14. Bölüm

15.3K 530 78
                                    


1 hafta sonra

Günler hızlı geçiyordu.

Bir kaç defa dışarı çıkmam dışında genelde evdeydim. Neredeyse bebeğim 2 aylık olacaktı.

Şefkatle karnımı okşadım. Üzerimde mürdüm rengi askılı crop ile siyah yüksek belli Tayt vardı.

Banyodan çıkıp odama girdim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Banyodan çıkıp odama girdim. 1 haftadır bu odada kalıyordum. Beyaz bir yatak, gri resim yapabileceğim bir çalışma masası, büyük bir balkon ve kıyafet odası.

Kıyafet Odasına ilk geldiğimde, kıyafetleri gördüğümde şok olmuştum. Resmen her renkten elbiseler, pantolonlar, üstler, aksesuarlar, ayakkabılar ve iç çamaşırları vardı.

Özellikle iç çamaşırlarını ilk gördüğümde kızarmıştım.

Yatağama uzanıp kitabımı elime aldım. Hamilelik ve bebek bakımı hakkında son günlerde bol bol kitap okuyordum.

O kadar heyecanlıydım ki ama aynı zamanda içimde de bir korku vardı doğumla ilgili.

Ben kendimi kaptırmış bir şekilde kitap okurken hava kararmış, yemek saati yaklaşmıştı.

Alaz ile son bir haftadır sadece yemeklerde görüşüyorduk. İşleri çok yoğun olduğu için sabah erkenden çıkıp akşam gibi hatta bazen geceleri geliyordu. Konuştuğumuzda ise Bebek hakkında konuşuyorduk o kadar.

Kapımın çalınması ile kitabı kapatıp yana koyarken "Gelebilirsin." dedim sakince.

Kapının açılması ile siyah saçlarıyla içeri hümeyra girdi. Hümeyra bu eve geldiğimde gördüğüm kız kardeşlerden biriydi. Sessiz ve sakin biriydi.

"Alaz bey geldi, Eflin hanım. Sofra hazır sizi bekliyorlar." Dedi başını hafif eğerek.

Hanım kelimesini duymamla kaşlarımı çattıp "Hümeyra hani hanım kelimesini bırakmıştık." dedim homurdanarak.

Yüzünü buruşturup "Akıl mı kaldı bende."dedi. Sonra ekledi "tamam Eflin." Dedi tebessüm ederek.

Onun bu haline tebessüm ettim. Benden bir yaş küçüktü. Marmara üniversitesinde grafik tasarım okuyordu. Yaz tatillerinde ise annesi Reyhan teyzenin yanına yardıma geliyordu. Reyhan teyze ise aşçıydı. O kadar lezzetli yemekler yapıyordu ki yakında kilo alırsam şaşırmazdım.

Odadan çıkıp merdivenlerden yavaşça indim. Sırf Alazı sinir etmek için 1 dakikalık yolu 5 dakika da indim.

Alaz bey bekletilmekten hoşlanmazdı. gözlerimi devirip yemek odasına girdim.

girmemle burnuma mis gibi kokuların dolması ile acıktığımı anladım.

Alaz masanın başında oturmuş sabırsız gözlerle beni bekliyordu. Benim geldiğimi gördüğünde yoğun duygularla bana bakmaya başladı.

Bay Palmiero Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin