BİR İYİLİK YAP | bxb

Yirmibir💫

24.02.2021

***

''Yeni göreviniz hastaneden adam kaçırmak.''

''Af buyur abi?'' diye sordu Caner, şaşkınlıkla. Kamil başını sallayıp masanın etrafında yürümeye başladı. ''Bize işleri getiren bir adamın yakını. Hastanede özel odada, özel bir giriş sistemi ile korunuyor. Parmak izi ile açılıyor. Siz kapıyı açıp adamı almanız gerekiyor. Ancak sistem uzaktan bağlantı kabul etmiyor. Çok yakınında olmanız lazım.'' dedi özellikle Atilla ve Görkem'e bakarak.

''Tamadır abi. Hallederiz.'' dedi Caner arkasına yaslanarak. ''Salak! O kadar kolay  olsa bizden istemezler zaten!'' Caner dudaklarını büküp kollarını göğsünde bağladı. Yusuf bunu görünce kıkırdamıştı.

Caner fark ettiğinde hızla yanına gidip omuzuna yaslandı. ''Yusufçuk görüyorsun değil mi? Hep hakaret yiyorum.''

''Evet görüyorum.'' dedi hâlâ gülmeye devam ederken. Caner göz devirip geri çekildi. ''Teessüf ederim Yusufçuk. Senin burada ne alakası var seni çok seviyorlar, yanlış anlamışsın falan demen lazımdı.'' Yusuf kaşarını kaldırıp bir şeyler söylemek için ağzını araladı ancak Caner elini kaldırıp susturdu. ''Sus sus! Sonra söylesen ne fayda.'' dedi kafasını iki yana sallayıp.

''Caner! Ajitasyon yapma. Çocuğu rahat bırak.'' Kamil konuştuğunda omuz silkip tekrar koltuğa oturdu. Bu sefer kafasını Yusuf'un bacağına koydu. Diğerleri bu çocuksu haline gülerken Atilla sinirle ayaklanıp yakasından tuttu. ''Kalk lan karşıya uzan.''

''Kıskaannççç..'' Caner bağırdığında kıçına tekme atmıştı Atilla. 

''Tamam hadi hazırlıklara başlıyoruz.'' deyip yukarıya çıkmıştı Kamil. Diğerleri dağılmışken Atilla, az önce Caner'in uzandığı gibi başını Yusuf'un bacağına yasladı. Yusuf anında saçlarını okşamaya başladığında gülümseyerek baktı ona.

Diğerleri gözden kaybolmuşken ikili yalnız kalmıştı. Atilla bunu fırsat bilip iyice yayıldı. Elini uzatıp Yusuf'un yanağını usulca okşamaya başladı. Ensesinden tutup yavaş yavaş dudaklarına yaklaştırdı. Yusuf önce etrafına bakıp sonrasında mavilere dikti gözlerini.

Dudakları birleştiğinde usulca öpüşmeye başladılar. Yavaş başlayan öpücük Atilla sayesinde ateşlenmişti. Anında dilini devreye sokmasıyla, Yusuf kendini geri çekti.

''Biri gelecek.''

''Doğru söylüyorsun. Bizde bu şans olduktan sonra...'' Doğrulup karşısına geçti. Bağdaş kurmuş, gergince elleri ile oynayan çocuğa dikmişti gözlerini.

''Niye bana öyle bakıyorsun?''

''Sevgilim değil misin? Bakamaz mıyım?'' Yusuf dudaklarını ısırıp başını eğince Atilla'nın dudakları kıvrıldı. Bedenini yaklaştırıp, elini Yusuf'un beline koydu. Kendine çekip kollarını sardı. Başına öpücük kondurduğunda, Yusuf kafasını Atilla'nın göğsüne gömdü. 

Atilla geriye çekilip koltuğa uzandı. Bacaklarını iki yana açtığında Yusuf ne istediğini anlayıp, bacaklarının arasına girdi. Kafasını göğsüne yaslayıp kollarını beline doladı.

Bir süre o şekilde uzandılar. Atilla ellerini, Yusuf'un saçlarına getirip yumuşak tutamları okşamaya başladı. 

''Ne güzel bir şeysin sen...'' Yusuf kıkırdayıp burnunu boynuna gömdü. Kokusunu içine çekip derin bir öpücük kondurdu. Atilla'nın nefesi kesilmişti. Yusuf ise verdiği etkinin farkında değildi. ''Senin yanında kendimi güvende hissediyorum. Senin farkın bu.'' dediğinde Atilla'nın kalp atışları daha da hızlandı. Söylediği şey dışında, dudakları hala tenine değerken söylemesinin de nedeni vardı tabi.