Sold To The Billionaire (Billionaire Series #1)[COMPLETED]✓(UNDER REVISION)

CHAPTER 20: Dalawangpung Benta

[CHAPTER TWENTY]

"Vaughn!!!"

Napasigaw nalang ako dahil hindi na ako makatayo!! Damn!! Ang sakit!!

"Why?? What's going on?? What's wrong?? What happened??"

Magkakasund niyang tanong. Natatarantang nakatingin sa akin habang nakatampi pa ng tuwalya. Damn!!

"At talagang gulat na gulat ka pa ha!!?? Hindi ako makatayo dahil sayo!!"

Nagtangka siyang lumapit pero pinigilan ko siya.

"Diyan kalang! Wag kang lalapit!"

"But—"

"Sinabing diyan kalang eh!!" Inis na sigaw ko.

Paano pa naman eh humakbang pa! Sinabi ng wag siyang aalis sa kinakatayuan niya eh!!

"Honey... what's wrong??"

"Magbihis ka bilisan mo!!"

Nakamaang naman siyang nakatingin sa akin. Nagtataka dahil sa sinabi ko.

"Bingi kaba!?? Magbihis ka na nga!! Namumukol na naman yang kaibigan mo!! Baka hospital na maabot ko nito!!"

Para namang nag sink in na sa utak niya ang sinabi ko. Rinig ko namang tumawa siya ng mahina at napailing-iling pa bago tinungo ang isang pintuan kung saan ang mga damit niya.

Crappp!! Ano ng gagawin ko ngayon?? Eh hindi na ako makalakad!!??

Nang makabalik siya ay may suot na siyang damit. Nakahinga naman ako ng maluwag. Pero hindi dapat ako magpaka sigurado dahil kahit may damit yan magugulat ka nalang na gumagapang na kamay niya sa loob ng damit ko. Damn!! Nakailang rounds kaya kami!! Punyeta hindi ba naman ako tinigilan hanggang sa hindi ako hinimatay!?? Damn!!! Hinimatay ako dahil sa pagod!?? Kaya heto ako ngayon daig pa ang baldado!! Walangya!! Mukhang siniguro niya talagang mapaparusahan ako ng Todo dahil sa parusa ko sa kanila ng kaibigan niya!!

Umupo siya sa gilid ng kama at nakatingin lang sa akin. Wahh!! Anong meron sa mukha ko?? Mayron bang dumi?? O laway?? Ano?? Makatingin kasi eh!!

"Dumestansiya ka sa akin" Sabi ko.

"Why?"

"Basta dumestansiya ka! Ayokong magkalapit tayo! Palagi nalang ako baldado!"

He chuckled. "Ginusto mo naman"

"Hah!! Porket ginusto ko hindi mo na titigilan!?? Tignan mo tuloy nangyari sa akin!!"

"Don't worry about that honey. I will carry you wherever you go. I am here for you. Ngayon panatag na ang loob ko na hindi ka makakaalis dito"

"Hoy! Anong carry-carry ang pinagsasabi mo?? Kaya ko ang sarili ko! Baka saan pa mapunta yang pagbuhat-buhat mo sa akin! At Isa pa kapag nakalakad ako hahanap ako ng paraan para makaalis dito! Hah! Akala mo mananatili ako dito?? No way!"

Hindi talaga!! Kapag nakalakad lang talaga ako hahanap ako ng paraan kung paano makakalabas dito. Kailangan ko din kasing puntahan si Mommy. Nag aalala na ako. Sinabi niya din naman na sasamahan niya ako. Pero ayokong kasama siya! Palagi nalang eh!! Palagi nalang akong baldado kapag siya ang kasama ko!

"Thalia?? What are you thinking??"

I blink when I heard his deep voice.

"Kanina pa ako nagsasalita but you didn't pay attention. What's wrong"

"Wala" I answered immediately.

"Tell me. Don't lie to me, Thalia"

"Wala naman talaga eh. At Isa pa kung may iniisip man ako bakit kailangan ko pang sabihin sayo??"

"Okay. Fine. If you don't want to tell me then wag mo ng sabihin. Let's go downstairs and have a breakfast together"

Nagtataka naman akong nakatingin sa kaniya. Huh??

