HAYALLERİNİN PEŞİNDE * IŞIK SERİSİ I - FİNAL

4.BÖLÜM - GERÇEKLER ACITIR

Kızım ciddi bir rahatsızlık geçirdiğinden bölüm yazamıyorum. Bu kitabın bölümleri hazır diye bir süre hep bunu paylaşacağım. En azından kızımın rahatsızlığı normal seyrine girene kadar. anlayışınız için şimdiden teşekkür ederim...

*0*

“Babaannenin önünde nasıl ‘Nutella yedim’ dersin aşkım, inanamıyorum sana ya. Anladı işte kadın.”
Burak Ali kıza kapıyı açıp binmesi için reverans yaptı ve tam binerken de kulağına “Umurumda mı sence?” diye sordu.
Duru başını çevirip ukala bir şekilde gülümsedi, “Farkındayım, değil.”
“Birbirimizi anlamamız ne kadar romantik hanımefendi. Buyurun binin de gidelim.”

Arabayla oradan uzaklaştıklarında Duru Şebnem’e mesaj çekip Burak Ali’nin dairesine gelmesini söylerken, Burak Ali de müzik ayarlıyordu.
“Akşama kadar bekler misin beni? İşin mi var?” diye sordu.
“Yani tek başıma ne yapacağım, Şebo ile çıkarım bende.”
Burak Ali dudaklarını ısırdı, “Hımm... Yine odama gel gece, diyorsun. Fark etmez gelirim.”

“Alışkanlık yapacaksan işimiz var seninle.”
“Her akşam bir kutu Nutellayı seni ayıltmak için kullanacaksam asıl benim işim var seninle. Sen ayılana kadar bende enerji kalmıyor.”
Kız kahkaha attı, “Dün seni nasıl pes ettirdim ama,” dedi adamın yanağını sıkarak.
Adam onu ittirdi, “Saçmalama, pes etmedim Duru. Seni ayıltmak iki saatimi aldı. Bu akşam uyanık bekle bak bakalım kim pes ediyor.”

Kız omuz silkti. Evlerinin önüne geldiklerinde Şebnem de karşıdan yürüyordu. Duru kızı görünce eli ile ağzını kapatıp, emniyet kemerini çözerek arabadan hızla inip kıza doğru koştu.
Burak Ali arabayı söndürüp, “Siktir! O adamın sülalesini becerteceğim!” diye bağırarak o da arabadan inerek kıza doğru koştu.
“Şebnem!” dedi Duru kıza sarılarak. “Canım neyin var?”

Şebnem günlerdir akıttığı gözyaşlarını yeniden akıttı, Duru’ya sarılsa da gözü Burak Ali’deydi.
“Çok canım yanıyor Duru.”
“Tamam kuzum, tamam canım. Hadi gel yukarı çıkalım.”
Burak Ali kızın kolundan tutarken “Yine mi şikayet etmeyeceksin Şebnem? Saçmalıyorsun artık,” dedi sinirle. “Bırak çeksin cezasını!”

“O benim babam!”
“Lan belasını becermişim böyle babalık mı olur?”
Duru sevgilisinin kolunu tutup, “Burak Ali tamam, sakin. Biz kız kıza konuşalım, sakinleşsin biraz,” dedi.
Burak Ali başını aşağı yukarı salladı, “Tamam. Evde her şey var zaten. Rahatınıza bakın. Anahtar?”
“Çantamda,” dedi Duru.

“Ararım seni, görüşürüz.” Kızın dudağına küçük bir öpücük bıraktıktan sonra Şebnem’e de sarıldı, “Sıkma canını güzellik, bir çaresine bakacağız tamam mı?” diyerek gülümsedi.
Şebnem yumruğunu sıktı, “Tamam,” dedi bir tek.
“Akşam kal istersen, ben bizimkilerde kalacağım.”
“Teşekkür ederim Burak Ali,” derken adama aşkla baktığının farkında değillerdi.

Burak Ali yanlarından ayrıldığında, onlarda yukarı çıktılar ve Şebnem yine kendinin uydurup inandığı senaryoyu kıza anlattı. Duru kıza sarılıp, üzüldükçe Şebnem’in içinden kızı itip, saçını yolmak geliyordu. Ama bu kızın cezası çok ağır olacaktı, hemde çok... Kendisinin çektiğini çekecekti.

***

ÜÇ AY SONRA...

Bora uykuya dalmak üzere olan kızının saçını okşadı. Duru ara tatil için İstanbul’a gelmişti ve çok mutluydu. Burak Ali ona harika bir tatil planı yapmıştı. Kayağa gideceklerdi hep birlikte.
“Baba...”
“Efendim meleğim?”
“Seni çok seviyorum.”
Bora kızının alnını öptü, “Bende seni seviyorum Duru’m. İyi geceler.”