BİR İYİLİK YAP | bxb

Yirmi💫

20.02.2021

***

Medya: Yusuf

''Buraya 2 koyduğunda, ve bu ikisini çarptığında sonucu buluyorsun. Anladın mı?'' Test kitabına bakıp belli belirsiz kafasını salladı. ''O zaman şimdi sen yap.''

Yusuf eline kalemi alıp derin bir nefes aldı. Normalde matematik dersi iyiydi ancak iyi bir bölüm için bütün konulara hakim olmalıydı. Geldiği yerde iyi bir Anadolu lisesine gitmişti ancak ne kadar iyi olsa da yeterli eğitimi vermemişti.

Bu sene sınava giremeyecekti. Zaten iyi bir puan yapamayabilirdi. Atilla ve Görkem onu çalıştırmayı teklif ettiklerinde kabul etmişti. Ama şu an 5 kere silip çözmeye çalıştığı soru yüzünden okulu bir daha gözden geçirdi.

''Anlamadığın bir yer olmadığına emin misin?'' Oflayıp kalemi fırlattı. ''Nasıl bu kadar iyi yapıyorsun. Ben hiçbir şey anlamıyorum.''

Atilla derin bir nefes alıp arkasına yaslandı. Öyle inek bir öğrenci değildi. Ancak matematiği her zaman iyi olmuştu. Biraz fen bilimleri kasıp iyi bir puan almıştı. Yusuf'un ise -maalesef ki- Allah vergisi bir yeteneği yoktu.

Dakikalardır uğraştığı soru yüzünden başı ağrımıştı. Gözlerini kapatıp başını ovduğu sırada Atilla sandalyesini yaklaştırmış, başını eğip omuzuna bir öpücük kondurmuştu. Bugün aşırı sıcak olduğu için sıfır kollu bir tişört giyinmişti.

Yusuf, omuzunda hissettiği dudaklar ile gözlerini açıp kendisini izleyen mavilere dikti gözlerini. ''İstersen ara verelim.''

''Kafamı dağıtmam lazım.'' Dudaklarını büzdüğünde Atilla'nın bakışları oraya kaydı. ''Belki biraz uyumak iyi gelebilir. Erken uyandın bugün.'' Fazla yakınlıktan dolayı ilk anda odaklanamamıştı. Sonrasında kafasını sallayınca, Atilla yaklaşıp burnunun ucuna öpücük kondurdu.

''Hadi gel.'' Elinden tutup odaya gideceği esnada diğerleri içeriye giriyordu. ''Nereye?'' Caner'in sorusuyla adımlarını durdurup ona baktı. ''Uyumaya.'' Caner'in imalı gülümsemesi ile kaşlarını çatan Atilla, peşinde ayağına tekme atmasıyla Caner yere düşmüştü.

''Şerefsiz!''

''Memnun oldum bende Atilla.'' Caner homurdanırken Atilla kahkaha atıp merdivenlere yöneldi. Yusuf ise başı önde utançla takip etti onu. ''Tahmin ettiğim şeyi mi ima etti o.''

''Evet sevişeceğimizi düşündü.'' Yusuf bu adar açık konuşması ile kısa bir şok yaşayıp sendelemişti. Atilla fark edip belinden destek verdi. Yüzünün kızardığını gördüğünde dudaklarını ısırıp gülüşünü saklamaya çalıştı. ''İyisin değil mi?''

''İ-iyim iyi...'' Odaya çıkıp direkt yatağa geçti Yusuf. Kendini saklamak ister gibi örtüyü üzerine çekmişti. Atilla tişörtünü çıkarıp yatağa oturdu. ''Saklanıyor musun sen?''

''Yoo ne alakası var.''

''Peki.'' Örtünün altına girip aynı Yusuf gibi kafasını örttü. ''Bak boğuluruz böyle he.''

''Sus uyuyacağım.'' Atilla sonunda dayanamayıp örtüyü çekti. Yusuf kaşlarını çatmış ona bakarken, o dirseğine başını yaslayıp izlemeye başladı. ''Utanma benden.''

''Ben o kadar rahat değilim. Onlar her şeyi açık açık konuşabilir ama-''

''Tamam kızarım ben onlara. Kulaklarını çekerim.''

''Çocukmuşum gibi konuşma!'' dedi ve koluna bir yumruk attı Atilla'nın. Atilla ise tüy değmiş gibi etkilenmemiş, aksine kahkaha atmıştı. Yusuf arkasını dönüp gözlerini kapatırken Atilla ona yaklaşıp beline kolunu sarmıştı. Bir süre sabit kalmış sonrasına kıpırdanıp sağına dönmüştü Yusuf.

