yusuf korkuyla yutkundu. ''Şey.. Ben ablamı arayacaktım. Şimdi aklıma geldi. Görüşürüz.'' Hızla ayağa kalkmasıyla afallayan genç adam peşinden içeriye girdi.