SERUM

6.Bölüm

Ben bu bölümü bu müziği dinleyerek, ilham alarak yazdım sizinde dinlemeniz dileğiyle;

Keyifli okumalar...

Satır arası yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmeyin lütfen

*Uyanamazsın bu bir rüya değil.*

Hiç fantastik okumazdım, inanmazdım, ilgimi de çekmezdi. Dün gece ilaçlarımı içtiğimden emindim ama yine de bu inanılır gibi değildi. Midem de kramplar oluşuyordu, ağzım hala şaşkın şekilde aralık ona bakarken bana doğru gelmesiyle bir adım geri gittim.

Ellerimle başımı tutup sağa sola sallıyordum hızla. "Gerçek değil, gerçek değil, hayal görüyorsun."

Gözlerimi kapamış o çukurun kenarına dayanmıştım. Bir adım daha atarsam düşecek durumdaydım.

Koluma değen elle sıçrarken gözümü açmış var gücümle göğsünden itmiştim. Tuttuğum nefesimi hızla vermeye başladığımda ikinci bir şoku yaşamam çabuk olmuştu.

İttirdiğim bedeni benden oldukça uzakta ki bir ağaca düşmüştü. Hem de havadan...

Olduğu yerden doğrulduğunda tıpkı benim gibi bakıyordu. Gözleri kocaman açılmış, kaşları şaşkınlıktan yukarı kalkmıştı.

Ona bakmayı bırakıp gözlerimi ellerime çevirdim. Onu nasıl bu kadar ittirebilmiştim? Korkunun vermiş olduğu güç bu kadar fazla mıydı?

Ayağa kalktığını gördüğüm de daha fazla beklemeden koşmaya başladım tüm hızımla. Arkama ne kadar uzakta diye bakmak isterken ellini bana doğru uzattığını gördüm, önüme dönmeye kalmadan bacağım takılarak tekrardan kendimi yerde bulmuştum.

Ah aptal! Tam düşecek zamandı.

Doğrulmak isterken hiçbir uzvumu hareket ettiremiyordum. Her kendimi zorladığımda inleyerek tekrardan yere yapışıyordum.

"Hadi, aptal! AA!" saçımdan sertçe tutulup kaldırılırken ağzımdan acıyla çığlık çıkmıştı.

Şuan hava da duruyordum beni öyle bir yukarı kaldırmıştı ki, gücünün ne kadar fazla olduğunu algılamıştım. Kendimi her zorladığımda kurtulmak için daha fazla sıkıyordu, kulağımda nefesini hissettiğimde tekrardan bağırdım.

"YARDIM EDİN!!"

Eliyle ağzımı kapattığında sesimi çıkaramasam da çırpınmayı asla bırakmadım.

Bugün ölmeyecektim, hem de bir canavarın elinden asla.

"Demek yeni sürtük ajan sesin ha? Bende boşuna öldürecektim, yazık olacaktı." dedikleriyle kaşlarım çatılırken her kelimesinde kulağıma değen nefesiyle gözlerimi kapatıp ağlamaya başlamıştım. Ajan da neyin nesiydi? Ne saçmalıyordu bu herif?

Psikopatça kıkırdadığında daha kazla katlanamadan ağzımdaki eliyle zorda olsa bağırmaya çalıştım sesim boğuk çıkıyordu, aklımın son kalan kırıntılarıyla dişimi eline geçirip havada olmanın şansıyla bacak arasına tekmeyi geçirmiştim. Bu sefer acıyla inleyen o olduğunda kendimi elinden kurtarıp tekrardan kaçtım.

"Eğer tek bir kişiden, bu olayı duyarsam tüm sevdiklerini öldürtürüm RÜYA ÇELEN!!"

Arkamda ki bağırmalarını duymazlıktan gelip koşmaya devam ettim. Eve ulaştığımda kendi can havliyle içeri atarak, kapıyı iki üç kere kilitleyip kapının önüne çökmüştüm. Hıçkırıklarım tüm evi doldururken bacaklarımı kendime çekip kafamı dizlerime gömdüm.