Afflicted (TLS #3 - COMPLETED)

A R T I C L E 3 - S E C T I O N 1 3

!! WARNING !!
Triggering scenes ahead. Read at your own risk.

PILIT kong inaaala kung saan nag-umpisang masira ang buhay ko. Was it when I started chasing my dreams?

Was it when I started to break the hearts of the people who loved me?

Or was it when I abandoned the man who loved me so much?

Did it happen when I chose this freaking stardom over the love of the people who truly cared for me?

Kailan?

Tita Katya . . . I'm sorry.

Jasper . . .

Mama Jasmine . . .

Papa Jeric . . .

I'm sorry. I'm sorry for failing all of you.

Tahimik na tumutulo ang mga luha ko habang nararamdaman ko ang pangbababoy na ginagawa ng tatay ni Russel.

I can see how Russel's tears fell continuously as he stared at me. Rinig na rinig sa buong unit ko ang mga ungol ng demonyo niyang ama.

Why do I have to experience this?

Ano bang ginawa kong masama para danasin ko ang kahayupang ito?

I was just barely starting to see light after years of walking in the dark. Nag-uumpisa pa lang akong sumaya ulit.

Bakit naman ganito?

Mariin kong ipinikit ang mga mata ko nang maramdaman ang mga kamay ng demonyo na humahaplos sa iba't ibang parte ng katawan ko.

Gusto kong magwala.

Gusto ko siyang itulak palayo sa'kin pero hindi ko magawa.

"Tang-ina! Ang sarap-sarap mo!" rinig kong sigaw niya kasabay ng mga ungol niya.

I felt like dying.

Kung panaginip man ito sana gisingin na ako.

I want to escape this nightmare.

I know I don't deserve this.

No woman deserves this.

"R-Russel . . ." pilit kong tawag sa kanya habang nakadapa ang Daddy niya sa akin. I saw how his hands tremble kasabay ng tuloy-tuloy na pagbagsak ng luha niya.

I tried my very best to lift my hands pero nag-angat ng tingin ang tatay niya at nakita ang ginagawa ko. He grabbed my hand up at pilit akong pinatayo mula sa sahig bago ako pabalyang hinagis sa may couch.

Ramdam ko ang pagtama ko kung saan-saan. I started to tremble once again when I felt him on my back.

"Hindi talaga ako nagkamali sayo! Ah . . ." isinubsob ko ang mukha sa sofa at doon patuloy na umiyak habang patuloy sa pangbababoy ang gobernador.

I changed my mind.

'Wag na lang sana akong magising.

Sana tapusin na lang ang paghihirap kong ito. I don't know what would be of me after this.

Hindi ko alam kung gaano na katagal mula nang mag-umpisa ang impyerno kong ito pero napadilat ako nang makarinig ng malakas na pagkabasag kasabay nang pagbagsak ng demonyo sa likuran ko.

"Ren . . . Ren . . ." Gusto kong humagulgol nang marinig ang basag at nanghihinang boses ni Russel na tumatawag sa pangalan ko.

I gasped when I saw the devil fell on the floor with blood dripping on his head.

"Ren . . ." I flinched when I felt a hand touched my body from the back.

"I-It's me, Ren. It's me. I'm sorry . . . I'm sorry . . ." paulit-ulit niyang sinasabi sa basag na boses habang tinutulungan akong bumangon.

I felt something covered my naked body bago ko naramdaman ang mga braso niyang pumalibot sa akin.

"I'm sorry . . . I'm really sorry . . ." basag na basag ang boses niya habang sinasabi iyon. Gusto kong sumagot sa kanya pero patuloy parin sa panginginig ang katawan ko kasabay ng walang patid sa pag-tulo kong mga luha.

Maya-maya lang ay bahagya niya akong inilayo sa kanya at tinitigan ang mukha ko. He wiped my tears away kahit na patuloy rin sa pagtulo ang kanya.

"Let's go. You'll be safe as soon as we get away from here," ani niya at inalalayan akong tumayo pero pareho kaming natigilan nang maramdaman ko ang mahigpit na hawak sa may paanan ko.

