Part 27
kitညတိုင်း ဒေါက်တာနဲ့ ဖုန်းပြောဖြစ်သည်။
ဒေါက်တာနဲ့ ဖုန်းပြောရတာ kitအရမ်းပျော်သည်။
အိပ်မပျော်တဲ့ညတိုင်း ဒေါက်တာကို ဖုန်းခေါ်ဖြစ်သည်။
" မျက်ကွင်းတွေကျနေတယ်
ညကအိပ်မပျော်ဘူးလား "
ရှောင်ကျန့်မေးတော့ kitကရိပေါ်ကိုကြည့်နေမိသည်။
" ကိုကိုမေးနေတယ်လေ ငယ်လေးရဲ့ "
" အိပ်ပျော်ပါတယ် "
" ညီဘာလိုချင်လဲ ကိုကိုဘာလုပ်ပေးရမလဲ "
ရိပေါ်မေးတော့ Kitပြုံးလာသည်။
" ကျွန်တော်လိုချင်တာပေးမှာ တကယ်လား "
" အင်း "
" သက်တော်စောင့်တွေက ကျွန်တော်ဘယ်သွားသွားလိုက်တယ် သူတို့ကို ကျွန်တော့်နားမှာ မထားပါနဲ့ "
" အဲ့တာမရဘူး "
" ဘာလို့မရရမှာလဲ "
ရှောင်ကျန့်ဝင်ပြောလိုက်သည်။
" သဲငယ် မောင်တို့စကားပြောရင် ဝင်မပြောနဲ့ "
" ဘာလို့လဲကိုကို..ဘာလို့ အစ်ကိုရှောင်ကျန့်က
ကျွန်တော်တို့ စကားပြောရင် ဝင်မပြောရမှာလဲ
သူက ကိုကို့သတို့သားလေ "
" မောင်က ကိုကို့ကို အရုပ်တစ်ရုပ်လို့ထားနေတာ
မောင်က ကိုကို့ကိုမချစ်ဘူး
ရှောင်ကျန့်ဆူပုတ်စွာဆိုလိုက်သည်။
" သဲငယ် မင်းကိုမောင်အရမ်းချစ်တာ မင်းသိရဲ့သားနဲ့ "
" ဘာချစ်တာလဲ လူကိုစိတ်တိုလာရင် ရိုက်နှိက်တာချစ်တာလား "
ရှောင်ကျန့်စကားကြောင့် Kit မျက်လုံးပြူးသွားသည်။
" ရိုက်တယ် ! "
" ကိုကိုကစတာပါ ကလေးလေးရဲ့ မလန့်နဲ့နော် "
ရှောင်ကျန့်အပြောမှားသွားချေပြီ။ ငယ်လေးမျက်နှာ
သွေးမရှီတဲ့အတိုင်း ဖြူဖပ်သွားသည်။
⛪
ညစာစားပြီး အိမ်ပေါ်အတက်kit အော်သံကြားရလို့ ကျင်းရီပြေးသွားတာမြင်ပြီး
ရှောင်ကျန့်သွားဖို့အလုပ် ရိပေါ်သူ့လက်ကိုဆွဲကာအခန်းထဲသို့ခေါ်လာသည်။
" ဘာလုပ်တာလဲ "
" မောင်နဲ့အတူအိပ်မယ် "
" မအိပ်ချင်သေးဘူး..kitကိုသွားကြည့်လိုက်အုန်းမယ် "
ထွက်သွားတော့မဲ့သူ့လက်ကို မောင်အတင်း
လှမ်းဆွဲသည်။
" မောင် ဘာလုပ်တာလဲ "
" ဘာလုပ်ရမှာလဲ..မောင်မိန်းမနဲ့အတူအိပ်မလို့.."
ရိပေါ် ရှောင်ကျန့်ကို ကုတင်ပေါ်သို့တွန်းပြီး
အပေါ်ကနေ
အုပ်မိုးကာ နမ်းလေသည်။
" ဖယ်..ငယ်လေးအိမ်မက်ဆိုးမက်နေတာ
ကျွန်တော်သွားမှဖြစ်မယ် "
ရိပေါ် နားမထောင်ပဲ သူနှုတ်ခမ်းကို ပါးစပ်ပိတ်သွားအောင် ဆုပ်နမ်းနေသည်။
ရိပေါ်ရင်ဘတ်ကိုထုရိုက်ရင်း ငြင်းနေပေမဲ့ သူ့လက်ကိုချုပ်ကိုင်ကာ nipကို အားရပါးရစို့နေသည်။
" လွှတ်ပေးပါ..ငယ်လေးဆီသွားချင်တယ်..ငယ်လေး
အရမ်းကြောက်နေမှာ "
ရှောင်ကျန့်ငိုပြီးပြောနေပေမဲ့ မောင်ကအသိစိတ်လွတ်နေတဲ့လူအတိုင်းပဲ..သူနို့ကိုစို့တာ ရပ်တန့်မသွားပေ။
" ဖယ်ပေးပါ..အဟင့်..ဟင့် "
မောင်က နို့စို့နေရင်းကနေ သူ့နှုတ်ခမ်းကို
အတင်းစုပ်ယူနေသည်။
" သဲငယ်..တိတ်တိတ်နေ "
မောင်ပြောပြီး သူ့ဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်သည်။
" အဟင့်..ဟင့် "
ရှောင်ကျန့် အရုပ်တရုပ်လို့ ငြိမ်နေရသည်။
မောင် သူခြေထောက်နှစ်ချောင်းအား ဆွဲကားကာ
အောက်ပိုင်းဆီသို့ မောင်ရဲ့ကြီးမာတဲ့အရာကို ထိုးသွင်းသည်။
" အား..အာ့! "
တစ်ရစ်ရစ်ထိုးဝင်နေတာကြောင့် ရှောင်ကျန့်
ညည်းညူနေမိသည်။
" အ့ာ..အဟင့်! အာ့..အာ့! "
သူအထဲကိုထိုးသွင်းလာတဲ့ မောင်အရာကြီးက
လှုပ်ရှားမှုမြန်လာသည်။
" အာ့!..အာ့ ! "
ရှောင်ကျန့် အသည်းခိုက်အောင် နာကျင်မှုကြောင့်အိပ်ရာခင်းစကို ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။
" အ့ာ..နာတယ် အာ့!..အာ့! "
ရှောင်ကျန့် ညည်းညူလေ မောင်က သူ့ခါးကိုကိုင်ကာမတရားဆောင့်သွင်းလေသည်။
အချိန်တော်တော်ကြာတဲ့အထိ အောက်ပိုင်းက လှုပ်ရှားမှုက ရပ်တန့်မသွားပေ။
" အာ့!..အာ့!..."
ရှောင်ကျန့် ညည်းသံတောင်မထွက်နိုင်တော့ပဲ မောပန်းမှုနာကျင်မှုကို ခံစားရင်း သတိလစ်သွားသည်။
⛪
