''Kerem yazlığa gidelim. '' dedi ağladığı için pürüzlü çıkan sesiyle . Düşünce yetisini kaybetmiş gibiydi canı yanıyordu...
''Özür dilerim...'' dedi Kerem kısa bir an bakışlarını Karan'a çevirip. Bu kadar etkileneceğini bilmiyordu. Bunca zaman canı yanmasın, ağlamasın diye uğraşırken en büyük acıyı o vermiş gibiydi. Sesizce iç çeke çeke ağlıyordu ...
''Onu ben getirdim oraya ama inan bu ka-'' sözlerini tamamlayamadan Karan araya girdi '' Kerem ... lütfen '' dedi susması için yalvaran gözlerle bakarak.
İkisi de daha konuşmazken Kerem yaşadığı yoğun pişmanlık hissiyle arada bir Karan'a bakarak arabayı sürmeye devam ediyordu, Karan ise sesizce ağlıyordu. Kafasını camdan dışarı bakmak için koltuğa yaslamıştı , yüzünde hiç bir mimik oynatmadan göz pınarlarından düşen damlaların verdiği rahatsızlık hissini ortadan kaldırmak için elleriyle siliyordu sadece ...
Demirle yaşadıkları olaylar kolaylıkla kimsenin kabullenebileceği şeyler değildi! O zamanlarda ailesini yeni kaybetmişti ve hiç kimsesi yoktu . Henüz on altı yaşındaydı okuduğu liseyi bile tamamlayamamıştı. Yaprak misali oradan oraya savruluyor gibiydi tutunacak bir yer arıyordu fakat bilemezdi ki yanlış bir dala tutunacağını!
Ona güvenip her şeyini vermişti fakat o ise onu para için otuz yaşındaki adama satmıştı. Parayı ondan istese o da fazlasıyla verebilirdi , böyle iğrenç bir şey yapmasına gerek yoktu !
Yirmi dört yıllık hayatında şükrettiydi tek şey onu o adamın elinden kurtaran kişiydi. Eğer kurtulamasaydı belkide bugün yaşamıyor olurdu ...
''Ben özür dilerim onu oraya getirmemeliydim. '' dedi Kerem sesiz ortamı bozmak adına. Sanki şuan konuşmazsa bir daha Karan onunla konuşmayacak gibi hissediyordu ve bu berbat his bir an önce geçmeliydi.
''Senin bir suçun yok. '' diyerek ekledi ''Anlatmadığım çok şey var ... '' sesi tam anlamıyla bebek sesine dönüşmüştü. Yanakları , burnu kızarmıştı, gözleri ve dudakları da ağladığı için şişmişti . Kerem karşındaki bebek görünümlü adama baktı... Onu bu şekilde görmeye dayanmıyordu . Ani fren yaparak arabayı durdurdu .
''Karan anlat ve bitsin ... daha fazla üzülmeni istemiyorum. '' dedi tek nefeste. Bu kadar saf biri asla üzülmeyi hak etmiyordu!
Karan şaşkın bakışlarını ona çevirdi hala anide duranın arabanın şokunu atlatamamıştı.
''Anlat ve bitsin . Bu kadar acı çekmeni istemiyorum. '' diye içinden geçenleri söyledi Kerem .
''B-ben ya... n-nasıl yapacağım bilmiyorum. '' dedi Karan yine saf mooduna dönmüştü .
Kerem gülmeye yakın bir ses çıkardı '' Şuan içinden nasıl geçiyorsa öyle anlat. '' dedi . Böyle saf hallerini çok seviyordu .
Bir kaç dakika sonra Karan derin bir nefes alarak dudaklarını araladı fakat konuşamadan kapadı, bir kaç kez daha böyle yapsada en sonun da kendini de ikna ederek tekrar derin bir nefes aldı.
''Ben on altı yaşındayken... az daha otuz yaşındaki biri tarafından. '' deyip durdu , dudakları titriyordu ve gözleri yine dolu dolu olmuştu . ''T-tecavüze uğrayacaktım.'' dedi gözlerimden yaşların süzülmesine engel olamayarak .
''Ne !? Ne demek tecavüze uğrayacaktım! '' diye bağırdı Kerem sinirlerine hakim olamayarak. Ne söylediğinin farkında mıydı!?
''K-Kerem inan ben i-isteme- ''
''Saçmalama seni suçlayacak değilim! ... sadece bir anda duymak ağır geldi ... Bu kabullenebileceğim bir şey değil. '' dedi başta bağırsa da sonradan sesini alçaltarak. Her şeyde kendini suçlamayı bir an önce bırakmalıydı aksi taktirde Kerem de ne yapacağını bilemiyordu...
