Benim Mucizem

29.BÖLÜM

Bu bölüm okuyan herkes adına gelsin.

Arkadaşlar uzun zamandır yoktum. Sizden özür diliyorum. Benim de bir sınav haftam vardı ve kafam derslerle çok meşguldü. Bir türlü bölüm yazıp tamamlayamadım. Ama artık buradayım. Beni bekleyen ve merak eden herkese çok teşekkür ediyorum. Hepinizi çok seviyorum. İyi okumalar.

Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!⭐⭐⭐⭐⭐⭐

_______________________________________

İkimizde birbirimizin gözlerine bakakalmıştık. Şu anda hiçbir şey düşünemiyordum. Ne yapıyorduk? Ne yapacaktık? Ne yapmalıyım?

Hiçbir fikrim yoktu. Şu anda gözlerinin içine kilitlendiğim adamla hafızamın yok olan kısmını birleştirmeye çalışıyordum. Dediğine göre benim patronumdu. Ama sanki başka bir çekim vardı aramızda. Bu adamla büyük bir bilinmezlikle savaşıyordum.

Gerçi bu adam patronumsa benimle neden bu kadar ilgileniyordu? Aramızda bir şey mi vardı? Her ne vardıysa bilmiyordum ama şu anda ona bakınca sadece güven hissediyordum. Neden bilmiyorum ona çok güveniyordum.

Biz böyle birbirimizin gözlerine kilitli bir şekildeyken çalan telefon sesiyle ortamdaki büyü bozuldu. Poyraz geriye çekildi. Elini ensesine getirip saçlarını karıştırırken gözlerini benden kaçırıyordu. Ben ise sadece gözlerimi kırpıştırmakla yetinmiştim.

Çalan telefon sesi kapının arkasından geliyordu. Şu anda kadınlar tuvaletinde, Poyraz ile birlikte, ben mermerin üzerinde o ise önümdeydi ve kapının arkasında biri vardı.

Hızlı bir şekilde yere atlayıp Poyraz'ın kolundan çekiştirerek kabinlerden birine çektim. İkimizde kabine girince kapıyı kapatmamla diğer kapı açıldı. İçeriye birileri girdi.

"Yiğit, mesaj atmış."

"Bugün dışarıya çıkıyoruz değil mi?"

"Tabi tabi. Merak etme ben ayarladım. Çıkışta buluşuyoruz."

"Ya Melis, ben çok heyecanlandım şimdi."

"Niye heyecanlandın kızım. Alt tarafı biz Yiğit ile buluşucağız. Siz de arkadaşlarımız olarak yanımızda olacaksınız. Hem belki seni de Cihan ile yaparız. Çift çift takılırız."

"Sen hiç gördün mü? Nasıl? Yakışıklı mı? Belki de birisi vardır hayatında."

"Birkaç kere fotoğrafını gördüm Yiğit ile. Anlatırken de kız arkadaşından falan bahsetmedi hiç. Bence yok. Hem olsaydı mutlaka duyardım canım."

"Çıkışta beraber benim eve gidelim bana güzel bir kıyafet seçelim olur mu?"

"Tamam, merak etme. Ben de o iş. Seni çok güzel hazırlayacağım. Cihan sana hayran kalacak."

"Aayy, çok heyecanlıyım."

"Sakin ol. Çocuğun yanında da kendini tut. Sonra çocuğa rezil olursun demedi deme."

"Tamam, tamam. Dikkat edeceğim."

"Hadi bu kadar muhabbet yeter. İşlerimizi hemen bitirelim de belki biraz erken çıkabiliriz."

Birkaç topuklu tıkırtısı ve kapının açılıp kapanma sesini duyunca gözlerimi kapatıp derin bir nefes verdim.

Ensemde hissettiğim nefes ile ürperdim. Poyraz! O da buradaydı.

Salak Toprak! Yakalanma korkusu ile koskoca adamı unuttun. Derince yutkunup arkamı döndüm.

Kafamı çevirince alnım göğsüne değdi. Hissettiğim sert göğsü ile donakaldım. Resmen alnım ile o sert göğsü bütünleşmişti.