Part 7
ရှောင်ကျန့်နိုးနိုးချင်း အခန်းကို ဝေ့ကြည့်လိုက်တော့သခင်လေး၏အခန်းထဲမှာ ဖြစ်နေသည်။
" နိုးပြီလား အစ်ကိုလေး "
ကျင်းလင်ဝင်လာပြီးမေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
" သခင်လေးအခန်းမှာ ငါ့အိပ်ပျော်သွားတာပဲ "
" ဟုတ်တယ်အစ်ကို ဘယ်လိုခံစားရလဲ "
" ဘယ်လိုခံစားရမှာလဲ..ငါ့ကိုကြေးစားတစ်ယောက်ဆိုပြီး မညှာမတာဆက်ဆံတယ် ပြီးတော့ ငါ့သတိမေ့သွားတာပဲ "
" ကျွန်တော်တို့သခင်လေးက ကြေးစားမပြောနဲ့
ဆရာဝန်တွေ သူဌေးလေးတွေနဲ့တောင် အတူမအိပ်ဘူး အစ်ကိုသိလား ကျွန်တော်သခင်လေးကို
လိုချင်တဲ့သူတွေအများကြီးပဲ..သခင်လေးက
အစ်ကို့ကို တကယ်ချစ်လို့ခေါ်ထားတာ "
" မဖြစ်နိုင်တာ လုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူး "
" ဟုတ်တယ်နော် ဖြစ်တော့မဖြစ်နိုင်ဘူး
ညတိုင်းအစ်ကိုက အစ်ကိုအခန်းကိုပြန်အိပ်နေကျ အခုတော့ သခင်လေးအခန်းထဲမှာ အိပ်ရတယ်အစ်ကို ကံကောင်းတာပဲ "
ကျင်းလင်ကစကားကိုများတယ် ရှောင်ကျန့်က
ဗိုက်ဆာနေပြီဖြစ်သည်။
" ငါ့ဗိုက်ဆာတယ် ငါ့အခန်းကိုစားစရာလာပို့ပေးအုန်းလေ"
" အော်..ဟုတ်သားပဲ အဲ့ဒါပြောဖို့ ကျွန်တော်တက်လာတာ
သခင်လေးက နှိုးခိုင်းလိုက်တယ်
မနက်စာ အတူစားဖို့ ဆင်းလာခဲ့တဲ့"
ရှောင်ကျန့်ထရပ်လိုက်တော့ ခါးနာပြီးလဲကျသွားသည်။
" ငါ့မထနိုင်ဘူး ဗိုက်ဆာတယ် အပေါ်ယူလာပေး "
" အစ်ကိုမထနိုင်ရင် ကျွန်တော်တွဲပေးမယ်လေ
သခင်လေးအမိန့်ကို ကျွန်တော်မလွန်ဆန်နိုင်ဘူး "
ရှောင်ကျန့်မျက်နှာသစ်ပြီး အောက်ဆင်းလာလိုက်သည်။
လမ်းမလျှောက်နိုင်လို့ ကျင်းလင်ကတွဲပေးသည်။
" သခင်လေး ခေါ်လာပါပြီ "
" သူ့စားဖို့ယူပေးလိုက် "
" ဟုတ်ကဲ့! "
ရှောင်ကျန့် သူရှေ့လာချပေးတဲ့
ဝက်သလုံးခေါက်ဆွဲကို
ကြည့်ပြီး မျက်ရည်ကျလာသည်။
