28.BÖLÜM

1.3K 73 44
                                    

Bu bölüm

defneozglu, lalecik94, NurGece27, tipikcadii, zeyno_byrkc, Asliin, akadaz13, iremm904, xxzeyneoq, gececikussun, Nisanurksc7, minoz-87, YoungCrew1231, hdnrakkrt, sahmarhacyev, nryveliyeva, hayat19, zeyno5479, Lalssa, ZiA_4041, ercilyuceturk

adına gelsin.

Oy vermeyi unutmayın!⭐⭐⭐⭐⭐

______________________________________

Başıma giren ağrıyla gözlerimi açmaya çalıştım. Sanki göz kapaklarım açılmamak için direniyor gibiydi. Göz kapaklarımla girdiğim bu savaştan ben galip geldim ve yavaşça gözlerimi açtım.

Etrafıma baktığımda çalışan Poyraz'ı gördüm. Ben ise 5 dakika diye gözlerimi kapattığım koltukta uzanmış yatıyordum. Hem de üzerimde Poyraz'ın giydiği ceket vardı.

Ne ara gelmiştim? Sadece 5 dakika gözlerimi dinlendirmek istemiştim ama uyuyakalmıştım.

Başımda devam eden ağrıyla yavaşça toparlandım. Benim hareketlerimle Poyraz'ın dikkati bana yöneldi.

"Ben özür dilerim Poyraz. Sadece gözlerimi dinlendirmek istemiştim ama uyuyakalmışım."

"Özür dileme Toprak. Çalışırken çok yoruldun. Uyumana ben izin verdim. Hem sen de biliyorsun ki kendine çok dikkat etmen gerekiyor. Sık sık dinlenmen, çok yorulmaman gerekiyor. Şimdi senden bir söz vermeni istiyorum. Bundan sonra ne zaman kendini kötü hissedersen bana şöyle ve nerede ne şekilde olursa olsun yorulduğun zaman dinlen. Tamam mı?"

"Ama Poyraz..."

"Aması falan yok Toprak. Bana söz vermeni istiyorum. Söz mü?"

"Peki, söz."

Benim kabul etmemle hafifçe gülümsedi.

"Anlaştık. Şöyle bakalım kendini nasıl hissediyorsun?"

"Biraz basım ağrıyor ama geçer birazdan herhal..."

Gelen mide bulantısı ile yüzüm buruşmuştu. Bunu gören Poyraz gülümsemesini yüzünden silip ayağa kalkıp yanıma geldi. Gözlerindeki endişeyi görebiliyordum.

Benim MucizemHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin