Aras bitirmek üzere olduğu sigarasını söndürüdükten sonra kül tablasına bıraktı. Son zamanlarda gerçekten her an olan neşesi gitmiş ve asla katlanamayacağı monoton bir insan gibi sadece iş ve ev arasında mekik dokuyordu. Eskiden olduğu gibi seks yapmak bile tat vermezken sigara bağımlılığında seviye atlamak ister gibi her an içer hale gelmişti. Hatta bazen midesi bulanıp kusana dek içtiği oluyordu...
Bu hâlinden kesinlikle memnun değildi ama silkelenip kendine gelecek enerjiyi vücudunda hissetmiyordu. Geçmişte yaptığı ve hala yapmaya devam ettiği hataları düşündükçe kafasını koparmak istiyordu. Eskiden ailesine kızgınlığı yüzünden yaptığına kendini inandırırken şimdilerde artık ona bağımlı olmuş olduğunu fark etmişti ama bu bırakılması zor bir bağımlık değildi onun için ki neredeyse Kerem'i son görüşünden beridir kimseyle birlikte olmaması bunu kanıtlıyordu. Zaten onu derin düşünme haline sokan şeyde Kerem'in bıçak kadar keskin sözleriydi.
''Başkalarına dokunduğun ellerinle bana dokunabileceğini düşün müyorsun herhalde !?''
Elleri şimdiye kadar o kadar kişiye dokunmuştu ki saymaya kalksa yarıda bırakırdı çünkü bu zahmetli bir iş olurdu. Adını bile bilmedi binlerce kişi... Üstelik son zamanlarda grup yapmaya kafayı takmışken onun bu sözleri kendinden sakladığı gerçeği yüzüne vuruyordu ... O resmen erkek orospusu olmuştu ve bundan gram rahatsızlık duymaması kendi kendini korkutmak için yetiyordu!
Aynalarla yüzyüze gelmek artık canını sıkıyordu çünkü kendi yüzüne bakmaya utanıyordu. Saçma olmasına rağmen utanıyordu, kendini ihanet eden eşler gibi hissediyordu!
''Bu ne amınakoyayım?... Aras kafayı mı yedin sen !?'' diye abisinin sesini duyunca irkilip bakışlarını ona çevirdi
''Zehirlenmek mi istiyorsun !? '' diye çatık kaşlarıyla ona bağırırken Aras boş gözlerle onu izliyordu. Abisi hızlı adımlarla pencereyi ve klimayı açarken onu her saniye izlemişti.
''Duman altı falan mı yapmak istedin? Yapay duman diye bir şeyin olduğunu biliyorsundur herhalde? '' deyip boş koltukların birine oturunca o da masasından kalkıp onun yanına geçti.
''Bilmiyordum sağol. '' diye her zamanki ses tonuyla konuşunca Yağız sırıtmış ve alaycı bakışlarını ona çevirmişti.
''Sizin aranız düzelmedi mi ?'' diyen abisine göz devirmemek için kendini kasmıştı.
''Ne zaman oldu ki düzelsin?... malum ben kıyıda köşede kıstıramıyorum. '' deyip ayağını sehpaya uzattı.
''Neyse seninle bu konuyu daha sonra konuşacağız... Şimdi daha saçma bir konumuz var .''dediğinde Aras kaşlarını çatarak yayvan oturuşunu düzeltti. Abisinin saçma derkenki yüz ifadesi aslında bunun önemli olduğunu işaret ediyordu. ''Dinliyorum. ''
''Karan bana bir süre göstermelik kız arkadaş yap dedi ... Daha doğru düzgün ilişkimiz yokken bunu söylemesi... yemin ederim ağzının ortasına çakacaktım bir tane ama kıyamadım... ağlıyordu ondan fazla bir şeyde diyemedim bütün sinir içimde birikti . Her an patlayabilirim. '' dediğinde Aras gülmemek için dudaklarını sıkıca birbirine bastırdı. Bu çocukta gerçekten aptallık vardı... oldu olacak hiç sevgili olmasalardı!
''Aptallık var herhalde bunda ... bence sen doktora götür. '' dedi alaylı ifadesiyle .
''Aklımdan geçmedi değil... aşırı sinirim bozuldu lan !''deyip eliyle yüzünü ovuşturan abisiyle dalga geçmek istesede düşünce halinden çıkamadığı için sadece gülen ifadesiyle izledi .''Neymiş karın ağrısı? '' dedi asıl merak ettiği konuya geçmek için.
''Ne bileyim ... yanıma çağırdım daha soru sormadan ağlamaya başladı bende çok üstüne gitmedim .''diyen abisine gülümsedi. Hep örnek aldığı kişi olmuştu ve şimdi onun sevdiği kişiyle arasında yaşadığı şeyleri ona anlatması kendini gururlu hissettirmisti , sonuçta az da olsa bu ilişkide parmağı vardı...