"Walang dinner??"

"Why would I have to eat last night? Don't you remember that you're my lunch until dinner??"

"Pwedi ba wag mong samahan ng kabulastugan ang sagot mo sa tanong ko??"

"I am saying the truth. Sarap na sarap ka din nga dahil sa kakaungol mo. Hindi ko maintindihan kong bakit mo nakalimutan"

"Kasi we did that thing ng umaga...so it means...crapp!! Bakit Hindi kapa tumigil!??"

"Why would I?? Nagmamakaawa ka kaya na wag kong hugutin—"

"Wala akong matandaan!!"

"It's because you enjoyed it much—"

"Eh walangya ka pala eh!"

"Watch your words, Thalia" may pagbabanta sa boses niya.

"Bakit?? Ano na namang gagawin mo?? Wag mong sabihin na—"

"See?? Your in pain pero ang parusa ko parin ang iniisip mo?"

"H-hindi yon!! At Wala akong sinabi!"

"Sasabihin palang Sana, right?"

"Ughh!!! Fortenerro!!!"

Kung sigawan sa kasarapan ang nangyari kahapon hanggang kagabe. Ngayon naman ay puro sigaw ng kainisan ko sa kaniya!! Kapal talaga!! Hindi ko namalayan kahapon na inabot kami hanggang gabe dahil sa sandata niyang Hindi mabunot-bunot! Damn!!

Bumukas ang pinto at agad na pumasok sina Suzie at Melanie na may dalang pagkain. Hhmmm...napapikit nalang ako ng maamoy ang mabangong pagkain. Pero ng pagmulat ko ay labi na ni Vaughn ang bumungad sa akin. Napaatras naman ako dahil don.

"Ano ba!!"

I felt my cheeks burning in heat. Damn!! Napaiwas nalang ako ng tingin.

"Thank you" he said in a firm voice.

Tumango naman ang dalawa at agad ng lumabas ng kwarto. Inis naman akong napatingin kay Vaughn.

"You don't want me to carry you, right?? Kaya nagpahatid nalang ako ng pagkain dito" he explained.

Bigla namang nag ring ang phone niya which is nasa side table malapit sa akin. Nakita ko ang name ng caller. 'Veronica'  ang nakalagay. Napataas naman ang kilay ko sa kaniya.

Kinuha niya Ito at tinignan kong sino ang caller. Pagkatapos ay napabalik ang tingin niya sa akin.

"It's Veronica"

"Nabasa ko nga" mataray na sagot.

Hah! Baka Isa sa mga babae niya.

"I need to take this call. Excuse me"

"E—"

Hindi ko na napagpatuloy ang sasabihin ko ng sumara na ang pinto. Wtf!?? Akala ko ba sabay kaming mag aalmusal!?? Kaya bakit niya ako iniwan dito!?? Ughh!! Sino ba kasi ang babaeng yon at hindi niya magawang tanggihan ang tawag!!

I feel something strange. Feels like my heart hurt for a second. Oh ghoddd!! Bakit ganito!?? Am I jealous??? Fuck!! No way in hell!!! Hindi!! Maybe naiinis lang ako dahil sinabi niyang sabay kaming mag almusal. Tapos iniwan lang pala akong mag Isa dito para sagutin yong babaeng yon!

Magkahalong inis, galit, pagkadismaya at pagkalungkot ang nararamdaman ko. Wow ha! Pakiramdam ko habang patagal ako ng patagal sa bahay na to. Palala ng palala ang nararamdaman ko. Ang weird lang. Aishh.

Nang bumukas ang pinto at iniluwa siya ay agad akong nag iwas ng tingin sa kaniya.

"Let's eat—"

"Kumain ka mag Isa mo!"

Sinubukan kong tumayo at ngayon ay mukhang kaya ko na. Hindi tulad ng kanina na parang malulumpo ako. Damn!

"Thali—"

"Busog ako okay!?? Kaya kumain ka mag Isa!"

Hindi ko alam kung saan nanggaling ang galit na nararamdaman ko. Pero kasi kusa nalang na lumalabas sa bibig ko ang nararamdaman ko. Ewan pero parang ganon.

>>>next update!