BİR İYİLİK YAP | bxb

Ondört💫

28.01.2021

***

Bölümü yazarken bu şarkıyı dinledim. Nakarat tam bizimkiler yaa.. :D

Medya: Yusuf

Yusuf bahçedeki küçük kedi ile oynarken içeridekiler yeni iş için toplantı yapıyorlardı. Buraya geldiklerinden beri bir yere gitmemişlerdi. Acaba uzun sürüyor muydu? Evde tek başına kalma ihtimali var mıydı?

Kedi kulaklarını dikip bahçenin uç kısmına baktı. Bir şey dikkatini çekmişti. Hızla koştuğunda Yusuf ardından gülümseyerek baktı.

Ayağa kalkıp içeriye adımladı. Gitme vakti gelmişti. Toplantı devam ediyor olabilirdi. Bu nedenle sessizce merdivenlerden çıkacaktı.

''Yusuf! gel bakalım buraya'' Kamil onu çağırdığında arkasını dönüp ona bakan ekipte gezdirdi gözlerini. Yavaşça yanlarına ilerledi. Kamil onun omuzunu sıkıp: ''Yarın evde kimse olmayacak. Tek başına kalabilir misin evde?'' diye sordu.

Yusuf korkuyla baktı. Bu koca evde, dağ başında yalnız kalacaktı. ''T-tek başıma?''

''Yok.. Dağdaki kurtları da çağırırsın beraber takılırsınız.'' Caner sırıtınca, Ecem de ona güldü. ''Espri yeteneğin gün geçtikçe kötüleşiyor kardeşim.'' dedi Görkem. Caner sırıtıp dil çıkardı. Görkem gülüp kafasını iki yana salladı.

''Abi, Yusuf'u da alalım. Tek başına kalamaz evde'' Atilla konuşunca Kamil sinirle göz devirdi. ''Başımıza ne geleceğini bilmiyoruz. Çocuğu peşimizden sürüklemek doğru mu sence?'' Bu, sormak için değil de gerçekleri görmesi için konulan bir soru ekiydi.

''Bara gidecek olan biziz. O sizinle arabada kalır'' Atilla'nın önerisiyle kısa bir an düşündü. Kendisine beklentiyle bakan çocuğa çevirdi bakışları. ''İyi tamam'' Atilla sırıtıp Yusuf'u kendine çekti. Başına bir öpücük kondurduğunda yine aynı şekilde gerilmişti genç çocuk.

Rahatsızca geri çekilince Atilla onu bırakıp arkadaşlarına döndü. Salak gibi temas bağımlısı olmuştu iyice. Ya sarılıyor ya da küçük öpücükler konduruyordu. Diğerleri kardeşi gibi gördüğü için alışmışlardı ama Yusuf hâlâ çekiniyordu.

Artık ona yaklaşmamayı aklına not etti. O pis tacizci gibi görmesini istemiyordu. Tamam onun gibi olamazdı. Ki zaten Yusuf da öyle bir rahatsızlık sezmemişti. Yine de ona karşı olan davranışlarında her zaman 2 kez düşünmeye başlamıştı.

Kimse için bu kadar uğraşmamıştı. Ki, Kamil abisi dışında kimsede onunla bu kadar ilgilenmiyordu. Yusuf'a olan sahiplenici davranışlar istem dışı olmuştu. Nedense bundan rahatsız olmuyordu. Hatta birine bağlanmaya başlamak sandığının aksine onu daha iyi hissettiriyordu.

Karar verilip hazırlıklara başlandı. Hep beraber yola çıktılar. Arabada, Kamil onlara ne yapacaklarını anlatmaya başladı. 

''Hedefimiz fotoğrafta gördüğünüz adam. Kendisi ayyaş, uçkuru peşinde koşan züppenin teki'' dedi fotoğrafı göstererek. Diğerleri kıkırdarken o konuşmaya devam etti. ''Ancak babası ona güveniyor olmalı ki, hala önemli bilgileri ona da aktarıyor. Telefonunda sakladığını düşünüyoruz. Görkem uzaktan bağlantı yapamadı. Bunun olacağını bildikleri için iyi bir sistemle korunuyor''

Atilla bakıp: ''Sen adama yanaşıp bilgileri alacaksın.'' Atilla kaşlarını çatıp geriye yaslandı. ''Abi yönelimim belli ama-''

''Salak! Adamın koynuna gir mi dedim! Gidip arkadaş olacaksın'' Diğerleri kahkaha atarken Atilla homurdanıp göz devirdi. ''Tamam''