Kahit nanghihina pa ay pilit na inalis ni Russel ang pagkakahawak ng tatay niya sa paa ko.

"You're a monster!" sigaw niya rito bago sinipa sa tagiliran. I saw Russel bent down to grab a piece of the broken vase.

Akma na niya itong isasaksak sa Daddy niya nang biglang bumukas ang pintuan at bago ko pa malingon kung sino ang pumasok ay nakarinig na ako nang malakas na putok ng baril kasabay nang pagbagsak ni Russel sa sahig.

I felt my whole body weakened at malakas rin akong napabagsak sa sahig.

I heard the door closed at ilang nagmamadaling mga hakbang papalapit sa akin.

I felt like an angel came to save me when I saw my manager in front of me pero agad akong nanginig nang makita ang hawak niya.

Roselle was holding a gun. Bumalik ang tingin ko sa may pintuan kung saan nanggaling ang putok ng baril kanina.

"Y-you . . . You—" Nagulat ako nang hablutin niya ang mga kamay ko at inilagay doon ang baril.

"You killed Russel, Lauren. Ikaw ang pumatay sa kanya." Diretso sa mga mata ko ang tingin niya habang sinasabi iyon.

Nanginginig ang mga kamay kong may hawak pa rin sa baril niya.

"H-how—" hindi ako natapos sa sasabihin ko nang makita ko ang pamilyar na ngisi sa labi niya.

"This is the payment for the years I've worked for you," ani niya bago tumayo at iniwan akong nakasalampak sa sahig.

I saw her kicked Russel aside as she helped the devil stood up.

Tulala lang ako doon at hindi alam ang gagawin.

How . . . how did it turn to this?

Bakit niya 'to ginagawa sa akin?

Inayos niya ang pagkakaalalay sa demonyong kasama niya bago nag-umpisang maglakad palabas ng unit ko.

When she opened the door, she turned back to look at me, with that menacing smile on her face.

"Pagod ka na sa trabaho mo diba? Ayan, ginawan ko na ulit ng paraan," ani niya bago tuluyang tumalikod at lumabas ng unit ko. Nabalik lang ako sa wisyo nang marinig ko ang pagsarado ng pintuan.

The whole unit felt so cold and was filled with eerie silence. Bumagsak ang tingin ko kay Russel na nakadapa parin sa sahig. Duguan.

"Russel . . ." tawag ko habang gumagapang papunta sa kanya pagkatapos iwanan ang baril sa gilid.

"Russel . . ." pilit ko siyang ginigising pero ni hindi man lang dumilat ang mga mata niya.

"Tulong! Please! Tulungan niyo kami!" sigaw ko sa basag na boses. I keep on praying and hoping na sana ay may makarinig sa akin.

"Russel! Russ!" umiiyak kong tawag sa kanya habang inaalog ko ang duguan niyang katawan.

"Ang sabi mo hindi mo 'ko iiwan! Russel!" halos magwala na ako habang niyayakap siya. I don't know what to do! Nanginginig ako sa takot at ramdam na ramdam ko ang sakit sa lahat ng parte ng katawan ko pero mas natatakot ako sa hindi pagri-respond ni Russel.

Napalingon ako nang pabalyang bumukas ang pintuan at pumasok ang mga armadong pulis na agad kaming pinalibutan.

"Please! Tulungan niyo kami! Kailangan niyang madala sa ospital! Please! He was shot! Help him!" humahagulgol kong pagmamakaawa sa kanila.

I shrieked nang sapilitan nila akong inilayo kay Russel at pinadapa sa sahig bago mabilis na pinosasan.

"Lauren Ignacio, I am arresting you on suspicion of murder. You have the right to remain silent. You have the right to an attorney and if you cannot afford an attorney one will be appointed for you. If you waive these rights and talk to us, anything you say may be used against you in court." And before I knew it I was being dragged away from my unit and when I looked back, I never thought it would be the last time I'll ever see Russel again.