THE ONE THAT GOD ALLOWED

IKATATLUMPU'T PITONG KABANATA

Dedicated to @just_jireh on twitter and instagram

Richard's POV
After 8 years......
Matapos ang siyam na taong pagiging magkasintahan, napagplanuhan kong alukin si Nicomaine Dei ng kasal.

"Binibining Nicomaine Dei Capili Mendoza, sa loob ng siyam na taon nating pagsasama bilang magkasintahan, marami na tayong napagdaanan. Madaming beses na rin nating naisipang sumuko. Patawarin mo ako kung muntikan na akong bumitaw. Patawad kung muntik ko nang bitawan ang iyong kamay sa gitna ng laban. Salamat sa pagmamahal, salamat sa patuloy na pagbibigay sa akin ng kakaibang kaligayahan tuwing tayo'y magkasama. Hindi ko kayang mangakong palagi tayong magiging masaya subalit sisikapin kong mas pasayahin ka pa sa mga darating pang taon at sisikapin kong mas iparamdam pa sayo ang aking pagmamahal. Kung papayagan mo akong maging iyong kabiyak at makasama ka habambuhay mahal kong binibini. Pumapayag ka bang maging Missus Faulkerson?"

Napaisip si Maine at napatitig sa aking mga mata.

Muli akong nagsalita.  "Kung hindi ka pa handa, pwede mo namang tanggihan. Tsaka hindi naman kita minamadali. Maiintindihan ko." Sabi ko. "Tans, no." Sabi niya. Nawala ang ngiti sa aking labi. Nalungkot ako nang kaunti ngunit naiintindihan ko naman siya maaaring hindi pa siya handa. At nirerespeto ko ang kanyang desisyon.

"Its okay. I understand." Sabi ko. "No I mean, No. I won't say no to your engagement proposal. Pumapayag na akong maging kabiyak ng puso mo." Bigla niyang sabi sabay yakap sa akin mula sa likod. Humarap ako sa kanya. "Salamat sa pagtanggap." Sabi ko. Nagtatatalon ako sa sobrang tuwa matapos niyang tanggapin ang proposal ko.

Sa sobrang excited ko, pinost ko ito kaagad sa twitter at instagram.

"Salamat sa pagpayag na maging kabiyak ko binibini." Sabi ko. "Walang anuman, ginoo. Wala naman akong nakikitang rason para tanggihan kita." Sabi niya.