BİR İYİLİK YAP | bxb

İki💫

06.01.2021

***

Yusuf akşam eve gittiğinde yine evin kalabalık olduğunu gördü. Diğer köyden tanıdıkları gelmişti. İçeriye girip eşyalarını kenara koydu. Sancısı vardı biraz. Direkt banyoya yürüdü. Ama öncesinde ablasından bez istemeliydi. 

''Abla.'' Melike yanına gelip güzel yüzünü avuçladı. ''Ne oldu? Solgunsun yine.''

''İyiyim bir şeyim yok. Şey bez verecek misin?'' Yusuf'a gülümseyip kolundan çekti. Odaya girip çantasından ped çıkardı. ''Bugün aldım.'' 

''Anam para mı verdi?''

''Babamdan istedim. İhtiyacım var dedim.'' Bir paketi eline tutuşturdu. ''Hadi git banyoya. Sonra üstünü değiştir mutfağa gel yemeğini vereyim.'' Yusuf gülümseyerek kafasını salladı. Banyoya girip işini hallettikten sonra mutfağa girdi.

Annesi vardı. Gülümseyip sofraya oturdu. Annesi ona sinirle baktı. ''Ne gülüyon mahallede ki deli gibi'' Mahallede bir abi vardı. Her şeye sırıtırdı. Onun gibi mi görünüyordu yani?

''Gülmek suç mu?'' Annesi sinirle bakıp tabağı önüne koydu. ''Zıkkımlan hadi. Sonra odana git gelme içeriye'' Annesi bir gülmeye bile gelemiyordu. Kalbini kırmaya hazır bekliyordu sanki. Yusuf dolmaya başlayan gözlerini umursamamaya çalışıp yemeğini kaşıkladı.

**

Bahçelerine çıkıp hayvanların suyunu değiştirip içeriye girdi. Mutfaktan gelen seslerle yerinde durdu. ''Ana istemiyorum dedim.''

''Sus kız. Sana soran oldu mu? Evleneceksin Hüseyin'le'' Yusuf'un kalbi sıkışmıştı. Hüseyin, dün akşam geldikleri tanıdıklarının oğluydu. Uzakta oturuyorlardı. Ve ablası giderse aralarına çok uzun bir mesafe girecekti. Yusuf nasıl dayanırdı buna..?

Adımlarını mutfağa yönlendirip dolaptan bir bardak su aldı. İkili ona baktı. Ablasına gözlerini diktiğinde, genç kız gözlerini kaçırıp içeriye girdi.

''Ana... Ablam evleniyor mu?''

''İnşallah. Sen de şu okulunu bitir, sıra sana gelecek. Belki düzelirsin.'' Hastalığından bahsediyordu. Evlenince ne değişecekti. Adet olması mı kesilecek? Ya da rahmimi kaybolacaktı. Onun isteği dışında olan bir şeyde neden bu kadar üstüne geliyordu annesi?

İç çekip omuzlarını düşürdü. Odaya girip pencerenin önünde oturan ablasının yanına ilerledi. Divana oturmuş, sırtını yasladığı yastığa kolunu dayamıştı. Çenesini eline yaslayıp  iç çekerek düşünceli bir halde dışarıyı izliyordu.

''Abla.'' Yanına ilerleyip dibinde oturdu. Genç kız hafifçe irkilmişti. Yusuf'u görünce gülümseyip yanına çekti. Başını dizlerine koyup rahat bir pozisyona gelmeye çalıştı. Melike saçlarını okşarken, Yusuf dokunuşlarıyla mayışmaya başlamıştı.

''Abla evlenecek misin?'' Ablası sıkıntıyla iç çekti. Genzi yanmış, gözleri dolmuştu. Derin bir nefes alırken boğazı acımıştı. Kendini sıkmayı bırakıp gözyaşlarını akıtmaya başlarken, Yusuf yerinden doğrulup ablasının göğsüne dayadı kafasını. Kollarını beline sardı. ''Abla bırakma beni'' Melike gözyaşları arasından derin nefesler almaya çalışıp kollarını doladı kardeşine.

Nefesi daralıyor, kalbi sıkışıyordu. O olmasa kim bakacaktı bu küçük meleğe. Dayanamazdı ki. Bir tek ablası yanındaydı. Kimden isteyecekti ihtiyaçlarını. İçine kapanıktı. Annesinden de destek görmüyor aksine nefret görüyordu. Kim yardımcı olacaktı ona..

''Abla ne olur.'' Yusuf sarsılarak ağlarken Melike'nin ağzından bir hıçkırık koptu. Saçlarının üstünü öperken Yusuf mümkünmüş gibi daha sıkı sardı kollarını.