Benim Mucizem

33. BÖLÜM

Arkadaşlar hepinizin DÜNYA KADINLAR GÜNÜ kutlu olsun 🌹🌹🌹❤️❤️❤️

Bugünün benim için bir önemi daha var. Bugün benim DOĞUM GÜNÜM🎂🎉🎊❤️

Bu iki güzel ve anlamlı günde sizlerle beraber olmak ve sizlere bölüm atmak istedim. Önceki bölümde de belirttiğim gibi hazırda olan bölümlerim yok. Bu bölümü de gün içerisinde yazdım. İnşallah beğenirsiniz.

Eğer  OY⭐  ve  YORUMLARINIZI 🎤💬🗨️  eksik etmezseniz çok sevinirim 🥰🥰🥰

Hastaneden çıktıktan sonra eve geldik. Yüzümüzdeki gülümseme hiç silinmemişti. Hepimiz oturmuş çay içip sohbet ediyorduk. Ali abi de buradaydı. Daha çok onlar sohbet ediyor Poyraz ve bende sık sık birbirimize bakıp gülümsüyorduk.

"Ooo maşallah Toprak hanım Poyraz bey sohbeti izine de doyum olmuyor."

Seda'nın kinayeli konuşmasıyla gözlerimi Poyraz'dan diğerlerine baktım. Murat zaten Fındıkla oynuyordu. Ama diğerlerinin hepsi Poyraz ile bana bakıp imalı imalı sırıtıyordu.

UTANDIM!!😳

Hemen kafamı önüme eğip kirpiklerimin altından Poyraz 'a baktığımda o da benim gibi duruyordu.

UTANMIŞ!!

Yanaklarım alev almış yanıyordu. Hissedebiliyorum. Etrafı saran kahkaha sesleriyle kafamı kaldırıp baktım. Seda, Edip, Ali abi, Sevcan.

"Haha tamam tamam. Utanmayın. Kıyamam nasılda kızardı utanmaktan. Al kuzum su iç ateşini söndürür."

Elime suyu uzatan Seda'dan su dolu bardağı alıp bir dikişte hepsini içtim. Suyu içmemle bir kahkaha tufanı daha koptu.

"Tamam Seda, utandırma sevgilimi."

"Sevgilim mi?!"

Koro halinde sordukları soruyla daha çok utandım. İlk defa böyle bir sevgilim oluyordu ve utanmam normaldi bence.

Yani Poyraz şimdi beni korudun mu yoksa onlara destek mi çıktın beni utandırmaları için anlamadım gitti.

"Ayh ne ara sevgili oldunuz siz? Çabuk bana herşeyi anlatıyorsunuz çabuk! Tüm detayları bilmek istiyorum."

Seda'nın sorusuyla Poyraz'a baktım. Nasıl anlatacaktım ki? Anlatmaya da utanırım ki ben.

"Tamam,tamam. Ben anlatırım. Kemoterapiden sonra Toprakla konuşuyorduk bir anda konu oraya geldi. Birbirimize açılınca sevgili olduk işte."

"Yaaa ama bana detayları söylemedin ki?"

"Orası da bize kalsın değil mi Sedacım? Öğreneceğinizi öğrendiniz artık. Daha fazla utandırmayın güzelimi."

Son cümlesiyle beraber bana bakıp göz kırptı.

GÖZ KIRPTI!😉

"Ooo Poyraz bey valla kaptınız gül gibi kızı çok şanslısınız çok."

Asıl şanslı olan bendim. Poyraz benim en büyük şansımdı. İyi ki vardı.

"Haklısın çok şanslıyım. Kalbi de ruhu da yüzü gibi güzel bir sevgilim var. Çok şanslıyım."

Poyraz'ın konuşmasıyla son saatlerde yüzümden eksilmeyen gülümsemem geri geldi. Öyle güzel seviyor ve hissettiriyordu ki. Allah'ım lütfen mutluluğumuz hiç bozulmasın.

"Toprak abla?"

Murat'ın seslenmesiyle ona döndüm.

"Efendim yakışıklım?"