Part 32
" မောင်! "
ရှောင်ကျန့်နိုးနိုးချင်း သူ့ကိုပြုံးကြည့်နေတဲ့မောင်ကို အံသြစွာတွေ့ရသည်။
" နိုးပြီလား သဲငယ် "
ရှောင်ကျန့်ခေါင်းညိတ်တော့ မောင်ကသူကိုပွေ့ချီကာရေချိုးခန်းထဲခေါ်သွားသည်။ မောင်က
ကျွန်တော်ကို သွားတိုက် မျက်နှာသစ်ပေးသည်။
မောင်ဘာဖြစ်နေမှန်းမသိပေမဲ့ ဒီလိုလုပ်ပေးတာပျော်သည်။
" သခင်လေး များများစားပါ "
အိမ်တော်ထိန်းမင်က မောင်အစာစားလို့
ပြန်ပျော်နေသည်။
ကျွန်တော်လည်း မောင်အစာစားလို့ပျော်သည်။
" မောင်က သဲငယ်ကိုအရမ်းချစ်တာ သိတယ်မှတ်လား "
ရှောင်ကျန့်ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
" kitကိုလည်းအရမ်းချစ်တယ် kitက
မောင်ရဲ့တစ်ဦးတည်းသောညီပဲ သဲငယ်အတွက်အဲ့လိုပဲဆိုတာ မောင်မေ့နေခဲ့တယ် မောင်တောင်းပန်ပါတယ် "
" မောင်.."
" မောင်သဲငယ်နဲ့Kitကိုမခွဲတော့ဘူး အဲ့ဒါကြောင့် မောင်ဆီkitကို ပြန်ပေးပါ "
" ညီဘယ်နေရာမှာလဲ ကျွန်တော်တကယ်မသိတာပါ "
" ဘာလို့အဲ့လောက်ခေါင်းမာနေတာလဲသဲငယ်
မောင်ပြောနေတယ်လေ သဲငယ်နဲ့kitကို မခွဲတော့ဘူး
မောင်တို့သုံးယောက် ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေရအောင် "
" ကျွန်တော်တကယ်မသိတာပါ "
" kitက ကျန်းမာရေးမကောင်းဘူး
မင်း ခေါင်းမာနေရင် kitတစ်ခုခုဖြစ်လိမ့်မယ် "
" ကျွန်တော်တကယ်မသိတာပါ "
ရှောင်ကျန့် ထအရပ် မောင်ကသူလက်ကိုကိုင်ကာ
" ကောင်းပါပြီ မောင်မမေးတော့ဘူး
မနက်စာပြီးအောင်စား "
မောင်ပြောင်းလဲသွားတာလား
မေးလို့မရရင်သူကိုစိတ်ဆိုးပြီး ရိုက်ရမှာမဟုတ်လား ယအဲ့လိုပဲ ရိုက်ခဲ့တာပဲလေ။
" သခင်လေးလဲ များများစားပါ "
အိမ်တော်ထိန်းမင်က မောင်ကိုဂရုစိုက်စွာ
ကျွေးနေသည်။
