Part 24
" ငါကိုလွှတ်ပေး..ငါကိုလွှတ်ပေး "
လက်နှစ်ချောင်းကိုကုတင်တိုင် တဖတ်ဆီချည်ခံရတဲ့ရှောင်ကျန့် အော်နေမိသည်။
" အား.."
ရိပေါ် ခါးပတ်နဲ့ ခြေထောက်ကို ရိုက်ချလိုက်သည်။
" အဟင့်..ဟင့် "
ငါးချက်လောက်ရိုက်ခံရပြီး ရှောင်ကျန့်ငိုလာသည်။
" ဘာလိုငိုတာလဲ "
" မောင်အရိုက်ခံကြည့်ပါ့လား ဒီလောက်နာတာကိုး "
" နာလိုမသေဘူး "
ရိပေါ် အားထည့်ကာ ဆက်ရိုက်လိုက်သည်။
" အား..အဟင့်..ဟင့် မရိုက်ပါနဲ့တော့ ကျွန်တော်နာလွန်းလို့ပါ အဟင့်..ဟင့် "
ရိပေါ် စကားနားမထောင်ပဲ ဆက်ရိုက်နေသည်။
" တော်ပါတော့ ကျွန်တော်မှားပါပြီ
နောက်ဆို ပြတင်းပေါက်ကနေခုန်မချတော့ပါဘူး "
ရိပေါ် မရိုက်တော့ပဲ ရပ်လိုက်သည်။
ပြီးတော့ ငိုနေတဲ့ ရှောင်ကျန့်ကိုလာနမ်းသည်။
" မင်းသေသွားရင် ကိုယ်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ
ခြေထောက်ကျိုးသွားရင်ကော "
မောင်နမ်းရင် သူအင်္ကျီဆွဲချွတ်ကာ သူနို့ကိုလာကိုက်ဆွဲသည်။
" မောင် ကျွန်တော့်ကို ကြိုးဖြည်ပေးလေ "
" ဒီအတိုင်းပဲနေ "
မောင်ပြောရင်း သူဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်သည်။
ပြီးတော့ ကြီးမားတဲ့အရာတစ်ခုက တိုးဝင်လာပြန်သည်။ မောင်သည် သူ့ခါးကိုကိုင်ကာ တရစပ်ဆောင့်သွားနေသည်။
" အာ!..အဟင့်! အာ! "
ရှောင်ကျန့် အော်ညည်းနေမိသည် နာကျင်လွန်းလို့
မျက်ရည်ကျလာသည်။ အတွင်းထဲက ပူလောင်စပ်ဖျင်းနေသည်။
" အဟင့်!..အာ! "
အဝင်အထွက်ကမြန်သထက်မြန်လာသည်။
" တော်ပါတော့မောင် မခံနိုင်တော့ဘူး "
မောင်သူပြောတာကို ဂရုမစိုက်ပဲ အတွင်းအထုတ်တွေ ပိုမြန်လာသည် ခါးကလေပေါ်မြှောက်တက်နေသည်။
ရှောင်ကျန့် နာကျင်မှုသက်သာစေရန် မောင်ကိုဖက်ထားချင်ပေမဲ့ ကြိုးချည်ခံထားရတဲ့ရှောင်ကျန့်
ခြေချောင်းတွေသာ ကုတ်ထားမိသည်။