Atilla gideceğini düşündüğü için: ''Yusuf-'' diye söze başlamış, ancak Yusuf'un göğsüne sokulmasıyla rahat bir nefes almıştı. Saçlarını okşayıp sakağına öpücük kondururken, Yusuf burnunu Atilla'nın göğsüne dayamıştı.

''Sana alıştılar.''

''Ben de onlara alıştım.'' Atilla derin bir nefes alıp kollarını sıklaştırdı. Tabi boğmamaya çalışarak... Bazen işin ucunu kaçırıp küçük ve güçsüz bedenine fazla güç uyguluyordu.

''Sana bir şey soracağım.''

''Hımm?'' Atilla bir süre düşündü. Bunu şu an sormaya hakkı var mıydı bilmiyordu. Ancak merak ediyordu. Hem az da olsa bahsetmişti değil mi? ''Şu çocuk... Önder. Onu gerçekten seviyor muydun?''

Yusuf kafasını kaldırıp kendisini dikkatle izleyen gözlere çevirdi. ''Neden sordun bunu?''

''Merak ettim.''

''Etme.'' Atilla ters tepkisine şaşırmıştı. ''Onun hakkında konuşmak istemiyorum.''

''Neden?''

''Onun hakkında sarf edeceğim hiçbir şeyi hak etmiyor.''

''Aşıktın ona değil mi?''

Yusuf derin bir nefes alıp doğruldu. ''Ne söylersem rahatlayacaksın?'' Atilla'da aynı şekilde doğruldu. ''Gerçeği.'' Yusuf bir süre yüzünü inceledi. ''Sevdim. Büyüklüğünü ölçmeyeceğim ancak sevdim. Bana en büyük kazığı o attı. Ona olan sevgimi hak etmedi. Duymasa bile dile getirmek istemediğim için cevap vermek istemedim. Oldu mu!''

Atilla'nın yüzü düşmüştü. Yusuf yataktan çıkıp balkona ilerlerken arkasından öylece bakmıştı.

Yusuf onun için özeldi. İlk ve tek aşık olduğu kişiydi. Tamam klasik ilişkiler gibi 'bu kalp sadece senin için böyle atıyor' sözü duymayı beklemiyor, ki buna inanmıyordu. Ancak... Siktir! Bu kötü bir şeydi onun için. Keşke o ilişkilerdeki gibi karşı taraf ona sana daha çok aşık oldum deseydi.

Balkona ilerleyip, demirlerine yaslanmış çocuğun arkasına geçip beline sarıldı. Başını boynuna gömüp küçük bir öpücük kondurdu. ''Özür dilerim. Sormaya hakkım yoktu.''

Yusuf derin bir soluk bırakıp arkasına döndü. Beline kollarını dolayıp kafasını göğsüne gömdü. ''Onun adını anmak istemiyorum. Şuan bir seviye tartışması yapmayacağım ancak seninle yaşadığımın, onunla yaşadığımdan daha özgür, cesaretli, ve doğru bir ilişki olduğunu biliyorum.''

Atilla gelen cevapla biraz olsun mutlu olmuştu. Dudakları kıvrılmışken kafasını yaklaştırıp o güzel kırmızı dudaklara yaklaştırdı dudaklarını.

Alt dudağını emerken, Yusuf da acemice karşılık vermeye çalışıyordu. Atilla belinden tutup havaya kaldırdığında, Yusuf refleksle bacaklarını beline doladı. Dudakları sesli bir şekilde ayrılırken, Atilla kararmış gözlerle baktı.

İçeriye ilerleyip yatağa uzandılar. Yusuf'un kızarmış ve hafifte olsa korku olan bakışlarını fark ettiğinde dudakları kıvrıldı. Ona istemediği bir şey yapmayacaktı. Bu kadar aceleye getirmekte değildi niyeti.

Bu nedenle itiraz etmek için ağzı aralayan Yusuf'u göğsüne çekip uzandı. Gözlerini kapatmış uyku pozisyonuna geçerken Yusuf'un rahat bir nefes verdiğini işitti.

Az sonra Yusuf iyice sokulmuş, saniyeler sonrasında boynuna bir öpücük kondurmuştu Atilla'nın.

İkisi de aralarındaki sorun çözüldüğü için az sonra uykuya dalmışlardı.

Kısa bir bölüm oldu ama daha fazla yazamadım :(

Bu arada bir watty, hatta dizi, film her neyse hepsinde klasiktir şu büyük aşkı senle tattım olayı. Benim düşünceme en ters şeydir. İnsanlar bir kaç defa büyük aşklar yaşayabilir. Ne olursa olsun, şimdiki aşkınızı yücelteceksiniz diye eski aşkınız gömmeyin. He bariz bir duygu farkı varsa bilemem. Şu kelebek, elektrik olayı fkmfksmf Neyse öptüm. Ne zamandır bölüm sonuna bir şeyler yazmıyorum onu fark ettim :D