BİR İYİLİK YAP | bxb

Otuzdört💫

06.05.2021

***

''Kendine iyi bak oğlum.''

''Sen de nene.'' Yusuf, yaşlı kadına sıkıca sarıldı. Akrabası olan kıza da kabaca sarılıp arabaya bindi. Sonunda gidiyordu. Ne kadar özlese de iki gün içerisinde Atilla'yı da çok özlemişti. Onlar da onun bir ailesi olmuştu sonuçta.

Ön koltuğa iyice sinip camdan dışarıyı izlemeye başladı. Elinde hissettiği temasla kafasını sola çevirdi. ''Yine gel. Söz annemlere bir şey söylemeyeceğim.'' 

''Olmaz abi.'' Abisinin suratı düşmüştü. ''Tamam adresini ver ben geleyim?'' Yusuf kafasını iki yana salladı. ''Seni ararım ama adresi veremem. Sen kimseye haber vermezsin ama belli olmaz seni takip ederler.'' Abisinin kaşları çatıldı. 

''Akrabalar peşini bıraktı. Annem ve babam da... Kim düşecek peşine?''

''Mahmut. O benim peşime takılabilir. Yapmadığı şey sanki...'' Abisi bir şey demeden önüne döndü. Onun adını duyunca bile sinirleniyordu.

Kısa sohbetler dışında konuşmamışlardı. Otelin önüne geldiklerinde Yusuf, abisine sarıldı. Birkaç damla gözyaşı süzülmüştü yanaklarından.

''Haber et beni.'' Yusuf hızlı hızlı başını salladı. Çantasını alıp kapıya doğru gitti. Son kez arkasını dönüp el salladı. Abisi arabaya binip uzaklaşırken, Yusuf içeriye girdi. Lobiye doğru ilerlerken Atilla hızlı adımlarla ona doğru geliyordu.

Sabahın erken saatlerinde gitmişti.

Atilla hızla onu kolları arasına alırken, Yusuf'ta elindeki çantayı yere bırakıp beline sarıldı. ''Bebeğim... Çok özledim seni.'' Yusuf kıkırdayıp geri çekildi. ''Daha dün akşam beraberdik.''

Atilla omuz silkip başının üstüne öpücük kondurdu. ''Hadi gel.'' Kolundan tutup ilerletirken Yusuf anlamayan bakışlar atıyordu. ''Nereye gidiyoruz?'' 

''Bizimkilerin yanına.'' Dinlenme alanına gittiklerinde diğerlerinin, koltukta oturmuş sohbet ettiğini gördü.

Yanlarına doğru ilerlediklerinde, onlar da ayağa kalkmıştı. ''Hoş geldin Yusuf.'' Defne direkt sarılmıştı. ''Yusuf bir daha 2 saat bile uzaklaşma tamam mı? Bu pezevenk tüm sinirini bizden çıkardı.'' dedi Caner, Atilla'yı göstererek.

Yusuf edilen küfürle gözlerini büyütürken Atilla, Caner'e atılıp vurmaya çalıştı. Kamil daha fazla dayanamayıp bağırdı. ''Tamam yeter! Hadi hazırlanın. Eve dönüyoruz.'' Herkes hızla asansöre ilerlerken Yusuf huzur dolu bir nefes aldı. Eviydi. Orası onun evi, bu insanlar onun ailesiydi.

*****

Havalimanına gidip bavullarını bıraktılar ve giriş kartlarını aldılar. Bekleme alanında koltuklara oturdular. Atilla, anında yanına çekti Yusuf'u. Yusuf başını sevgilisinin omuzuna yasladı.

''Aç mısın?''

''Hayır değilim. Biraz midem bulanıyor.'' Dudaklarını bükmüş, oflarken Atilla onu yemek istiyordu. Yumuşak saçlarını okşamaya başladı. ''2 saat kadar sürecek yol. Etkilenir misin acaba?'' Yusuf omuz silkti.

''O kadarından bir şey olmaz.'' Uçağa giriş anonsu geldiğinde biniş kartlarını verip gişeden geçtiler. Gelen ringe binip uçak kapısına doğru ilerlerken, Yusuf hissettiği mide bulantısı ile gözlerini kapattı. Hem çok kalabalıktı, -bu nefes almasını engelliyordu- hem de çok fazla sallanıyordu.

Neyse ki çok uzun sürmeden kapıya giriş alanına gelmişlerdi. Merdivenlerden çıkıp, kapalı alandan girip ilerlerken herkes koyu bir sohbet halindeydi.